چرا در صادرات خودرو ضعیف هستیم؟

اخیرا طرحی برای واردات خودرو در قبال صادرات اعلام شده که مرتبط با تراز ارزی است. در جمع تولیدکننده باید بتواند صادرات داشته باشد تا بتواند اقدام به واردات خودرو کند. در سال هایی که ما رونق اقتصادی داشتیم این اتفاق می افتاد. به عنوان مثال در گروه سایپا ۱۲ درصد تولیدات صادر می شد. اگر این عدد به ۲۵ درصد می رسید تقریبا نیازهای ارزی ما تامین می شد و فشاری به خزانه دولت برای تامین ارز نمی آمد.

عملا می توان گفت ما در حال حاضر آنقدر صادرات نداریم که بتوانیم نسبت به واردات خودرو اقدام کنیم. به نظر می رسد که این طرح عملی نخواهد شد. ما در بهترین حالت در ایران خودرو و سایپا جمعا حدود ۳۰۰ میلیون دلار صادرات خودرو داشتیم. میزان صادارت قطعه کمتر و نهایتا ۱۰ میلیون دلار است.

اما واردات خودرو از محل ارزی که ایرانیان در خارج دارند قابل انجام است. اگر این افراد احساس کنند بازار ایران باثبات است و حاشیه سود خوبی دارد خودرو وارد خواهند کرد. واردات خودرو بدون انتقال ارز از طریق افراد مقیم خارج کشور موثر تر خواهد بود.

ما صادرات خودرو زمانی موفقیت آمیز خواهیم بود که روابطمان با سایر کشورها عادی شود و خودروهای به روز بتوانیم تولید کنیم. صادرات خودروی ما عمدتا به عراق، سوریه و ونزوئلا بود. در چهار سال اخیر محصول جدیدی هم به تولید نرسید و همین یک عامل افت صادرات شد. اگر روابط ما با کشورها عادی شود فرصت خوبی برای صادرات داریم چرا که کشورهای همسایه ما خودروسازی ندارند. همچنین در صورتی که ۳۰ الی ۳۵ درصد تولیدات را به منطقه صادر کنیم آن موقع خودروسازان می توانند تراز ارزی داشته باشند و نیاز خود را تامین کنند.

سو مدیریت های کلان کشور باعث شد ارتباطات ما از بین برود. نظام قیمت گذاری یکی از عوامل جلوگیری کننده از سرمایه گذاری خارجی ها است. ما در مرکز ۱۵ کشور قرار داریم و کارگر و سوخت ارزان هم در دسترس ما است. این موضوع به دلایل مختلف اتفاق نیفتاد. خودروسازان داخلی با وجود تلاش به دلیل قیمت گذاری نادرست زیان ده هستند. اگر برنامه های خودروسازان اجرا می شد قابلیت تولید محصولاتی داشتیم که بتوان آن ها را صادر کرد.