جزئیات جدید درباره مبلغ یارانه نقدی

این آماری است که دنیای اقتصاد منتشر کرده و در گزارشی به ارزش اسمی و واقعی یارانه‌ها پرداخته است. بر اساس این گزارش ارزش یارانه ۴۵ هزار تومانی در سال ۸۹ معادل ۴۶ دلار بوده است اما سالانه این مبلغ کاهش پیدا کرده و در سال ۹۷ ارزش دلاری یارانه به ۹.۴ دلار رسیده است. یعنی یک پنجم سال ۸۹.

با وجود افزایش یارانه نقدی در سال ۹۹ و ۱۴۰۰ ارزش دلاری یارانه های نقدی مدام در حال آب رفتن بود. به نحوی که ارزش یارانه در سال ۹۹ و ۱۴۰۰ به ترتیب به ۴ و ۳ دلار رسید.

سال ۱۴۰۱ مبلغ یارانه‌های نقدی افزایش ۸ تا ۶ برابری داشت اما ارزش دلاری یارانه ها هرگز به سال ۸۹ نرسید. در این سال ارزش یارانه نقدی تنها ۹.۶ دلار بود و امسال هم با وجود افزایش مجدد قیمت دلار، ارزش یارانه‌ها به ۶.۹ دلار رسیده است. یعنی یک هشتم سال ۸۹.

بررسی آمارها نشان می‌دهد دولت توان افزایش یارانه نقدی را ندارد و نمی‌تواند بیش از ۳۰۰ تا ۴۰۰ هزار تومان یارانه به مردم بدهد. اما در مقابل سعی کرده با برخی از اقدامات مبلغ یارانه را افزایش دهد اما در مقابل پول جدیدی بین مردم توزیع نکند.

دولت برای این کار از طرح کالابرگ رونمایی کرده است. طرحی که بر اساس آن قرار است ۵ دهک اول جامعه مشمول دریافت اعتبار اضافی ۱۲۰هزارتومانی برای خرید کالاهای مشخص‌شده به قیمت سال ۱۴۰۱ شوند. طبق گفته معاون وزیر رفاه، جمعیت مشمول طرح‌های تشویقی کالابرگ الکترونیک معادل حدود ۴۸میلیون نفر است. با این حساب اگر ماهانه ۱۲۰ هزار تومان اعتبار اضافه به این افراد پرداخت شود، چنین طزحی ماهانه ۵.۷ هزار میلیارد تومان و سالانه حدود ۷۰ هزار میلیارد تومان بار مالی برای دولت دارد.

یعنی دولت باید علاوه بر اعتبار چند ده هزار میلیارد تومانی یارانه نقدی، ۷۰ هزار میلیارد تومان دیگر هم برای تامین کالابرگ بودجه تخصیص دهد اما همچنان ارزش واقعی یارانه‌ها حتی به سال ۸۹ هم نزدیک نشده است. چراکه سال ۸۹ ارزش دلاری یارانه پرداختی به مردم ۴۶ دلار بود و امسال معادل دلاری یارانه تنها ۶.۹ دلار است!

در چند سال گذشته دولت تمرکز خود را بر افزایش یارانه نقدی متمرکز کرده و تلاش کرده با افزایش یارانه‌های نقدی قدرت خرید خانوار را افزایش دهد. اما در مقابل با افزایش تورم، این قدرت خرید را نشانه گرفته و آن را به شدت کاهش داده است.

به عبارتی دولت از یک سو یارانه نقدی می‌دهد که تورم را جبران کند و از سوی دیگر با دامن زدن به کسری بودجهف سبب افزایش تورم می‌شود و قدرت خرید و راه خانوارها را کاهش می‌دهد. یعنی این سیاست حمایتی دولت به ضد خودش تبدیل می‌شود و تاثیر این حمایت را از بین می‌برد.

برای همین است که کارشناسان اقتصادی تاکید دارند که دولت به جای افزایش یارانه نقدی و سیاست‌های حمایتی صرف، باید بر کاهش تورم و افزایش قدرت خرید مردم متمرکز شوند. واگرنه دولت باید اکنون ماهانه به هر فرد ۹۰۰ هزار تومان و به هر خانوار چهار نفره سه میلیون و ۶۰۰ هزار تومان یارانه نقدی بدهد، تا این یارانه همان رفاه و قدرت خرید را برای مردم تامین کند.

البته ناگفته پیداست که تامین چنین اعتباری برای یارانه نقدی ۹۰۰ هزار تومانی، به کسری بودجه دامن می‌زند و دولت برای تامین این کسری مجبور به استقراض و چاپ پول می‌شود و این اقدام خود تورم‌زاست و ارزش یارانه نقدی باز هم کم و کمتر می‌شود و به دوری باطل تبدیل می‌شود.