چطور می‌توان مثل چین کالای ارزان تولید کرد؟

کشورهای دیگر همواره به این رویه مخرب اعتراض کرده‌اند اما دولت چین همواره اعتراضات را نادیده گرفته است.

گسترش نیوز: صنعت هند توانایی‌ها و ظرفیت‌های عظیمی دارد, پس چگونه است که محصولات چینی توانسته‌اند به بازار بزرگ این کشور نفوذ کنند؟ صنعت کشوری مثل هند به تولید محصولات ارزان مشهور است؛ چگونه است که هزینه تولید حتی از کشوری مثل هند هم ارزان‌تر تمام می‌شود؟ آیا ایران هم می‌تواند از تجارب چینی‌ها برای کاستن از هزینه‌های تولید استفاده کند؟ با گسترش نیوز همراه باشید.

افسانه‌ای به نام نیروی کار ارزان

در پاسخ این سوال معمولا از ارزان بودن نیروی کار صحبت می‌شود. این فرضیه تا حدی درست است اما تمام حقیقت را بازگو نمی‌کند. اگر دستمزد پایین کارگران و کارکنان کفایت می‌کرد قاعدتاً بنگلادش, ویتنام, تایلند و ... باید به جایگاه مشابهی دست می‌یافتند چون دستمزد نیروی کار در این قبیل کشورها به‌مراتب کمتر است.

برنامه‌ریزی عالی حکومت چین

عامل اصلی جایگاه صنعتی و صادراتی چین, سیاست‌گذاری‌ها و برنامه‌ریزی‌های سنجیده دولت و حکومت چین است. حکومت چین وقتی سه دهه قبل تصمیم به باز کردن دروازه‌های اقتصادی کشور به روی جریان تجارت و سرمایه‌گذاری خارجی گرفت هوشمندانه عمل کرد و هیچ‌گاه حمایت عاقلانه از چرخه صنعتی کشور را متوقف نکرد.

سرمایه‌گذاری عظیم روی زیرساخت‌های صنعتی

دولت چین به‌شدت در زمینه خلق زیرساخت‌های ضروری مثل تولید برق, بزرگراه‌ها, فرودگاه‌ها و مواردی ازاین‌دست سرمایه‌گذاری کرد تا فرایند تولید و خلاقیت را تقویت کند. مقامات چین همچنین در اسرع وقت رویه‌ها, سیاست‌ها و قوانین مربوط به تجارت در مناطق اقتصادی ویژه که باعث جذب سرمایه‌های فراوان در اقتصاد چین می‌شدند را اصلاح کردند. سیاست اصلی حکومت, بهبود هر چه بیشتر کالاهای ساخت داخل جهت صادرات آنها به همه جای جهان باقی مانده است. دولت چین بعد از چند دهه همچنان می‌خواهد سهم خود از تجارت جهانی را افزایش دهد.

جهانی فکر کن

اولین و مهم‌ترین دغدغه سیاست‌گذاران اقتصاد چین «سطح فعالیت» است. آنها روی تولید انبوه و بسیار زیاد در کارخانجات داخلی تمرکز کرده اند. تولید در مقیاس عظیم, هزینه تمام‌شده تولید و رقابت‌پذیری محصولات چینی را به‌شدت کاهش می‌یابد.

یکی دیگر از اهداف اصلی چینی‌ها صادرت کالاها به بازارهای جهانی است. حجم بازاری که چینی‌ها برای خود تعریف می‌کنند بسیار بلندپروازانه است. برخلاف چین, اقتصاد بزرگی مثل هند روی بازار داخلی تمرکز می‌کند. محدود کردن خود به بازار داخلی, از شدت رقابت می‌کاهد و در این شرایط دیگر نیاز نیست که به فکر کاهش هر چه بیشتر هزینه تولید باشید.

زیرساختی در حد و اندازه‌های جهانی

چین در چند دهه گذشته میلیاردها دلار صرف بهبود بزرگراه‌ها, جاده‌ها, شبکه ریلی, فرودگاه‌ها و ... کرده است. به‌این‌ترتیب می‌توان مواد اولیه یا کالاهای نهایی را در زمانی کوتاه و با هزینه‌ای مقرون‌به‌صرفه, جابجا کرد. در واقع یکی از برگ برنده‌های اقتصاد چین کاهش شدید هزینه حمل‌ونقل است. بسیاری از اقتصادهای درحال‌توسعه از این مزیت بزرگ بی‌بهره‌اند. یا به‌عنوان‌مثال مدیران کارخانجات چینی در زمینه تولید برق, هیچ نگرانی ندارند: برق هیچ‌وقت قطع نمی‌شود و به‌شدت ارزان است!

نیروی کار خلاق

برخلاف تصور بسیاری از ما دستمزد نیروی کار چینی در چند سال اخیر افزایش یافته و دستمزد کارگران این کشور در حال حاضر از دستمزدی که نیروی کار شاغل در اقتصادهای درحال‌توسعه دریافت می‌کنند کمتر نیست. اکنون قوت نیروی کار چین, خلاقیت بالای آن است نه دستمزد اندکش. دلیل اصلی این موفقیت, تاکید بسیار بر رشد مهارت‌های کار است. دولت و مدیران صنایع چین بی‌وقفه به دنبال افزایش سطح توانمندی نیروی کار کشور هستند.

مهندسی معکوس

دولت چین اجازه نمی‌دهد قوانین مربوط به مالکیت فکری, جلوی پیشرفت صنایع کشور را بگیرد. مقامات به اهالی صنعت اجازه می‌دهند محصولات خوب و موفق کشورهای دیگر را کپی کنند. دپارتمان‌های دولتی و صنعتی این کشور, محصولات کشورهای مختلف را موردمطالعه دقیق قرار می‌دهند و به مهندسی معکوس می‌پردازند. آنها طراحی محصول را کپی‌برداری می‌کنند و در نهایت آن محصول را در مقادیر عظیم تولید می‌کنند. به‌این‌ترتیب صنایع کشور خود را از هزینه‌های بسیار مربوط به تحقیق و پژوهش بی‌نیاز می‌کنند.

کنترل ارزش پول ملی

حکومت چین توافقنامه سازمان تجارت جهانی را امضا نکرده بنابراین می‌تواند ارزش پول ملی خود را به‌طور مصنوعی مدیریت کند. به اعتقاد اقتصاددانان, چین به طرزی ماهرانه ارزش پول خود را دستکاری می‌کند تا همیشه برنده بازی باشد. چینی‌ها عمداً ارزش پول ملی خود در برابر دلار را پایین نگه می‌دارند تا از این طریق رقابت‌پذیری صادراتی کالاهای چینی را در سطحی بالا نگه دارند.

قیمت‌شکنی

قیمت کالای چین در خارج از کشور ارزان‌تر از قیمت داخلی آن است. در عرف تجار جهانی به این کار دامپینگ یا قیمت شکنی گفته می‌شود. قیمت کالای صادراتی چین بعضی مواقع کمتر از قیمت تمام‌شده تولید آن است. به‌این‌ترتیب بسیاری از تولیدکنندگانی که همان کالا از چین به کشور آنها وارد می‌شود مجبور می‌شوند به فعالیت خود پایان دهند. تولیدکنندگان و بازرگانان چین از این حربه برای به دست گرفتن بازار کشورهای دیگر استفاده می‌کنند. کشورهای دیگر همواره به این رویه مخرب اعتراض کرده‌اند اما دولت چین همواره اعتراضات را نادیده گرفته است.