طرح شگفت انگیز تهرانی ‌ها برای مسافران کرونایی و همراهانشان

 همراهان بیماران کرونایی از پس هزینه هتل‌های ارزان و گران بر نمی‌آیند. خیرین به جهت کمک به همراهان بیمارانی که از شهرستان به تهران یا کلانشهرهای دیگر مراجعه می‌کنند، همراه سراهایی را راه‌اندازی کردند. یکی از این همراه سراها خانه مهربانی ایوار است.

سولماز حسن زاده

سولماز حسن زاده، مدیر اجرایی خانه مهربانی ایوار تاکید کرد: همراهان بیمارانی که از شهرستان‌ها به تهران می‌آیند به مددکاری آنها را به یکی از همراه سراها معرفی می‌کنند تا در طول دوره درمان هزینه اقامت نداشته باشند.

وی با اشاره به فعالیت خانه مهربانی ایوار افزود: از ۳۰ آذرماه فعالیت خود را شروع کردیم و در این مدت بیشتر از ۳هزار شب نفر اقامت در همراه سرای ما ثبت شده است. طی یکسال اخیر تمام هزینه‌های این اقامتگاه شخصی تامین شده و چند هفته است که مردم را در هزینه‌ها شریک کردیم تا بتوانیم همراه سرا را گسترش دهیم. مردم به صورت غیرنقدی در این کار شراکت می‌کنند. استقبال خوبی شده است. برخی در حد وسع شان برای کالاهای خود را می‌آورند و از همراه سرا بازدید می‌کنند. برخی هم آنچه ما نیاز داریم را تهیه می‌کنند.

همراهان بیماران ساپورت مالی نمی‌شوند

سولماز حسن زاده تاکید کرد: درحال‌حاضر تمام اقامتگاه‌ها نیاز به اقلام غذایی مدت دار دارند. همراهان بیماران از جایی ساپورت مالی نمی‌شوند و حتی یک وعده غذایی (شام) را هم تهیه نمی‌کنند. اقلام بهداشتی و ضد و عفونی نیز مهم است. اما اصلی‌ترین چیزی که باید برای اقامتگاه‌ها تامین شود ملک آن است و تجهیزات آن. صد در صد همراهان بیماران در شهرهایی که بخشی از قطب پزشکی هستند مانند شیراز، تهران، اصفهان و مشهد، برای اقامت با مشکل روبه‌رو می‌شوند و وجود چنین اقامتگاه هایی در این شهرها ضروری است.

خدمات خانه مهربانی به همراهان بیماران

مدیر اجرایی خانه مهربانی ایوار در تشریح خدماتی که همراهان بیماران ارائه می‌شود، گفت: خدماتی که می‌دهیم صبحانه و یک وعده غذای گرم است. روزانه دو سرویس برای ایاب و ذهاب به بیمارستان در اختیار آنها قرار می‌گیرد تا برای ایاب و ذهاب با مشکل روبه‌رو نشوند. بیشتر همراهان بیماران تهران را نمی‌شناسند و ایاب و ذهاب شان با مشکل روبه‌رو می‌شود.

وی افزود: مسافری از شهرهای جنوبی داشتیم که پدر خانواده یک تخم‌مرغ خریده بود که چهارنفر با هم خوردند. یا مسافرانی داشتیم که وقتی از بیمارستان می‌آمد از شدت خستگی یا بی‌حوصلگی غذا نمی‌خورند. این شد که تصمیم گرفتیم به همراهان بیماران یک وعده غذای گرم روزانه و صبحانه بدهیم.

همراهان بیماران به کرونا اهمیت نمی‌دهند

سولماز حسن زاده در پاسخ به این سوال که در شیوع کرونا با چه مشکلاتی روبه‌رو بودند؟ گفت: مهم‌ترین مشکل عدم آشنایی مسافران به مسائل بهداشتی است. دغدغه آنها آنقدر بزرگ است که به کرونا اهمیتی نمی‌دهند. قطعا کسی که پیوند استخوان شده یا بچه‌اش در بیمارستان است به این موضوعات برایش مسئله کوچکی است. ما سعی می‌کنیم با ارائه اقلام بهداشتی، ضد عفونی مجموعه و محبت مجبورشان کنیم از آنها استفاده کنند.

باید اقامتگاه‌ها گسترش یابد

وی درباره گسترش اقامتگاه‌ها تاکید کرد: ما با شش اتاق و ۱۶ ظرفیت تخت و ۴ تشک اضافه بیش از حدود ۳هزار و ۳۰۰ همراه بیماران را اسکان داده‌ایم و تمام روزها پر بودیم. جا داره این اقامتگاه‌ها گسترش یابد و هر بیمارستانی یکی دو اقامتگاه داشته باشد تا علاوه بر کاهش مسافت، همراهان بیماران هزینه‌ای تقبل نکند و در شهر سرگردان نشود.

پسرم را دیر پیدا کردند اگر نه زنده بود

سولماز حسن زاده در تشریح تلخ‌ترین خاطره‌اش گفت: مسافری از مریوان به نام آقا عثمان و همسرش در اقامتگاه ما بودند. آنها والدین آزاد، کولبری بودند که در کوه یخ زد. ۲۱ روز بود که آزاد فوت کرده بود و والدینش مهمان اقامتگاه ما بودند. اینقدر این زن و مرد متشخص و چشم و دل سیر بودند که ما آنها را نمی‌شناختیم. یکی از بیماران گفت که آنها پدر و مادر آزاد هستند. مادر آزاد حالت هذیان گویی داشت و روی پایش می‌کوبید می‌گفت: دیر پیدا کردند... دیر پیدا کردند اگر زود پیدایشان می‌کردند پسرانم زنده بودند. این یکی از تلخ‌ترین خاطرات من از همراه سرای مان دارم.