آرتروز گردن چه بلایی سرمان می‌آورد؟
بعضی از کارهای روزانه و آسیبات باعث بروز آرتروز گردن می‌شود با بالا رفتن سن احتمال بروز این مشکل بیشتر می‌شود که معمولا با سردرد همراه می‌شود.
پیری و افزایش سن اجتناب ناپذیر است؛ در حقیقت، هر روز در هر یک از ما رخ می‌دهد ؛ با پیری، سایش و پارگی روی مفاصل بدن از جمله ستون فقرات اتفاق می‌افتد.اسپوندیلوز گردنی که اغلب به سن مربوط است، به علاوه انواع دیگر، از تغییرات فاسد کننده‌ای است که در مفاصل و صفحات فقرات رخ می‌دهد.
شما ممکن است اسپوندیلوز گردنی را به عنوان آرتروز گردن و یا مرض ناتوان کننده‌ای بر گردن بدانید. آرتروز گردن معمولاً در حدود چهل سالگی شروع می‌شود و تا چند سال ادامه می‌یابد که گفته می‌شود مردان در سنین پایین تر از زنان این مشکل را خواهند داشت.
طناب اسپوندیلوز گردنی می‌تواند منجر به میلولوپاتی شود؛ وضعیتی که طناب نخاعی توسط سازه‌های اطراف فشرده می‌شود، در واقع، اسپوندیلوز گردنی شایع‌ترین مشکل گردنی است که باعث میلوپاتی می‌شود همچنین ممکن است منجر به رادیکولوپاتی شود درباره هر دو، در بخش سلامت نمناک بیشتر توضیح داده شده است.
آرتروز گردن:
چگونه در ستون فقرات گردن تغییرات رخ می‌دهد آرتروز در گردن با استئوفایت ها- آکا استخوان اسپور - شروع می‌شود که در مهره‌های بدن شکل می‌گیرد. استخوان اسپور، واکنش بدن نسبت به سایش و پارگی مفاصل هستند.
در ستون فقرات آنها با کمک به افزایش مساحت سطح مفاصل و توزیع یکنواخت وزن روی آن در طول فعالیت روزمره به یک هدف رسیدگی می‌کنند.مشکل این است که اسپورهای استخوانی ممکن است منجر به درد شوند، به ویژه زمانی که فشار بر روی اعصاب و یا طناب نخاعی قرار می‌گیرد.
چنین فشاری هم می‌تواند باعث بی‌حسی، ضعف و حتی بی‌اختیاری روده شود که یک وضعیت اورژانسی پزشکی است.
ورزش آرتروز گردن
آرتروز گردن چیست و چگونه درمان می‌شود؟
عوامل خطر برای ورم مفاصل در گردن:
سن:
بزرگ‌ترین عامل خطر برای اسپوندیلوز گردنی، سن است.زمانی که به سن میانسالی می‌رسید، احتمال ابتلا به ورم مفاصل به گردن افزایش می‌یابد.آکادمی امریکایی جراحان ارتوپدی می‌گوید که این وضعیت در بین جمعیت مسن بسیار رایج است.
ژنتیک:
بعد از سن، ژنتیک بزرگ‌ترین خطر را در بر می‌گیرد.در کنار چند نوع دیگر از مشکلات مربوط به ستون فقرات، اسپوندیلوز گردنی می‌تواند در خانواده‌ها به ارث برده شود.اگر مجرای نخاعی و یا مجرای بین مهره‌ای به طور طبیعی قطر کوچکی داشته باشند، خطر شما برای پیچیدگی‌های فاسد‌کننده ممکن است بالاتر باشد.
نخاع یک ساختار بسیار حساس است که پیام‌های بین مغز و بقیه بدن را منتقل می‌کند - فضای آزاد کمتری در آن فضا وجود دارد.تماس بین نخاع و ستون ممکن است نخاع را تحریک کرده و موجب میللوپاتی شود که در بالا تعریف شده است.
سیگار کشیدن:
مهم نیست که چطور از آن را استفاده می‌کنید، سیگار کشیدن می‌تواند برای شما واقعاً بد باشد.این با افزایش خطر ابتلا به بیماری دیسک دژنراتیو، جراحی برگشت پذیر و سایر شرایط، از جمله، آرتریت گردن همراه است.
عوامل خطر روانی:
افسردگی و اضطراب، عوامل خطر روانی برای ورم مفاصل در گردن هستند.مطالعه‌ای که در سال ۲۰۰۹ در روزنامه BMC منتشر شد، ارتباط قوی بین عوامل روانی و درد گردن را به طور کلی گزارش داد. نویسندگان نتیجه گرفتند که "هرچه سطح درد در گردن بالاتر برود، توجه بیشتری باید به پریشانی روانی و اجتماعی شود".
به طور خاص، نویسندگان مطالعه‌ای درباره جراحی عصبی تخمین می‌زنند که بیش از یک سوم بیماران مبتلا به میللوپاتی اسپوندیلوتیک گردنی، یا CSM، افسرده یا مضطرب هستند. CSM، اسپوندیلوتیک گردنی است که نخاع را تحت تاثیر قرار می‌دهد و علائم مربوط به آن را ایجاد می‌کند.
آنها می‌گویند که این اختلالات خلقی بسیار به شدت وابسته به توانایی بیماران در حرکت هستند.
کار روزانه:
درباره شغل خود صحبت کنید.انجمن جراحان ارتوپدی می‌گوید که اگر شغل شما شامل مقدار زیادی حرکت و / یا کاری است که بالای سرتان انجام می‌شود، ممکن است ریسک شما دوباره بالاتر باشد.افسردگی و یا اضطراب، عوامل خطر روانی که در بالا به آنها اشاره شد، در محل کار نیز اتفاق می‌افتد.
آسیب:
و در نهایت، آسیب، به ویژه آسیب‌های مکرر، خطر شما را برای اسپوندیلوز گردنی افزایش می‌دهد.گفته می‌شود که بیشتر آرتروز گردن از ضربه ناشی نمی‌شود.
علائم بیماری آرتروز در گردن:
به طور کلی، منبع درد آرتروز گردن به خوبی توسط جامعه پزشکی درک نمی‌شود و امکان داشتن این شرایط بدون علائم وجود دارد.
علائم سر و گردن:
زمانی که علائم رخ میدهند، درد متناوب گردن به نام سرویکالگیا به همراه سفتی معمولاً شایع‌ترین هستند.حدود یک سوم از افراد مبتلا به ورم مفاصل نیز دچار سردرد هستند، که بیشتر در ناحیه پایین جمجمه واقع می‌شوند.
سردرد گاهی اوقات درد و یا سفتی را رد می‌کند و علائم غالب می‌شود.
علائم آرتروز گردن
آرتروز گردن چه نشانه هایی دارد؟
علائم رادیکولوپاتی و میلوپاتی:
دو نوع دیگر از علائم که در افراد با گردن رحم معمول هستند که چنانچه در بخش سلامت نمناک گفته‌ایم عبارتند از: رادیکولوپاتی و میلوپاتی.رادیکولوپاتی یک فرآیند بیماری است که بر روی عصب نخاعی تاثیر می‌گذارد.
عصب نخاعی، نامی است که به بخشی از عصب منشعب شده از نخاع اصلی داده می‌شود.بیشتر اوقات نوعی فشار بر روی ریشه عصب نخاعی، چیزی است که نشانه‌ها را ایجاد می‌کند.
علائم ممکن است شامل درد، ضعف، بی‌حسی و یا احساسات سوزن سوزن شدن در یک قسمت باشد.به طور مشابه، میللوپاتی یک فرآیند بیماری موثر بر طناب نخاعی است.همان طور که در بالا ذکر شد، نخاع یک ساختار عصبی طولانی است که طول ستون فقرات را در بر می‌گیرد.در مجرای نخاعی قرار دارد، گذرگاهی است که در مرکز ستون فقرات قرار دارد.
این یکی از دو ساختار اصلی سیستم عصبی مرکزی است.ساختار دیگر مغز نیز می‌باشد.مشابه علائم رادیکولوپاتی، بیشتر علائم میللوپاتی ناشی از فشردگی هستند، اما در این مورد از نخاع کمتر خواهد بود.
میللوپاتی به مرور زمان به کندی پیش می‌رود.ممکن است خود را به روش‌های مختلفی نمایان کند، اما نه محدود به نشانه‌های مرتبط با ریشه‌های عصبی فشرده ستون فقرات یا رادیکولوپاتی.
این نشانه‌ها عبارتند از:
درد
ضعف
بی‌حسی و یا احساسات الکتریکی در یک حد
اما انواع دیگری از علائم میللوپاتی نیز وجود دارد، برای مثال، سرگیجه.
هم چنین، اگر علائم از بالا به گردن شما ناشی می‌شوند، که ممکن است منجر به شرایطی به نام گردنه رحم گردن شما شوند، ممکن است مبتلا به سندروم به نام "بی حس " باشید.این نشانه‌ها ممکن است زمانی ایجاد شوند که طناب نخاعی بین C - ۵ و C - ۷ تحت فشار قرار گیرد.
تشخیص بیماری اسپوندیلوزیس گردنی:
همانند بیشتر فرآیندهای تشخیصی، پزشک شما احتمالاً با گرفتن یک تاریخچه و انجام یک تست فیزیکی اطلاعاتی درباره اسپوندیلوزیس گردنی را جمع آوری خواهد کرد.
ام آر‌ای برای آرتروز گردن:
وقتی نوبت به آزمایش تصویربرداری تشخیصی می‌رسد، MRI استاندارد طلایی است.این به خصوص زمانی است که پزشک باید منبع علائم عصبیتان را تعیین کند.
می تواند به پزشک شما کمک کند که نه تنها استخوانتان را می‌بیند، بلکه بافتهای نرم و اعصاب را نیز می‌بیند، و ممکن است به او کمک کند تا به درستی تخمین بزند که چقدر فضای آزاد در مناطقی که طناب و / یا ریشه‌های عصب نخاعی وجود دارد، است.
اشعه ایکس برای آرتروز گردن:
اشعه‌های ایکس هم برای تشخیص اسپوندیلوز گردنی به کار می‌روند.چون به تصویرسازی گذرگاه‌های استخوانی که شامل طناب نخاعی و ریشه‌های عصب نخاعی هستند، اجازه کار میدهند.
اگر علائم عصبی نداشته باشید، ممکن است تنها به یک اشعه ایکس نیاز داشته باشید.ارزش اشعه ایکس عمدتا در توانایی آن برای نشان دادن آنچه که در استخوان‌ها اتفاق می‌افتد، بستگی دارد.
در عوض درد و یا علائم دیگر، داشتن یک نشانه ممکن است پزشک شما را به مواردی مانند تنگ شدن در فضای دیسک، اخطار استخوان و کاهش قطر کانال نخاعی که می‌تواند منجر به میلولوپاتی شود، باشد.
هم چنین اشعه ایکس ممکن است به پزشک تان کمک کند که اسپوندیلوز گردنی را به عنوان خفیف، متوسط یا شدید طبقه بندی کند.
سی تی اسکن آرتروز گردن:
سی تی اسکن یک تست تشخیصی دیگر است که عموماً به افراد مبتلا به اسپوندیلوز گردنی داده می‌شود. CT اسکن شبیه اشعه ایکس است، به جز اینکه چندین عکس از داخل بدن را می‌گیرد و آنها را کنار هم می‌گذارد تا یک مقطع عرضی از این ناحیه را نمایش دهد.
کیفیت تصویرش بهتر از یک اشعه ایکس است، که ممکن است به پزشک شما اجازه مطالعه بهتر در مورد مجرای نخاعی را بدهد و هر تغییری در استخوان‌ها را نشان می‌دهد.
تشخیص آرتروز گردن با مایلوگرافی و CT مایلوگرافی:
مایلیوگرافی برای تجسم ریشه‌های عصبی ستون فقرات است و به عنوان راهی برای شکار آن مانع هایی است که می‌تواند به نشانه‌های رادیکولوپاتی مورد بحث در بالا اشاره شود.مراقب باشید، مایلوگرافی شامل سوزن و تزریق رنگ به بدن شما است.
همچنین یک آزمایش به نام CT مایلوگرافی وجود دارد که برخی افراد حرفه‌ای ترجیح میدهند، به این دلیل که تصور نتایج مثبت کاذب کمتری (در مقایسه با میلوگرافی ) خواهد داشت.
همچنین آزمایشاتی به نام CT مایلوگرایی وجود دارد که بعضی از فیزیوتراپان ترجیحش میدهند، زیرا به نظر می‌رسد نتایج مثبت کاذب کمتری دارد (در مقایسه با میلوگرافی) دارد. سی تی مایلوگرافی اغلب در هنگام جراحی استفاده می‌شود.
تشخیص آرتروز گردن
آرتروز گردن چگونه تشخیص داده می‌شود؟
مطالعه هدایت عصبی آرتروز گردن:
و در نهایت، نوع دیگری از آزمایشاتی که پزشکان برای تشخیص (یا تایید تشخیص بیماری) از آن استفاده می‌کنند، مطالعه هدایت عصبی است. مطالعه هدایت اعصاب، عملکرد اعصاب شما را اندازه گیری می‌کند.
گاهی اوقات با تست EMG همراه می‌شود که کنترل اعصاب برای عملکرد عضلانی را در طول انقباض و آرامش انجام می‌دهد. تست هدایت عصبی ممکن است باعث ناراحتی شما شود، چون یک محرک الکتریکی از طریق الکترودها روی پوست وصل خواهد شد.
آزمایش EMG از طریق تزریق سوزن انجام می‌شود.
درمان آرتروز گردن:
پزشک مراقبت‌های اولیه یا پزشک متخصص داخلی ممکن است قادر به ارائه درمان اسپوندیلوز گردنی شما باشد.گفته می‌شود که بسیاری از ارجاع‌ها به متخصص برای ورم مفاصل صورت می‌گیرد.
مراجعه به روماتولوژیست ها، متخصصان اعصاب و ارتوپد یا جراحان عصبی نیز رایج است.اما جراحی به طور کلی برای آرتروز گردن داده نمی‌شود.در عوض، مراقبت محافظه کارانه می‌تواند به شما در کنترل درد و کاهش پیشرفت بیماری کمک کند.
علائمی که ممکن است به جراحی نیاز داشته باشند، عبارتند از؛
درد غیر ممکن برای کنترل، و یا علایم افسردگی که در طول زمان بدتر می‌شوند.
اگر نیاز به عمل جراحی دارید، می توانید به لامینکتومی مراجعه کنید، همچنین به عنوان عمل جراحی فشرده‌سازی نیز شناخته می‌شود.
مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۸ نشان داد که عمل برداشت فشار در گردن که به "کاهش فشردگی فشار" قدامی شناخته می‌شود، در تسکین علائم سرگیجه مربوط به اسپوندیلوز گردنی موثر است.
درمان فیزیکی برای آرتروز گردن:
در حالی که شما نمی‌توانید انحطاط مفصلی مرتبط با افزایش سن را متوقف کنید، اما می‌توانید سرعت رشد آن را کاهش دهید. اگر علائم شما خفیف و یا متوسط باشند، و اگر مشکلات اعصاب مترقی نداشته باشید، می‌توانید تنها به مراقبت محافظه کارانه نیاز داشته باشید.
این ممکن است شامل یک یا چند مورد از موارد زیر باشد:
داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) شامل آسپرین، ناپروکسن یا ایبوپروفن برای کاهش التهاب و تسکین درد.
مسکن هایی مثل استامینوفن (Tylenol) فقط برای تسکین درد.
تزریق کورتیکواستروئید برای درمان دردهای تابشی و کاهش تورم.
مسدود کننده‌های عصبی برای تسکین درد موقت.
محدود کردن فعالیت فیزیکی، اما نه حذف کاملشان.
گردنبند برای حمایت و ثبات در طول دوره بهبودی.
انجام ورزش و، همان طور که در بالا ذکر شد، درمان فیزیکی.
به طور کلی، برای مراقبت‌های محافظه کارانه باید به درمانگر فیزیکی مراجعه کنید که توسط پزشک مراقبت‌های اولیه شما توصیه شده است.
این مورد در تمام کشورها صدق نمی‌کند، بنابراین ممکن است بخواهید به طور خاص چک کنید. آنطور که در بخش سلامت نمناک اشاره شده است خوبیه درمان فیزیکی این است که مراقبت محافظه کارانه شما احتمالاً متناسب با شرایط و علائم خاص شما خواهد بود.
زمانی که علائم بروز می‌کند، استراحت کنید.
برخی اوقات حرکات گردن را برای مدت کوتاهی محدود کنید، مثلاً برای یک بعد از ظهر یا یک روز، کافی است اجازه بدهید التهاب کاهش پیدا کند و درد ازبین برود.
درمان اعمال سرما و یا گرما:
برخی افراد کمپرس سرد را ترجیح میدهند، به ویژه پس از فعالیتی که منجر به درد می‌شود و باعث به حداقل رساندن التهاب می‌شود.بیماران دیگر کمپرس گرم را ترجیح میدهند، مانند یک تشک گرمایی یا پوشش گرمایی، و یا گرما مرطوب، مانند یک پوشش گرمای مرطوب برای گردن و یا حمام گرم.
اصلاح فعالیت:
گاهی اوقات، محدود کردن یا حذف فعالیت‌های خاص می‌تواند از درد جلوگیری کند.برای مثال، فرد ممکن است یک حرکت شنا مخصوص به گردنش پیدا کند که باعث دردش می‌شود در این حالت، این حرکت باید محدود باشد یا به طور کامل در آینده از آن اجتناب شود.
داروهای تجویز شده:
پزشک می‌تواند داروهایی را تجویز کند، که هم چنین مواد مخدر نامیده می‌شود، که گیرنده‌های درد را در مغز مسدود می‌کند.
گزینه دیگر می‌تواند شل کننده‌های ماهیچه‌ای باشد که ماهیچه دردناک را در گردن و ماهیچه‌های اطراف شل می‌کند. داروهای تجویز شده اغلب راه‌حل‌های کوتاه مدت هستند و به طور مداوم توصیه نمی‌شوند.
فرکانس رادیو تخریب (RFA). این روش RFA روشی با حداقل تهاجمی است و گرما را از نوک سوزن به منظور ایجاد ضایعات روی اعصاب کوچک که به اتصال وجوه اشتراک می‌گذارند، ارائه می‌دهد. این روش از ارسال سیگنال‌های درد به مغز جلوگیری می‌کند.
در حالی که RFA قادر به فراهم کردن تسکین طولانی مدت بیش از یک بلوک عصبی مرکزی یا تزریق وجه مشترک است، اما هنوز یک راه‌حل موقتی است، زیرا اعصاب به احتمال زیاد در یک یا دو سال دوباره تولید می‌شوند.
RFA معمولاً تا زمانی که یک بلوک عصبی مرکزی و / یا یک تزریق مشترک برای بیمار موفقیت آمیز بوده و در نتیجه آن را به عنوان علت احتمالی درد شناسایی کرده است، امتحان نشده است.
راه‌های درمان آرتروز گردن
وقتی علائم آرتروز گردن شروع می‌شود، معمولا با درد و این موارد شناخته می‌شود:
به‌تدریج شروع می‌شود و ممکن است در طول زمان به‌تدریج بدتر شود
حس خشکی و سفتی، به جای نرم بودن، به خصوص در مراحل اولیه رخ می‌دهد
اول صبح بدتر است، بعد از بلند شدن و حرکت به اطراف بهبود پیدا می‌کند.
در پایان روز دوباره بدتر می‌شود.
با استراحت کردن بهتر می‌شود
در به شانه یا بین تیغه‌های شانه می‌کشد
هنگامی که گردن فشرده می‌شود، احساس تحریک و درد می‌کنید.
در اواسط شب شما را از خواب بیدار می‌کنند
باعث سردرد، به ویژه در پشت سر، می‌شود.
فرد مبتلا به آرتروز گردنی می‌تواند یا تمام این نشانه‌ها را تجربه کند و یا تنها تعداد کمی از آنها ممکن است در طول زمان پیشرفت یا تغییر کند.
ارسال نظر