در گفتگوی گسترش‌نیوز با رئیس اتحادیه حمل‌ونقل سبک شهری مطرح شد:
دخالت علنی شهرداری در کار پیک‌موتوری‌ها
رئیس اتحادیه حمل‌ونقل شهری و پیک موتوری تهران: با شعار نمی‌توان وضعیت را خوب و عادی جلوه داد. به‌عنوان رئیس اتحادیه باید در برابر ۴۰ هزار نفر جوابگو باشم. چرا هنگام تصمیم‌گیری در ارتباط با موضوع مهمی مثل سهمیه سوخت نظر ما را جویا نمی‌شوند؟
گسترش‌نیوز : اتحادیه حمل‌ونقل شهری و پیک موتوری به لحاظ آمار اعضا، بزرگ‌ترین اتحادیه صنفی کشور به شمار می‌آید بااین‌حال کمتر صنف و رسته‌ای پیدا می‌شود که با این حجم از مشکلات و معضلات گوناگون دست‌وپنجه نرم کند. موضوع به‌ظاهر ساده‌ای مثل پوشش بیمه‌ای، آتیه اعضای این صنف را به مخاطره افکنده نیست. اما این فقط گوشه‌ای از گرفتاری‌های پیک‌های موتوری و رانندگان وانت است. برای اطلاع از وضعیت اعضای این خانواده بزرگ صنفی با رئیس اتحادیه به گفتگو نشستیم. نظر به مفصل بودن این گفتگو آن را در چند نوبت منتشر خواهیم کرد. با گسترش‌نیوز همراه باشید.
بهانه‌ای برای بیمه نکردن اعضا
داود محمدی، رئیس اتحادیه حمل‌ونقل سبک شهری و پیک موتوری تهران گفت: «هیچ‌یک از سازمان‌ها و نهاد‌ها از اتاق اصناف گرفته تا بدنه دولت؛ از این صنف حمایت نکرده‌اند. این صنف واقعاً متولی ندارد. این در حالی است که از بزرگ‌ترین اتحادیه صنفی کشور حرف می‌زنیم. جامعه و خانواده‌ای خوب که همیشه یاور و همراه دولت و نظام بوده است. تعداد زیادی از اعضای صنف جز خانواده‌های محترم شهدا، جانبازان و خانواده‌های ارزشی هستند. همه نوع قشری در این جامعه بزرگ یافت می‌شود؛ بااین‌حال از حداقل‌ها محروم هستند. طبق مصوبه هیئت‌وزیران و نمایندگان مجلس قرار بود که سهم حق بیمه اعضا ۵۰ درصد باشد. قرار بود سیزده و نیم درصد توسط دولت و همین مقدار توسط راننده پرداخت شود. متاسفانه سازمان تامین اجتماعی تاکنون تمکین نکرده و بدهی دولت را بهانه عمل نکردن به این مصوبه کرده است. این استدلال نادرست است. چگونه می‌توان بدهی دولت را بهانه اجحاف در حق یک بخش دیگر کرد؟ تعداد زیاد اعضا باعث شده که سازمان تامین اجتماعی وظیفه قانونی خود را قبول نکند».
محمدی در ادامه افزود: «هفت عضو هیئت‌مدیره اتحادیه یک صنف ۴۰ هزار نفری را اداره می‌کنند. این مقدار اشتغال آفرینی، آن‌هم در این شرایط سخت اقتصادی، جای افتخار دارد اما همکاران از کمترین حقوق شهروندی که بیمه شدن باشد محروم هستند. همه اعضا مظلوم واقع شده‌اند اما وضعیت پیک موتوری‌ها به‌مراتب بدتر است. اگر اتفاقی برای آنها بیفتد هیچ حمایتی از آنها نمی‌شود».
سهمیه سوخت پیک موتوری حداقل باید ۱۵۰ لیتر در ماه باشد
رئیس اتحادیه حمل‌ونقل سبک شهری و پیک موتوری تهران در ادامه به یکی دیگر از دغدغه‌های این صنف پرداخت و گفت: «هدف از سهمیه‌بندی و هدفمندی سوخت آن بود که نیازمندان واقعی به‌حق خود برسند. قرار نبود بین پورشه‌سوار و پیک‌موتوری و راننده وانت فرق نگذاریم. آقای دولتمرد و سیاستگذار با ۲۵ لیتر در ماه چگونه می‌توان کار کرد و شکم یک خانواده را سیر کرد؟ یک پیک موتوری حداقل به روزانه ۵ لیتر سهمیه بنزین نیاز دارد. ناوگان موتوری ما فرسوده است و ۴۰ سال است که نوسازی نشده است. در شیب تهران موتور برقی به کار نمی‌آید اما هنگام نوسازی به این واقعیت ساده هم توجه نشد. با شعار نمی‌توان وضعیت را خوب و عادی جلوه داد. به‌عنوان رئیس اتحادیه باید در برابر ۴۰ هزار نفر جوابگو باشم. چرا هنگام تصمیم‌گیری در ارتباط با موضوع مهمی مثل سهمیه سوخت نظر ما را جویا نمی‌شوند؟».
وی در ادامه افزود: « کرونای صنف ما چند ماه زودتر شروع شد. انقلاب کردیم و شهید دادیم که صاحبان اصلی مملکت یعنی مستضعفان، رفاه داشته باشند. چرا شرایط باید به جایی برسد که فلان راننده وانت سه روز کار نکند و در ماشینش بخوابد که در نهایت خانواده‌اش، سراغ وی را از اتحادیه بگیرند؟ به نظر می‌رسد که اطلاعات رسیده به دست تصمیم‌گیرندگان درست نیست. فلان مسئول ناآگاه حتی نمی‌داند که وانت، یک ماشین باری است و با این مقدار ناچیز سوخت نمی‌تواند در شهری مثل تهران کار کند. نکته مهم دیگر آن است که هنگام تصمیم‌گیری درباره مقدار سهمیه سوخت به این نکته توجه نکردند که راننده وانت هم انسان است، خانواده دارد و به تفریح نیاز دارد. او که قرار نیست شب و روز کار کند. بخشی از سهمیه او مثل همه اعضای جامعه باید به مسافرت و گشت‌وگذار اختصاص می‌یافت ولی آنها را از این حق ابتدایی هم محروم کردند. ریشه بسیاری از معضلات و دردهای اجتماعی, اقتصادی است».
دخالت غیرقانونی شهرداری
وی در ادامه افزود: «در همه جای دنیا ابتدا طرح جدیدشان را ارائه و درباره کمبودها و ایرادات آن بحث و گفتگو می‌کنند و بعد اجرا می‌کنند اما در کشور ما دقیقاً بالعکس است. بدون آنکه کاری انجام شده باشد اضطراب زیادی به جامعه تحمیل می‌شود. اخیراً پیامک داده‌اند که سهمیه وانت‌بارها ۲۰ درصد کمتر می‌شود. شاید عجیب باشد اما به‌عنوان رئیس اتحادیه درخواست می‌کنم اصلاً این مقدار سوخت را هم ندهند! تمام سوختی که در نظر گرفته‌اند ۲۰۰ لیتر است بااین‌حال به روش‌های مختلف سعی دارند آن را هم ندهند!».
رئیس اتحادیه حمل‌ونقل سبک شهری و پیک موتوری تهران در ادامه از موازی‌کاری و دخالت‌های سازمان‌های دیگر گفت و اظهار داشت: «مشکل دیگر ما دخالت‌های بی‌پایان سازمان‌ها و نهادهای دیگر است. طبق قانون نظام صنفی (ماده ۹۱) فعالیت صنفی باید در چارچوب دستورالعمل‌ها و رویه‌های اتحادیه مربوطه انجام شود اما جایی مثل شهرداری به راحتی متن صریح قانون را زیر پا می‌گذارد. شهرداری به استناد کدام قانون، پیامک می‌دهد و از پیک موتوری‌ها می‌خواهد برای صدور مجوز فعالیت به شهرداری مراجعه کنند؟ شهرداری متن شفاف و صریح قانون نظام صنفی را نقض می‌کند و به‌جای آن یک آئین‌نامه فرعی و کم‌اهمیت را بهانه دخالت قرار می‌دهد و بعد با تکیه بر قدرت و اعمال و زور، خواسته خود را عملی می‌کند. این در حالی است که در حتی در این آئین‌نامه هم از نظارت بر فعالیت صحبت شده است. چگونه است که شهرداری فرق بین نظارت و دخالت را نمی‌داند؟ در حال حاضر شهرداری مدعی است که پلاک عمومی باید توسط او داده شود، امور مربوط به سوخت توسط او تعیین شود و ... آیا آمده‌اند یک نمونه‌گیری در شهر تهران انجام دهند تا مشخص شود چه بدبختی‌های بزرگی ایجاد شده است؟».
ارسال نظر