بزاق دهان راهی برای ورود کرونا است؟

پژوهشگران در بررسی‌های خود به این نتیجه رسیدند که بافت دهان، آسیب پذیرترین بافت بدن نسبت به ویروس SARS-CoV-۲ است. این گروه تحقیقاتی، RNA انواع سلول‌ها را در دهان آزمایش کرده و دریافتند که سلول‌های غدد بزاقی، زبان و لوزه‌ها در مقایسه با دیگر بافت‌های دهان، حامل بیشترین RNA مرتبط با پروتئین هایی هستند که کرونا ویروس برای آلوده کردن سلول‌ها به آنها نیاز دارد.

از جمله این پروتئین ها، گیرنده ACE۲ است که ویروس به آن اتصال می‌شود و نیز آنزیمی موسوم به TMPRSS است که به ویروس امکان می‌دهد غشای خود را با سلول بدن میزبان پیوند زده و به درون آن بلغزد.

محققان نمونه بزاق بیماران مبتلا به کووید- ۱۹ را بررسی کرده و دریافتند از آنجایی که سلول‌های دهان بیش از هر چیز در آب دهان جمع می‌شوند، بنابراین، هر چه ویروس بیشتری وجود داشته باشد، احتمال این که مبتلایان به کرونا بیشتر دچار کاهش بویایی یا چشایی شوند، بیشتر می‌شود. این در حالی است که بزاق دهان برخی مبتلایان بدون علامت هم حاوی سلول‌های آلوده به ویروس بوده است.

محققان همچنین بافت دهان بیماران جان باخته کرونایی را مورد مطالعه قرار دادند و شواهد بیشتری از وجود عفونت در انواع سلول‌های در معرض آلودگی مشاهده کردند. مطالعات نشان می‌دهد که دهان مسیری برای عبور عفونت است که درست مانند دستگاهی برای ویروس SARS-CoV-۲ عمل می‌کند که عامل بروز کووید- ۱۹ به شمار می‌رود.

وجود عفونت SARS-CoV-۲ در دهان می‌تواند باعث بروز تغییراتی در تولید یا کیفیت بزاق شود که نتیجه آن بروز علائمی چون کاهش بویایی و چشایی در برخی افراد است.

تحقیقات بعدی محققان، شناسایی چگونگی تأثیر عفونت دهان روی بیماران کرونایی و چگونگی تأثیر سلول‌های عفونی در گسترش ویروس بین افراد را بررسی می‌کند.