ضربه مهلک دولت به صنعت فرش / تجار دیگر تمایلی به صادرات ندارند

از سال ۱۳۷۰ به بعد، شرکت‌ها و تجار فرش در بازار جهانی به طرح‌های مدرن روی آوردند. این وضعیت منجر به خارج شدن فرش‌های ایرانی، که بیشتر از طریق بافت عشایری و روستایی با طرح‌های سنتی بودند، از چرخه سلیقه بازار جهانی شد. به طور همزمان، ۸۰ درصد بافندگان ایرانی نتوانستند خود را با سلیقه جهانی هماهنگ کنند و بافت خود را با طرح‌های سنتی ادامه دهند. همچنین، ۲۰ درصد بافندگانی که به تولید طرح‌های مدرن روی آورده بودند، به دلیل موانع قانونی نتوانستند وارد بازار جهانی شوند..

از طرفی فرش‌های ایرانی و نفیس که در ترکیه مرمت شده‌اند، با قیمتی کمتر از فرش‌های تولید شده در ایران در بازار جهانی به فروش می‌رسند. این موضوع باعث کاهش قابل توجهی در استقبال بازار جهانی از خرید مستقیم از ایران شده است.

در همین راستا و درباره وضعیت صادرات فرش ایرانی خبرنگار گسترش نیوز در گفتگو با احد عظیم زاده رئیس اتحادیه فرش فروشان تبریز و رئیس کمیسیون فرش صنایع دستی و گردشگری اتاق تبریز و رئیس کمیسیون گردشگری اتاق ایران به بررسی عوامل موثر بر صنعت فرش به گفتگو نشسته است که در ادامه می خوانیم.

فرش ایرانی تا ابد در جهان رتبه یک را دارد

احد عظیم زاده رئیس اتحادیه فرش فروشان تبریز به خبرنگار گسترش نیوز گفت: برخی در پی داشتن اطلاعات نادرست درباره فرش ایران می گویند که این فرش در رده چندم جهان قرار دارد اما به طور قاطع این ادعا را تکذیب می کنیم. فرش ایران در رده اول جهانی بوده، است و خواهد بود. تمام موزه های جهانی را که بازدید کنید با فرش های ایرانی روبرو می شوید و قدمت این فرش ها از ۱۰۰ سال تا ۵۰۰ سال است.

وی افزود: فرش شیخ زاده اردبیلی در موزه ویکتریا آلبرت لندن قدمت ۴۸۸ ساله دارد. فقط فرش هندی، پاکستانی و چینی در جهان معروفیت دارد اما بین تمام کشورها ایران حرف اول را می زند. اما متاسفانه بازار جهانی فرش از دست رفته است و باعث و بانی آن هم دولت است. دولت ۱۵ سال است که ورود فرش ایرانی را ممنوع کرده است.

نفش ممنوعیت واردات فرش به کشور

رئیس کمیسیون فرش صنایع دستی و گردشگری اتاق تبریز خاطرنشان کرد: فرش ایرانی باید وارد ایران شده و تعمیر و شستشو شود و دوباره به آن کشور برگردد. با این اتفاق ها آن کشورهای بازار هدف دیگر آن طرح فرش ایرانی را نمی خرند. با این کار هم برای قالیشویی ها کار ایجاد می شود و هم برای تاجران فرش سود در پی خواهد داشت. بنابراین دولت باید این تصمیم را تغییر دهد و ورود فرش ایرانی به کشور را رفع ممنوعیت کند.

عظیم زاده ادامه داد: از طرفی دولت به فرش بها نمی دهد. سالی یک بار وزیر یا معاون وزیر برای افتتاح نمایشگاه فرش می آیند و قبل از آن رئیس جمهور می آمد. صنعت فرش که ۲ میلیون و ۵۷ هزار نفر بافنده فرش دارد که اگر این افراد را با خانواده هایشان در نظر می گیریم چیزی حدود ۹ میلیون نفر می شوند و این جمعیت یک دهم کشور است و دولت باید به این حجم از جمعیت کشور بها دهد. دولت اندازه ای که در صنعت خودروسازی سرمایه گذاری دارد در صنعت فرش فعالیتی ندارد. فرش ایران شناسنامه دوم کشور است و کشور ما را با فرش می شناسند. دولت بها به این صنعت نمی دهد و هیچ امکاناتی دراختیار این صنعت نمی دهد.

مدیریت مرکز ملی فرش با مدیران غیرمتخصص

وی اظهار داشت:  مرکز ملی فرش با مدیرانی فعالیت می کند که هیچکدام از آن ها تخصص فرشی ندارند. رئیس مرکز ملی فرش باید از خانواده فرش باشد. کسی باید باشد که حداقل ۲۰ سال سابقه فعالیت در فرش را داشته باشد. این مدیران فرش را نمی شناسند و برایشان قابل تشخیص نیست. اگر برای مدیر مرکز ملی فرش ۱۰۰ فرش بیاوریم مطمئنا قادر نخواهد بود حتی ۱۰ تا از این فرش ها را درست تشخیص دهد. کسی که حرفه و شغلش مرتبط با فرش نیست، طبیعتا نمی تواند در حوزه فرش موفق عمل کند. فرض کنید شخصی معماری تحصیل کرده است و به او بگویند عمل قلب انجام دهد، مشخص است که در توانایی های آن فرد این درخواست نمی گنجد. هر کسی باید در راستای تحصیلات و تخصص خود وارد حوزه های کاری شود وگرنه در زمینه فعالیت در آن حوزه ها موفق نخواهد بود.

شناسایی بازارهای جهانی برای رشد صنعت فرش

رئیس کمیسیون گردشگری اتاق ایران تاکید کرد: در مورد صنعت فرش باید ببینیم تقاضای بازارهای جهانی چیست و دولت در این زمینه برنامه ریزی های لازم را انجام دهد. بنده این ادعا را دارم که در دنیا هیچ احد الناسی موجودی فرش های ایرانی را ندارد. فعالان حوزه فرش اکثرا به این کار علاقمند هستند و اکثرا تمایلی به خروج سرمایه خود به خارج از کشور نیستند. از دولتمندان گلایه دوستانه داریم و آن این است که برای این صنعت وقت بگذارند و دوباره وارد میدان کنند تا این صنعت به روزهای اوج خود بازگردد.

عظیم زاده در پایان به خبرنگار گسترش نیوز گفت: صادرات فرش ایران به طور چشمگیری کاهش پیدا کرده است. به عنوان مثل بنده که در ۱۵ سال به صورت متوالی صادرکننده نمونه فرش ایران بودم، با این وضعیتی که وجود دارد، تمایلی به صادرات ندارم. دولت به صادرکنندگان می گوید بیاید دلار به فرض ۶۰ هزار تومانی خود را به فروش برسانید و با آن فرش بخر و بعد فرش ها را در یک سال به فروش برسان که حتی احتمال فروش یک پنجم آن نیز وجود ندارد. در ادامه نیز بعد ا ز ۹ ماه ارز حاصل از صادرات را برگردان و به قیمت نیما یعنی ۴۲ تا ۴۳ هزار تومان به دولت ارائه دهند. هیچ منطقی در این خواسته دولت وجود ندارد به این دلیل که چرا صادرکننده باید فرش را با دلار آزاد بخرد ولی بعد از یک سال زحمت با دلار نیما به دولت برگرداند؟ تعهد ارزی را برای فرش باید حذف کنند به این دلیل که تعهد ارزی مانع صادرات فرش شده است و با ریزش چشمگیر بافنده های فرش روبرو خواهیم بود.