دلایل و نشانه های اعتیاد به پرخوری

برای کسانی که اعتیاد به پرخوری (food addiction) دارند، خوردن تنها به معنی رساندن انرژی مورد نیاز به بدن نیست بلکه یک فعالیت روزمره و عادی است که در هر شرایطی جزء جدانشدنی زندگی آنهاست. برای مبارزه با چاقی قبل از اینکه بخواهید رژیم گرفتن را شروع کنید، باید ببینید دچار اعتیاد به غذا هستید یا خیر! شاید شما هم جزء افرادی باشید که وقتی فکر می کنند، وقتی منتظر کسی هستند، وقتی خوشحال یا ناراحت می شوند، وقتی حوصله شان سر می رود، وقتی بی حال و بی انرژی هستند، وقتی درس می خوانند، وقتی خبر خاصی می شنوند و خلاصه در هر شرایطی باید دائم در حال تغذیه باشند. معمولا میزان کمی از این خوردن ها بدلیل گرسنگی است و بیشتر آنها ناشی از ایجاد اعتیاد به غذا است.

اعتیاد به غذا را بهتر بشناسیم

وقتی تصمیم می گیرید به وضعیت تغذیه ی خود سر و سامان بدهید و وزن کم کنید، آنچه که حتی بیشتر از گرسنگی ممکن است شما را آزار دهد همین اعتیاد به پرخوری است. اعتیاد معمولا برای موادی به کار می رود که برای سلامتی مضر بوده و یا غیرقانونی هستند اما در برخی موارد مغز و بدن شما می توانند به مواد دیگری از جمله غذا نیز وابسته شوند. متخصصان معتقدند اعتیاد به غذا از جنبه هایی حتی از اعتیاد به مواد مخدر (مانند تریاک، ماریجوانا و غیره) هم خطرناک تر است.

افرادی که به خوردن اعتیاد دارند، بدون توجه به اینکه در چه زمان، مکان و موقعیتی قرار دارند پرخوری می کنند، به مقادیر بیشتری از غذا نیاز دارند تا احساس سیری و لذت کنند و در تعداد وعده های بیشتر و مقادیر زیادتری غذا می خوردند.

علت اعتیاد به پرخوری

بدن نسبت به مصرف بعضی مواد غذایی از جمله مواد چرب و شیرین واکنش خاصی نشان می دهد. یکی از مواد شیمیایی که در اثر خوردن غذاهای چرب و شیرین ترشح می شود دوپامین است. با ترشح دوپامین نوعی احساس لذت و شادی در بدن ایجاد می شود که بدن به آن وابسته می شود. با مصرف بیش از اندازه ی غذاهای چرب و شیرین و پرنمک سیگنال های دریافتی از این غذاهای خوشمزه بر سایر سیگنال هایی که پیام های سیری را ارسال می کنند غلبه کرده و در نتیجه افراد حتی با وجود اینکه گرسنه نیستند می خورند.

هر چقدر زمان بیشتری از اعتیاد به پرخوری بگذرد، نوعی مقاومت نسبت به غذا در بدن شما به وجود می آید که باعث می شود برای اینکه احساس رضایت کنید مجبور شوید هر روز بیشتر از دیروز بخورید. عادات غذایی در خانواده یکی از دلایل بروز اعتیاد به پرخوری است. مثلا افرادی که در خانواده ی آنها از خوراکی های چرب و شیرین مثل بستنی، شیرینی و غیره به عنوان یک پاداش استفاده می شده است، همچنین کودکانی که والدین آنها پرخور هستند، بیشتر در معرض اعتیاد به پرخوری در بزرگسالی می باشند.

علاوه بر این رژیم گرفتن های طولانی که به کاهش وزن هم منتهی نشده اند، می توانند عاملی برای اعتیاد به پرخوری در آینده باشند.

برای اینکه مطمئن شوید دچار اعتیاد به پرخوری هستید باید حداقل ۶ مورد از این علائم در شما وجود داشته باشند.

شما به طور مداوم و حتی زمان هایی که گرسنه نیستید نسبت به بعضی غذاها تمایل دارید.

هنگامی که شروع می کنید غذاهای محبوبتان را بخورید بیشتر از آنچه قصد داشته اید، می خورید.

پرخوری شما به حدی است که گاهی اوقات به شدت احساس سیری و پر شدن می کنید.

بعد از خوردن غذاهای مضر احساس ناراحتی و شرمندگی می کنید اما به زودی مجددا آن غذاها را می خورید.

گاهی اوقات در ذهن خود بهانه هایی را برای خوردن غذاهایی که نسبت به آنها میل دارید ایجاد می کنید. مثلا از شنبه شروع می کنم به رژیم، یک وعده ی غذایی آزاد دارم، همین یک شب است.

به طور مکرر تلاش می کنید تا پرخوری را ترک کنید اما موفق نمی شوید.

گاهی اوقات غذاهای ناسالمی را که مصرف می کنید از سایرین پنهان می کنید.

با وجود اینکه می دانید مصرف غذاهای ناسالم برای شما مضر است احساس می کنید که نمی توانید مصرف این غذاها را کنترل کنید.

بنابراین هر نوع پرخوری، اعتیاد به پرخوری محسوب نمی شود و نباید به این بهانه که دچار اعتیاد به غذا هستید تلاش های خود برای پایبندی به یک برنامه ی غذایی را متوقف کنید. اما اگر بعد از بررسی کامل الگوهای تغذیه ای و رفتاری به این نتیجه رسیده اید که دچار اعتیاد به پرخوری هستید، باید ملاحظاتی را برای غلبه بر اعتیاد به غذا در نظر بگیرید.