زنگ خطر عقبگرد صنعت قطعه سازی با ورود چینی ها

مازیار بیگلو در مورد تاثیرات ورود چینی‌ها به بازار و صنعت قطعات خودرو اظهار کرد: مشابه همین موضوع بعد از برجام هم در مورد شرکت‌های اروپایی وجود داشت، متاسفانه همان موقع هم از گذشته درس عبرت نگرفته بودیم. انعقاد قراردادها یا سازوکار انتخابی برای تولید خودرو یا قطعه در ایران مناسب نبود و در نتیجه بسیاری از خودروها و قطعاتی که قرار بود بعد از برجام تولید شوند، به نتیجه نرسیدند.

وی افزود: در مورد چین هم موضوع مشابهی وجود دارد. سازوکار یا قراردادی که منعقد می‌شود باید به شکلی باشد که نهایت حمایت از تولید داخلی را داشته باشد ولی در عین حال باعث افزایش سطح کیفی، امکانات و فناوری قطعات و خودروها شود.

بیگلو خاطرنشان کرد: در سند راهبردی با چین به این موضوع اشاره شده که باید روی فناوری‌های آینده مذاکره شود، برداشت ما از فناوری‌های آینده شامل خودرو نیز است. البته الان فقط کلیات مشخص است اما در مورد قراردادهای زیردستی این سند قطعا بر اساس نحوه مذاکرات، تعاملات و ساختارهایی که تعیین می‌کنیم، می‌تواند مفید هم باشد و به صنعت قطعه‌سازی کشور کمک کند.

دبیر انجمن سازندگان قطعات و مجموعه‌های خودرو تصریح کرد: اگر قراردادها به شکلی باشند که بتوانیم برای قطعه‌سازان داخلی جذب سرمایه کنیم به نوعی قرارداد سرمایه‌گذاری مشترک داشته باشیم بسیار موثر خواهد بود. به جای اینکه تمرکز روی صادرات یا واردات قطعه و سخت‌افزار باشد باید بیشتر روی واردات فناوری و نرم‌افزار باشد تا بتوانیم تجهیزات و فناوری‌های روز را برای این صنعت دریافت کنیم.

وی افزود: در مورد خودروسازهایی هم که وارد کشور می‌شوند هم باید این الزامات وجود داشته باشد که حداقل خودکفایی را قرار دهند تا زیر چتر آن خودکفایی به آنها اجازه ساخت خودروی داخلی ندهند، اسناد پایین دستی هم همین موضوع را حمایت کنند تا زنجیره تامین ادغام شود و بتوانیم با کمک قطعه‌سازان چینی کارخانه‌های بزرگی را داشته باشیم.

بیگلو در مورد لزوم جلوگیری از واردات قطعات آماده گفت: پیشرفت چین در حوزه قطعه‌سازی و خودروسازی در دو سال اخیر از نظر تیراژ، امکانات، تنوع و کیفیت بسیار چشمگیر بوده، منتها باید بیشتر به سمت همکاری و وارد کردن فناوری پیش برویم نه اینکه قطعه آماده وارد کنیم یا فقط مونتاژ کنیم.

وی در این باره هشدار داد: در این صورت شاید در بعضی قطعات مانند تزیینات داخلی و خارجی که هزینه حمل و نقل و لجستیک بالایی دارند شاید بتوانیم با چینی‌ها رقابت کنیم ولی در مورد تعداد زیادی از مجموعه‌ها به خصوص مجموعه‌های الکترونیکی قطعا قابلیت رقابت نخواهیم داشت. به همین علت تاکید داریم که بر اساس توانمندی‌های داخلی سازوکاری چیده شود تا این توانمندی‌ها حفظ شده و در دیگر حوزه‌ها مانند قطعات الکترونیکی یا سیستم‌های پیچیده خودرو از چینی‌ها استفاده کنیم.