حقوق کارگران
قانون کار سد راه کارفرما / این کارگران نباید اخراج شوند
به گفته کارشناس روابط کار، اصلاً نیازی به عقد قرارداد دائم به صورت مکتوب نیست؛ حتی اگر کارفرما با کارگر خود بعد از این ۴ سال قرارداد موقت ببندد، این قرارداد موقت اعتباری ندارد و کارفرما نمیتواند کارگر را اخراج کند.
بر اساس آییننامه تبصره یک ماده ۷ قانون کار، حداکثر مدت قرارداد موقت در کارهای با ماهیت غیرمستمر، ۴ سال است. این مهلت ۴ ساله در تاریخ ۲۰ بهمن ۱۴۰۲ به پایان میرسد. بنابراین، افرادی که در تاریخ ۲۰ بهمن امسال، چهار سال سابقه کار در کارهای پروژهای را به اتمام میرسانند، از تاریخ ۲۱ بهمن تا پایان پروژه، قرارداد دائم دارند و کارفرما حق اخراج آنها را ندارد.
اما نکات اجرای این آییننامه چیست؛ آرمین خوشوقتی، کارشناس ارشد حقوق و روابط کار، در رابطه با اجرای این آییننامه و ضمانت اجرایی آن گفت: ثابت کردن اینکه یک کارگر در یک شغل غیرمستمر چهار سال سابقه کار دارد یعنی از ۲۰ بهمن ۹۸ یا پیش از آن در کارگاه مشغول به کار بوده، کار چندان سختی نیست؛ حتی اگر کارگر قرارداد مکتوب نداشته باشد، با توجه به تراکنشهای مالی، لیست بیمه یا تحقیق و بازرسی صورت گرفته از کارگاه، ثابت میشود که کارگر از چهار سال قبل مشغول به کار بوده و کارفرما حق اخراج او را ندارد.
او تاکید کرد: اگر فردی تا ۲۰ بهمن امسال، حداقل ۴ سال در یک کار غیرمستمر مشغول به کار بوده باشد، بعد از اتمام ۴ سال از ۲۱ بهمن اگر همچنان مشغول به کار باشد، قراردادش به صورت خودکار دائمی میشود و کارگر تا پایان پروژه، کارگر دائمی میشود؛ این دائمی شدن تا زمان برقراری پروژه مصداق دارد.
خوشوقتی اضافه کرد: البته اگر در این مدت ۴ سال پروژه به دلایلی متوقف شده باشد، آن بازه توقفِ مثلاً شش ماهه یا یکساله از ۴ سال کسر میشود.
به گفته این کارشناس روابط کار، اصلاً نیازی به عقد قرارداد دائم به صورت مکتوب نیست؛ حتی اگر کارفرما با کارگر خود بعد از این ۴ سال قرارداد موقت ببندد، این قرارداد موقت اعتباری ندارد و کارفرما نمیتواند کارگر را اخراج کند.
او افزود: فرض کنید کارگری از ابتدای سال ۱۴۰۲ یک قرارداد یکساله بسته؛ ۲۹ اسفند کارفرما میگوید میخواهم با شما قطع همکاری کنم؛ اما کارگر میتواند بگوید حداکثر مدت قرارداد موقت در این کارگاه، ۴ سال است و من ۴ سال و ۲ ماه یا ۳ ماه سابقه کار دارم، پس قطع همکاری دیگر ممکن نیست. این کارگر تا زمان برقراری پروژه (هر چند سال که باشد) دائمیست و نیازی به عقد قرارداد مکتوب با او نیست.
تاثیر قرارداد موقت کارگران بر حقوق
قرارداد موقت کارگران میتواند تأثیر مستقیمی بر حقوق کارگران داشته باشد. این تأثیرات ممکن است به شرایط و مقررات قرارداد، قوانین کار و آییننامههای مربوطه بستگی داشته باشد. در ادامه، برخی از تأثیرات قرارداد موقت بر حقوق کارگران را بررسی میکنیم:
حقوق و مزایا: در قرارداد موقت، حقوق و مزایا کارگر معمولاً بر اساس توافقات قرارداد تعیین میشود. این شامل حقوق پایه، پاداشها، مزایا و مزایای اضافی میشود. میزان و نحوه پرداخت این حقوق و مزایا باید در قرارداد مشخص شود.
مدت زمان قرارداد: قرارداد موقت دارای مدت زمان مشخص است. در صورتی که قرارداد پس از اتمام مدت زمان مشخص خود تمدید نشود و کارگر به عنوان کارمند دائم استخدام نشود، ممکن است حقوق و مزایا کارگر در دوره بعدی تغییر کند.
مزایای ارتباطی: در قرارداد موقت، ممکن است مزایای ارتباطی مانند بیمه، مرخصی پرداختی و سایر تعهدات ارتباطی مشخص شود. این مزایا ممکن است در برخی موارد محدودتر یا کمتر از حقوق کارگران با قرارداد دائم باشد.
حقوق انتقال: در برخی موارد، قرارداد موقت به منزله انتقال حقوق از یک کارفرما به کارفرمای دیگر استفاده میشود. در این صورت، حقوق و شرایط کارگر ممکن است تحت تأثیر تغییر کارفرما قرار بگیرد.
مهم است که در هنگام امضای قرارداد موقت، شرایط و مقررات قرارداد به دقت مورد بررسی قرار گیرد و حقوق و تعهدات کاملاً مشخص شوند. در صورت وجود هرگونه ابهام، بهتر است با مشاوران حقوقی مربوطه مشورت کنید.
ارسال نظر