در میزگرد گسترش‌نیوز با تولیدکنندگان ماشین‌آلات راهسازی مطرح شد:
صنعت ماشین‌آلات راهسازی، ثروت‌آفرین اما بی‌متولی
صنعت تولید ماشین‌آلات راهسازی در سطح بالایی قرار دارد اما به نظر می‌رسد که وزارت صنعت، معدن و تجارت هنوز به اهمیت این بخش زیرساختی و توانمندی‌های بالای آن پی نبرده است.
گسترش‌نیوز: در بیان اهمیت صنعت تولید ماشین‌آلات راهسازی همین بس که در همه جای دنیا یک صنعت زیرساختی و توسعه‌ای به شمار می‌آید. این صنعت کلیدی به بلوغ رسیده و نیازهای داخلی را به‌خوبی برطرف می‌کند. از طرف دیگر گردش مالی که در دنیای ماشین‌آلات راهسازی صورت می‌گیرد بسیار زیاد است اما هیچ‌یک از این توانمندی‌ها و فرصت‌ها باعث نشده که تولیدکنندگان و اهالی این صنعت آن‌طور که بایدوشاید دیده شوند. در دیدار صمیمانه‌ای که با انجمن تولیدکنندگان ماشین‌آلات راهسازی داشتیم درباره وضعیت و مشکلات این صنف به گفتگو نشستیم. نظر به مفصل بودن گفتگو، آن را به چند قسمت تقسیم کردیم. آنچه می‌خوانید بخش اول میزگرد است.
کار بزرگی که دیده نمی‌شود
محمد علی امین زاده رییس انجمن تولیدکنندگان ماشین آلات راهسازی و رییس هیات مدیره دلتا راه ماشین در تشریح اهمیت صنعت ماشین‌آلات راهسازی گفت: تا ۳ سال قبل سالانه چیزی حدود ۲۵۰۰ دستگاه ماشین راهسازی تولید یا وارد می‌شد. گردش مالی ماشین‌آلات راهسازی رقم قابل‌توجهی است بااین‌حال آشنایی چندانی درباره آن وجود ندارد و مردم و مسئولان معمولا فقط هپکو را می‌شناسند. این در حالی است که تولید ماشین‌آلات راهسازی قدمت زیادی دارد و چندین و چند شرکت دیگر در آن فعالیت می‌کنند. خوشبختانه بخش زیادی از قطعات این صنعت، به‌صورت کامل در داخل تولید می‌شود. مسئولان وقتی از کارخانه‌ها بازدید می‌کنند تازه متوجه می‌شوند که چه‌کار بزرگی انجام می‌شود.
هر ماشین راهسازی مساوی یک شغل
امین زاده در ادامه افزود: کمتر صنعتی پیدا می‌شود که بتواند به‌اندازه صنعت ماشین‌آلات راهسازی، اشتغال ایجاد کند. در ازای هر بیل مکانیکی یا لودری که تولید می‌شود یک نفر صاحب شغل می‌شود. برای درک اهمیت این موضوع کافی است آن را با هزینه و نرخ اشتغال در پتروشیمی‌ها مقایسه کنید. در صنایع پتروشیمی برای ایجاد هر شغل باید میلیون‌ها دلار خرج کنید. با یک حساب سرانگشتی ساده می‌توان فهمید که ماشین‌آلات راهسازی تا چه حد در اشتغال‌آفرینی نقش دارد. از طرف دیگر باید توجه داشت که نیروی شاغل در این بخش به لحاظ تحصیلات و تخصص، جز بهترین‌ها هستند. در صنعت ما، سطح دانش و تخصص بسیار بیشتر از چینی‌هاست چون قبلا با برندهای معتبر و بین‌المللی کار کرده بودیم.
چرا این صنعت موفق، مغفول مانده است؟
رییس هیات مدیره دلتا راه ماشین در ادامه سخنان خود اظهار داشت: یکی از دلایل این گمنامی آن است که صمت به خود زحمت نداده که تولیدکننده واقعی و صوری را شناسایی کند تا فرق آنهایی که واقعا تولید می‌کنند و نیاز کشور را برطرف می‌کنند با آنهایی که فقط اسم تولیدکننده را یدک می‌کشند مشخص شود. بسیاری می‌گویند که کشور ما در خودروسازی به جایی نمی‌رسد ولی شکی نیست که در حوزه ماشین‌آلات خودروسازی این‌گونه نیست. در دنیای خودروهای سواری، سرعت تغییر و تحول زیاد است اما در عرصه ماشین‌آلات راهسازی این‌گونه نیست بنابراین ما از نظر قیمت و کیفیت می‌‌توانیم حتی با بزرگ‌ترین شرکت‌های جهان رقابت کنیم. مزیت بزرگ صنعت ماشین‌آلات راهسازی آن است که به‌شدت ثروت آفرینی می‌کند. آهن را به لودر و بیل تولید می‌کنیم. در کلاس تولیدی که فعالیت می‌کنیم مشکلی برای تولید نداریم و صنعت ما می‌تواند از خروج مقدار عظیمی ارز جلوگیری کند. خوشبختانه تولیدکنندگان داخلی از بنیه خوبی برخوردار هستند و شرایط اقتصادی سخت هم نمی‌تواند آنها را از پای درآورد. ما هیچ‌وقت به کمک مالی دولت احتیاج پیدا نکرده‌ایم. وضعیت شرکتی مثل هپکو و بحران‌های آن نباید باعث شود که شرکت‌های خصوصی را هم بحران‌زده بدانیم. بحران هپکو قبل از هر چیز به ذات دولتی آن مربوط می‌شود. بخش خصوصی است که ماشین‌آلات راهسازی کشور را تامین می‌کند. این‌همه ظرفیت وجود دارد ولی مسئولان هنوز از آن غفلت می‌کنند.
سه بلای بزرگ: نبود متولی، بی‌قانونی و بی‌ثباتی
مازیار رستم‌نژاد، مدیرعامل تیراژه ماشین در ادامه میزگرد اظهار داشت: در همه جای جهان نیاز به ماشین‌آلات راهسازی به حدی است که این نوع ماشین‌ها را یکی از شاخص‌های توسعه کشورها می‌دانند. یکی از بزرگ‌ترین مشکلات ما در این حوزه، بی‌قانونی، بی‌ثباتی قوانین و عمر کوتاه آنهاست. دلیل اصلی این وضعیت هم این است که این صنعت، متولی ندارد. وزارت صمت به ظاهر متولی این صنعت است ولی خودش هم شناخت و اطلاعات چندانی از ما ندارد. حتی تولیدکنندگان اصلی را به درستی نمی‌شناسند. وقتی متولی اصلی، چیز زیادی از ما تولیدکنندگان نمی داند از جاهای دیگر نمی‌توان توقع داشت. خوشبختانه فعالیت‌ها و پیگیری‌های انجمن به بار نشسته و در یکی دو سال اخیر توانسته است در جریان تصمیم‌گیری‌های صمت، نقش‌آفرین باشد. در اهمیت صنعت ماشین‌آلات راهسازی همین بس که ماشین‌آلات راهسازی در بخش ساختمان‌سازی به میزان ۲۵ درصد در بهره‌برداری نقش دارند. این مقدار در بخش معدن به ۷۵ درصد هم می‌رسد. این واقعیت تاثیر خود را مستقیما در تولید ناخالص داخلی نشان می‌دهد. کمتر حوزه‌ای را پیدا می‌کنید که تا به این حد تاثیر مستقیم داشته باشد.
با شعار نمی‌توان به تولید، رونق داد
دکتر رستم‌نژاد در ادامه افزود: به جز مجموعه پاورترین، مابقی بخش‌ها و قطعات ماشین راهسازی در داخل قابل‌تولید است. میزان اشتغال‌زایی در این صنعت قابل‌مقایسه با صنایع دیگر نیست. وقتی مجموعه این عوامل و جذابیت‌ها را کنار هم بگذاریم به رونق تولید و توسعه پایدار می‌رسیم. در سالی که به نام رونق تولید نامگذاری شده است باید پرسید که برای رونق تولید به چه عوامل و زیرساخت‌هایی نیاز است؟ یک‌سری از مولفه‌های تولید در دست وزارت صنایع است. مولفه‌های دیگر به گمرکات و بانک‌ها مربوط می‌شود. اگر واقعا به دنبال رونق تولید هستیم باید ببینیم که هر یک از این بخش‌ها چه کاستی‌هایی دارند. با شعار دادن و برگزاری چند همایش نمی‌توان به تولید رونق داد. در خارج از کشور فقط یک ترامپ داریم ولی در داخل بی‌‌نهایت ترامپ داریم. ترامپ‌های داخلی در سازمان‌های مختلف هستند و رونق را از تولید می‌گیرند.
خیال تولیدکننده راحت نیست
مدیرعامل تیراژه ماشین در تشریح بیشتر منظور خود گفت: به‌عنوان‌مثال همیشه از وزارت صنایع خواسته‌ایم که برای ما چشم‌انداز میان‌مدت و بلندمدت ترسیم کند. در حوزه ماشین‌آلات کشاورزی وقتی زیرساخت ایجاد شده باشد که در کشور ما این اتفاق افتاده است می‌توان به‌راحتی تولید را توسعه داد اما این مستلزم آن است که خیال تولیدکننده و سرمایه‌گذار راحت باشد و بداند که قوانین یک‌شبه تغییر نمی‌کند.
چند ماه انتظار برای دیدن یک مدیر
محمدعلی امین‌زاده در تکمیل این بخش از میزگرد گفت: ماشین‌آلات راهسازی متولی ندارد. دیدن یک مدیر میانی چند ماه طول می‌کشد. به فرض که موفق به دیدن فلان مدیر شویم؛ آیا دنیای ما را می‌شناسد و می‌داند از چه چیز حرف می‌‌زنیم؟ وقتی شناخت وجود نداشته باشد از ریل‌گذاری و سیاست‌گذاری اقتصادی درست هم خبری نخواهد بود. همه کشورهای موفق برای چند سال آینده خود برنامه‌ریزی و هدف‌گذاری می‌کنند و برنامه اجرایی تعریف می‌کنند. به‌این‌ترتیب تولیدکننده از چشم‌انداز یک یا دو سال آینده خود خبر دارد ولی ما از فردای خود هم مطلع نیستیم.
۲۸ میلیون ماشین راهسازی وارد شده است
وی در ادامه افزود: سال گذشته ۲۸ میلیون دلار از ماشین‌آلاتی که ممنوعیت واردات داشتند به کشور وارد شده است! واقعا برای ما سوال است که مگر می‌شود کالای ممنوع شده، وارد شود؟ واردات بیل مکانیکی زیر ۲۰۰ اسب بخار ممنوع بود.
به دنبال طرح این موضوع توسط رئیس انجمن، مدیر برگزاری نمایشگاه بین‌المللی ماشین‌آلات معدنی و راهسازی، محمود بندرچی از وی پرسید: ممکن نیست این ماشین‌ها به سال ۲۰۱۸ مربوط باشد؟ به‌عبارت‌دیگر ممکن است ماشین سفارش‌داده شده در سال ۲۰۱۸، اوایل ۲۰۱۹ وارد شده باشند. همچنین ممکن است که از نوع کالاهای دست‌دوم بوده باشند. این موضوع بسیار مهمی است چون سوالاتی مطرح می‌شود که باید به آنها پاسخ داده شود. اگر چنین باشد باید پرسید چه اشخاص و مجموعه‌هایی، توانایی واردات داشته‌اند؟ گمرک چگونه، مجوز واردات این اقلام را صادر کرده است؟ بانک‌ها چطور نسبت به تامین اعتباری کالایی که وارداتش ممنوع بوده است اقدام کرده است؟
رییس انجمن تولیدکنندگان ماشین آلات راهسازی در پاسخ این سوال گفت: خیر متاسفانه نه بحث ماشین دست‌دوم در میان است نه تاخیر زمانی. اینکه بگوییم قانون، دور زده شده است هم نوعی خودفریبی است. این حجم عظیم واردات به صورت کاملا قانونی انجام شده است. خوشبختانه تولید ماشین‌آلات راهسازی در داخل با قدرت ادامه دارد و باز شدن درهای کشور به روی محصولات خارجی نمی‌تواند باعث آسیب دیدن آن شود اما سوال اینجاست که به چه دلیل یا دلایلی، قانونی که خود صمت وضع کرده است زیرپا گذاشته می‌شود.
ارسال نظر