قتل همکار به دلیل تنبلی

رسیدگی به این پرونده از سال ۹۷ با گزارش یک قتل در ساختمانی نیمه کاره از سوی مالک ساختمان آغاز شد.

بلافاصله مأموران به صحنه قتل رفتند و در پرس و جو با فردی که گزارش قتل را داده بود متوجه شدند مقتول فردی به نام مهدی است که با دوستش قاسم در محل ساختمان نیمه کاره به عنوان نگهبان و کارگر ساختمانی کار می‌کردند، اما پس از وقوع قتل قاسم نیز وسایلش را جمع کرده و از آنجا گریخته بود.

با پیگیری‌های پلیس معلوم شد که قاسم قصد خروج غیرقانونی از مرز را داشته که توسط پلیس مرزبانی شناسایی و دستگیر شد.

وی پس از انتقال به اداره آگاهی و در همان ابتدا به قتل دوستش مهدی اعتراف کرد و در توضیح ماجرا گفت: من و مهدی سال‌های زیادی با هم رفاقت داشتیم و چند وقت پیش برای کار باهم به تهران آمدیم. اما از وقتی که به تهران آمدیم مهدی دیگر کار نمی‌کرد و با تنبلی مدام کارهایش را سر من می‌ریخت و هربار که اعتراض می‌کردم من را به باد کتک می‌گرفت. آخرین بار در همین ساختمانی که قتل رخ داده کار گرفتیم و هر دو نگهبان و کارگر ساختمانی شدیم، اما وقتی مهدی دید که من زیاد کار می‌کنم او دیگر کار نمی‌کرد تا اینکه روز حادثه به او اعتراض کردم، اما دوباره من را کتک زد و من هم از فرط عصبانیت با میله آهنی ضربه‌ای به سرش زدم که او بیهوش شد. من هم از ترس وسایلم را برداشتم و فرار کردم. نمی‌خواستم او را بکشم حتی قبل از اینکه من ساختمان را ترک کنم او زنده بود، اما ترسیدم که او را به بیمارستان برسانم.

با توجه به اعترافات متهم و نظریه پزشکی قانونی که با گفته‌های متهم همخوانی داشت با وجودی که هنوز رد پایی از اولیای دم مقتول پیدا نشده بود از سوی رئیس قوه قضائیه به عنوان، ولی دم شرعی و قانونی برای متهم درخواست قصاص شد.

با صدور کیفرخواست پرونده برای رسیدگی به شعبه ۱۰ دادگاه کیفری استان تهران فرستاده شد و متهم پای میز محاکمه رفت و با تکرار اعترافات اولیه‌اش و ابراز پشیمانی خواستار تخفیف در مجازاتش شد.

در ادامه نیز وکیل متهم در جایگاه قرار گرفت و گفت: با توجه به ابراز پشیمانی متهم و اینکه موکلم سابقه کیفری ندارد درخواست دارم قوه قضائیه به جای قصاص مجازات دیه را در حق اولیای دم منظور کند. البته با گذشت دو سال هنوز ردی هم از اولیای دم پیدا نشده است.

پس از اظهارات وکیل مدافع، قضات ختم جلسه را اعلام کردند و برای صدور رأی وارد شور شدند.