یارانه بی‌فایده دولت برای مردم

عوامل متعددی در ایران روی بازارهای مالی تاثیر می گذارند. یکی از آنها اتفاقات حوزه سیاست خارجی است. به طور کلی واکنش بازار و قیمت‌ها نسبت به احتمالات برجامی طی سال های اخیر بسیار تاثیر گذار بوده است. طی روزهای اخیر و درست زمانی که به پایان اولین سال ریاست جمهوری آیت‌الله رئیسی نزدیک می شویم؛ صحبت از توافقات جدی می‌شود و این گمانه زنی ها علاوه بر تاثیراتی که به طور مستقل روی اقتصاد کشور می گذارد احتمالاتی را درخصوص بازگشت پول های بلوکه شده ایران را هم قوی تر می کنند. در همین راستا کامران ندری، کارشناس اقتصادی با گسترش نیوز گفتگو کرده است. با ما همراه باشید.

درآمدهای نفتی پیش‌خور شده است

ندری اظهار کرد: به طور دقیق مشخص نیست چه میزان منابع بلوکه شده داریم و عددو رقم دقیق این منابع چقدر است ولی این‌ها بخشی از درآمدهای نفتی ما است که در زمان‌های قبل برای تامین هزینه‌های جاری دولت از آن ها استفاده می کردیم و حتی برخی از این درآمد ها پیش خور شده است که نابجا بود. این ذخایر نفتی سهم نسل حاضر نیست و بخشی از آن متعلق به نسل آتی است به همین دلیل بهترین راه برای استفاده از درآمد های نفتی این است که صرف توسعه زیر ساخت ها شود. این زیر ساخت ها از آموزش و پرورش و اصلاح نظام تعلیم و تربیت در سطح ابتدایی و متوسطه تا سطح دانشگاهی است و همچنین اصلاح زیر ساخت‌های مالیاتی و اصلاح زیر ساخت های مالی به ویژه اصلاح بانک ها و بیمه ها و اصلاح ساختار اداری و مواردی که فضای کسب و کار و تولید را در اقتصاد باز می کند.

انزوای سیاسی و اقتصادی غیر ممکن است

وی افزود: طبیعتا ما نمی توانیم در انزوا به جلو حرکت کنیم. در واقع باید سلوک سازنده ای با دنیا داشته باشیم و سعی کنیم به دور از قیل و قال های سیاسی به منافع اقتصادی خود فکر کنیم. اقتصاد ما در دهه گذشته آسیب دیده و رشد اقتصادی متوقف شده است. بخش عمده درامد های نفتی باید حفظ شود و برای استفاده نسل های بعدی صرف شود. امروز ضرورت ایجاب می کند درآمد های نفتی تا حدی که اقتصاد ما ظرفیت دارد تزریق شود. اشتباهی که در رژیم پهلوی مرتکب شدیم و در دوران محمود احمدی‌نژاد با موج افزایش قیمت نفت و جهش درآمد های نفتی رخ داد دیگر نباید تکرار شود. بنابراین من برای درآمد های نفتی دو محل مصرف می بینم؛ یکی اینکه باید این منابع را حفظ کنیم و آنها را به اقتصاد سرازیر نکنیم و به حدی تزریق کنیم که ظرفیت آن در اقتصاد وجود دارد؛ دوم اینکه بخشی که وارد اقتصاد می شود صرف توسعه زیر ساخت ها شود.

روش غیر اصولی پرداخت یارانه

این کارشناس اقتصادی تاکید کرد: طبیعتا باید هدف دولت این باشد که سطح درآمدها افزایش داده شود نه اینکه میزان یارانه زیاد شود. این توقع که باید یارانه ها را افزایش بدهیم ناشی از این است که مردم ما روز به روز فقیر تر می شوند و نیازمند حمایت ها و کمک های دولت هستند. این تفکر صحیح نیست و دولت باید به گونه ای عمل کند که نیازمندان دریافت یارانه در کشور به حداقل ممکن برسد. ضمن اینکه یارانه ها به شکلی صحیح و اصولی پرداخت نمی شود. ما زیر ساختی که از طریق آن بتوانیم پیرامون وضعیت درآمدی شهروندانمان اطلاعات کافی داشته باشیم نداریم. این زیرساخت باید به روز شود. چه‌بسا خانواده‌ای که وضعیت خوبی دارد و نباید یارانه بگیرد و بسیارند خانواده‌هایی که نیازمندتر هستند. این ساختار باید آنقدر پویایی داشته باشد که بتواند تغییر و تحول داخل کشور را به طور مستند و دقیق ثبت کند. این چیز عجیبی نیست و بسیاری از کشور ها چنین سیستمی را دارند و لازم نیست چرخ را ابداع کنیم. شاید بتوانیم این سیستم را از دنیا بگیریم.

یارانه بی مصرف

وی ادامه داد: همین درآمدهای نفتی به ما امکان می دهد که این سیستم های زیر ساختی را به روز کنیم. هدف اصلی باید این باشد که تعداد نیازمندان یارانه در اقتصاد کشور کم شود و این اتفاق نمی افتد مگر اینکه رشد اقتصادی احیا شود و سطح درآمد ها افزایش پیدا کند و توزیع درامد ها عادلانه تر شود. اقتصاد باید به جایی برسد که خود مردم احساس کنند نیازی به گرفتن یارانه ندارند و یارانه تنها برای معدود خانواده هایی که در تنگنا هستند پرداخت شود. این یارانه ۴۵ هزار تومانی امروز اساسا دردی از خانوار دوا نمی کند و مصرفی هم ندارد؛  به مرور زمان توان دولت برای پرداخت یارانه کم می شود. چون در این وضعیت اقتصادی تولیدی، مالیاتی وجود ندارد. دولت از طریق چه منابعی می تواند یارانه بدهد؟! برنامه دولت برای آینده باید افزایش تولید و افزایش درامد ملی باشد تا تعداد افراد نیازمند یارانه کاهش پیدا کند.