فرانسوی‌ها: نه مکرون را می‌خواهیم نه لوپن را!

چپ‌های فرانسه در دور دوم انتخابات ریاست‌جمهوری که اواخر آوریل برگزار می‌شود، باید بین دو نامزد سمت راست خودشان که هر کدام به دلایل مختلف ناخوشایند هستند، یکی را انتخاب کنند، ولی حامیان ژان لوک ملانشون، رادیکال چپ‌گرای کهنه‌کار فرانسه در نقش «شاه‌نشان» هم ممکن است ظاهر شوند.

ملانشون در دور اول رأی‌گیری که در ۱۰ آوریل برگزار شد، بالاتر از حد انتظار ظاهر شد. او ۲۲ درصد آرا- حدود ۷/۷ میلیون رأی به دست آورد و پس از امانوئل ماکرون، رئیس‌جمهور فعلی و مارین لوپن از حزب راست افراطی ایستاد. رهبر چپ افراطی فرانسه در دور دوم انتخابات، با کاخ الیزه رقابت نخواهد کرد، اما ملانشون و حامیانش می‌توانند تصمیم بگیرند که در ماه مه چه کسی رئیس‌جمهور شود. ماکرون در دور اول ۸/۲۷ درصد آرا را به خود اختصاص داد و لوپن ۱/۲۳ درصد.

رهبران و فعالان حزب چپ گرا از روز پنج شنبه یک فرایند رایزنی ملی را شروع خواهند کرد تا تصمیم بگیرند که باید چکار کنند، به خصوص که هر دو نامزد باقی مانده در دور دوم، برای به دست آوردن آرای کلیدی چپ‌ها رقابت می‌کنند. ملانشون تا الان از حامیانش خواسته که حتی یک رأی هم به لوپن ندهند، هرچند او از تأیید ماکرون هم خودداری کرده است.

حتی بخش کوچکی از آرای چپ‌ها هم می‌تواند یکی از دو نامزد رقیب را وارد الیزه کند تا سناریوی سال ۲۰۱۷ مجدداً اتفاق بیفتد. امتناع از رأی دادن یا انبوه برگه‌های رأی سفید که چپ‌ها می‌توانند به صندوق بیندازند، می‌تواند شانس لوپن را برای رئیس‌جمهور شدن در مقابل رئیس‌جمهور فعلی افزایش دهد. فعالان جناح چپ اشتیاق چندانی به هیچ کدام از نامزد‌ها از خود نشان نمی‌دهند. کورنتین جرارد، دانشجوی ۲۲ ساله می‌گوید: «من رأی سفید می‌دهم، زیرا مخالف سیاست‌های لیبرال ماکرون و همچنین فاشیسم و نژادپرستی راست افراطی هستم که لوپن نماینده آن است.» این فعال چپ‌گرای ساکن شمال فرانسه می‌افزاید: «من انتظار دارم که انتخاب سایر رأی‌دهندگان حامی ملانشون هم بین این سه گزینه باشد: رأی به ماکرون، رأی سفید مانند من، یا ممتنع.»

لاندری نانگ، دیگر فعال ۲۲ ساله جناح چپ و حامی حزب فرانسه تسلیم‌ناپذیر (LFI) که ساکن سن‌دنیس در حومه پاریس است رأی مستقیم به لوپن را «ناممکن» می‌داند. نانگ می‌گوید: «او وارث یک حزب نژادپرست است که نازی‌های سابق تأسیس کرده‌اند و انتخاب او نابرابری‌های اجتماعی را در کشور تشدید خواهد کرد.» او درباره ماکرون هم معتقد است: «ماکرون به بدتر کردن وضعیت کشور ادامه خواهد داد و مثل پنج سال گذشته باعث تقویت جناح راست افراطی خواهد شد. به نظر من، در حال حاضر بخش عمده‌ای از رأی‌دهندگان حامی ملانشون، احتمالاً رأی ممتنع می‌دهند یا رأی سفید می‌دهند، زیرا از دوره پنج ساله قبلی ماکرون منزجر شده‌اند.»

امانوئل ماکرون بانکدار سابق که در دوره فرانسوا اولاند رئیس‌جمهور سوسیالیست هم وزیر اقتصاد بوده، به لطف اقدامات حمایتی از تجار، خیلی زود در فرانسه با عنوان «رئیس‌جمهور ثروتمندان» شناخته شد. زمانی که ماکرون در سال ۲۰۱۷ به قدرت رسید، به مالیات بر ثروت در فرانسه پایان داد، یک مالیات ثابت بر عایدی سرمایه اعمال کرد، مالیات شرکت‌ها را کاهش داد، هزینه‌های اجتماعی را کاهش داد و قوانین کار را محدود کرد. رویکرد معروف به «اول تجارت» ماکرون طبقه کارگر را خشمگین کرد، چه کارگران چپ و چه راست. تظاهرات «جلیقه زردها» که در سال ۲۰۱۸ آغاز شد، در واقع مظهر نارضایتی مردم از جوان‌ترین رئیس‌جمهور فرانسه بود. افزایش نابرابری و بحران هزینه‌های زندگی در سراسر اروپا به رقبای ماکرون فرصت داد تا به او حمله کنند. به خصوص لوپن، روی بحث افزایش هزینه‌های زندگی متمرکز شده و البته ماکرون هم تلاش می‌کند خود را برای حل مشکلات، مسئول‌تر از چپ‌ها و راست‌های افراطی نشان دهد. با این حال، سوابق اجتماعی و اقتصادی ماکرون باعث شده دوستان کمی در چپ داشته باشد.

جولیان نیکلاس کالفوکور، فعال ۲۶ ساله چپ از پاریس، معتقد است که ممکن است حتی تهدید راست‌های افراطی برای جلب حمایت از ماکرون کافی نباشد. او می‌گوید: «ما افراد زیادی داریم که به دلیل نحوه ریاست جمهوری ماکرون نمی‌توانند به او رأی بدهند. او پنج سال رئیس‌جمهور بوده است و حالا داریم نتایجش را می‌بینیم. او یک رئیس‌جمهور ضد [برنامه‌های]اجتماعی است، یک رئیس‌جمهور مستبد است، او برای کارگران در دوره کرونا، یک سیاستمدار ناکارآمد بود و قوانین بسیار مستبدانه‌ای وضع کرد. او رئیس‌جمهوری است که مخالف جامعه است.»

تارا ورما، رئیس دفتر پاریس شورای اروپا در اندیشکده روابط خارجی می‌گوید که چپ‌های فرانسوی منتظرند ببینند چه امتیازی می‌توانند از ماکرون بگیرند. او می‌گوید: «رأی‌دهندگان چپ افراطی دفعه قبل رأی خود را مقابل لوپن به ماکرون دادند، ولی این حس وجود دارد که ماکرون یک برنامه اجتماعی مورد قبول اجرا نکرده است؛ بنابراین آن‌ها این دفعه قبل از اعلام حمایت از ماکرون، می‌خواهند ببینند که او چه پیشنهاد جایگزینی دارد.» کالفوکور با این دیدگاه موافق است: «او (ماکرون) حالا دارد تلاش می‌کند، اما اگر می‌خواهد آرای ما را به دست بیاورد، باید بیشتر تلاش کند. ما نباید فکر کنیم که مردم مانند گوسفند هستند... ماکرون باید مردم را متقاعد کند.»