لاستیک تیوبلس چیست؟

تاریخچه ی تولید تایر به دوران قبل از باستان بر می گردد زمانی که انسان های اولیه برای اولین بار قصد حمل و نقل وسایل خود را با استفاده از چرخ داشتند. کلمه تایر به عنوان چرخ برای حمل و نقل، در دهه ۱۳۰۰ جا افتاد.در آن زمان برای حمل و نقل راحت در طول سفر از چرم برای پوشاندن تایر استفاده می کردند. اما رفته رفته لاستیک جایگزین چرم شد و به عنوان پوششی برای چرخ ها مورد استفاده قرار می گرفت.جنسی که این لاستیک ها در آن زمان داشتند جامد بوده وهیچ هوایی درآن وجود نداشت.

نقش وولکانیزاسیون

تقریبا در قرن ۱۸ و ۱۹ استفاده از لاستیک به گونه ای که الان در ذهن ما نقش بسته است رواج پیدا کرد. باید بگوییم که چارلز گودیر مخترع آمریکایی است که توانست وولکانیزاسیون لاستیک را (مقاوم‌تر شدن لاستیک توسط گوگرد و حرارت شدید) کشف کند ، و باعث شد لاستیک از یک ماده‌ی نرم چسبنده، به ماده‌ی انعطاف‌پذیر و محکم تبدیل می‌شود. گودیر با این کار توانست جلوی لزج شدن لاستیک را بگیرد و لاستیک و ویژگی‌های شیمیایی بهتر و مقاوم‌تری داشته باشد. ناگفته نماند که تولید لاستیک بادی (پنوماتیک) با وجود وولکانیزاسیون ممکن شد. این در حالی بود که این لاستیک‌ها به نسبت قوی بودند و آسیب‌ها را تا حد خوبی تحمل می‌کردند اما همچنان سنگین بودند و سواری خوشایندی را فراهم نمی‌کردند.

لاستیک های بادی

در سال ۱۸۴۷ شخص به نام رابرت ویلیام تامپسون لاستیک بادی را طراحی و ارائه کرد، اما موفق به پیاده سازی این طرح نشد. تقریبا ۴۰ سال بعد از این موضوع در سال ۱۸۸۸ جان بوید دانلوپ  لاستیک پنوماتیک را اختراع کرد و بعد از این اتفاق بود که، به ‌سرعت گسترش یافت و در دوچرخه‌ها و بعدها خودروها مورد استفاده قرار گرفت. بدلیل اینکه جنس تایرهای اولیه جامد بود و هیچ بادی درآن ها بکار نمی رفت و قابلیت جدا شدن را نداشتند، به‌ طور دائمی نصب می‌شدند. لاستیک بادی تقریبا در سال ۱۸۹۰ توسط  “ادوارد میشلن” ابداع شد.

لاستیک‌ها آج دار

طولی نکشید که با پیشرفت تکنولوژی و وجود خودرو های بزرگتر و سنگین تر تولید کنندگان لاستیک با معرفی لاستیک های آج دار در سال ۱۹۰۴ به نیاز های جامعه پاسخ دادند. تقریبا از این زمان به بعد و با صنعتی شدن هرچه بیشتر جوامع و سرعت گرفتن آن ها در پیشرفت علم سال به سال یا حداقل هر چند سال یکبار شاهد پیشرفتی در صنعت لاستیک بودیم که می توان به تولید لاستیک های بایاس در سال ۱۹۲۰ لاستیک های کم فشار ۱۹۲۳ و تایر های رادیال ۱۹۴۶ نیز اشاره کرد.

لاستیک های تیوبلس هم تقریبا در همین سال ها نیز تولید شد و در سال ۱۹۵۴ اولین اتومبیل تولیدی در ایالات‌متحده با لاستیک‌های تیوبلس روانه بازار شد و تا به امروز استفاده از تایرهای بدون تیوب به یک طرح استاندارد تبدیل شده است.

 تایرهای پنچر رو با همان Run-Flat این امکان را فراهم می کردند تا وسیله نقلیه بتواند در هنگام پنچری هم حرکت کند. لاستیک پنچر شده “ران فلت” می‌توانست با سرعت ۸۰ کیلومتر در ساعت حرکت کند. شرکت دانلوپ اولین شرکتی بود که در سال ۱۹۸۰ تولید لاستیک‌های پنچر رو با همان Run-Flat را به انبوه رسانید .

در سال ۱۹۹۴، تایرهای Run-Flat شاهد یک لحظه باشکوه بود. شورولت اولین شرکتی بود که تایرهای Run-Flat را به عنوان تایرهای استاندارد برای خودروی کوروت ارائه کرد و موجب حذف لاستیک زاپاس و وسایل تعویض آن شد.

با گذشت زمان و پیشرفت سریع علم در سال ۲۰۱۲، تایر هانکوک تایرهای بدون باد به نام NPT (لاستیک‌های غیر پنوماتیک) را معرفی کرد. تایرهای بدون باد، که به عنوان "Non-Pneumatic tires" شناخته می‌شوند، فاقد هرگونه فشار هوایی درون خود هستند. این نوع تایرها طراحی جذاب و منحصر به فردی دارند. لاستیک‌های NPT به هیچ عنوان پنچر نمی‌شوند و هدف از تولید آن‌ها کاهش آلودگی، بهینه‌سازی مصرف سوخت، بهبود عملکرد ترمز و افزایش طول عمر است.