یافته‌ای شگفت انگیر در باره قدمت چند هزار ساله کرونا
یک مطالعه جدید از پژوهشگران دانشگاه آریزونای امریکا نشان می‌دهد که نوعی ویروس باستانی کرونا یا یک عامل بیماری زای نزدیک به آن، تقریبا ۲۵ هزار سال پیش باعث ایجاد یک اپیدمی در میان نیاکان انسان‌های آسیای شرقی امروزی شده است.
دیوید انارد (David Enard)، از متخصصان ژنتیک تکاملی در دانشگاه آریزونا ایالات متحده، به تازگی در نشست سالانه انجمن انسان شناسان فیزیکی امریکا که به طور مجازی برگزار شد، گزارش داد که تجزیه و تحلیل دی ان‌ای بیش از دو هزار نفر نشان می‌دهد که تغییرات ژنتیکی در پاسخ به یک همه گیری ۲۵ هزار سال پیش، طی ۲۰ هزار سال پس از آن یا بیشتر جمع شده‌اند.
یافته‌های مذکور این احتمال را ایجاد می‌کند که امروزه برخی از مردم آسیای شرقی سازگاری بیولوژیکی با ویروس‌های کرونا یا ویروس‌های هم نوع آن دارند. این کشف راه را برای بررسی چگونگی کمک ژن‌های مرتبط با همه گیری ویروسی باستانی در شیوع بیماری‌های مدرن مانند همه گیری کووید ۱۹ باز می‌کند.
ژن هایی با سابقه ویروسی باستانی همچنین ممکن است سرنخ هایی را برای محققانی که به دنبال داروهای ضد ویروس بهتر هستند، نشان دهد، اگرچه این مسئله هنوز اثبات نشده است.
گروه انارد با یک بانک اطلاعاتی، در مورد دی ان‌ای دو هزار و ۵۰۴ نفر از ۳۶ جمعیت قومی در پنج قاره، از جمله قوم دای از چین، قوم کین از ویتنام و یوروبا از افریقا برای به‌دست آوردن نتایج لازم، همکاری کردند. این تیم ابتدا روی ۴۲۰ پروتئین شناخته شده برای تعامل با ویروس‌های کرونا، از جمله ۳۳۲ پروتئین متقابل با کرونای سارس ۲، ویروس عامل کووید ۱۹، تمرکز کردند.
این فعل و انفعالات می‌تواند شامل افزایش پاسخ‌های ایمنی یا آسان تر شدن ویروس برای ربودن سلول باشد. تولید همه ۴۲۰ پروتئینی که نشانه‌ای از قرار گرفتن در معرض ویروس‌های کرونا، فقط ظهور پیدا کرده در آسیای شرقی است، به طور قابل ملاحظه افزایش داده شده است.
تیم تحقیقاتی انارد پاسخ ویروسی ۴۲ مورد از این پروتئین‌ها را تقریباً در ۲۵ هزار سال پیش جست‌وجو کردند. تجزیه و تحلیل ژن‌های شناخته شده در تولید این پروتئین‌ها مشخص کرد که انواع خاص در حدود ۲۵ هزار سال پیش شایع تر شده است.
به گفته انارد، این الگو با یک واکنش ژنتیکی شدید به یک ویروس سازگار است که با گذشت زمان کاهش یافت یا آسیای شرقی با این ویروس سازگار شد و یا ویروس مذکور توانایی ایجاد بیماری را از دست داد. ۲۲ مورد از ۴۲ نوع ژن برای تقویت یا جلوگیری از تأثیرات ویروس‌های وسیع نه فقط ویروس‌های کرونا، نشان می‌دهد که یک ویروس ناشناخته که به طور اتفاقی از پروتئین‌های مشابه ویروس‌های کرونا استفاده می‌کند، می‌تواند باعث شیوع اپیدمی باستانی شده باشد.
للوئیس کوینتانا-مورسی (Lluis Quintana-Murci)، متخصص ژنتیک تکاملی از انستیتو پاستور پاریس که در این تحقیقات جدید مشارکت نداشته است، می‌گوید: این یافته‌ها نشان می‌دهد که منطقه آسیای شرقی مدت طولانی است که در معرض اپیدمی‌های شبیه ویروس کرونا قرار گرفته است و مردم این منطقه از نظر ژنتیکی بیشتر با اپیدمی‌های این ویروس‌ها سازگار هستند.
وی حدس می‌زند این امکان وجود دارد که تنظیمات دی ان‌ای در اپیدمی‌های ویروس کرونا طی هزاران سال در کاهش عفونت کووید ۱۹ و میزان مرگ و میر ناشی از آن در کشورهای آسیای شرقی، در مقابل کشورهای اروپایی و ایالات متحده امریکا نقش داشته باشد. البته این مسئله به صورت فرضیه بوده و اثبات نشده است.
باید گفت که بسیاری از عوامل، از جمله مشاغلی که از راه دور انجام نمی‌شوند و عدم دسترسی به مراقبت‌های پزشکی و رعایت نکردن پروتکل‌های بهداشتی، باعث گسترش هرچه بیشتر کووید ۱۹ می‌شوند و عواملی، همچون قرنطینه به موقع و سختگیرانه و استفاده گسترده از ماسک، ممکن است مانع از شیوع این بیماری در برخی از کشورهای آسیای شرقی شده باشد.
انارد تاکید کرد که برای بررسی چگونگی تأثیر ۴۲ نوع ژن شناسایی شده در کووید ۱۹ یا سایر عفونت‌های ویروس کرونا، به مطالعات گسترده ژنتیکی در آسیای شرقی مدرن و اطلاعات دی ان‌ای باستانی انسان در ۲۵ هزار سال گذشته نیاز است.
انارد در توضیحاتش گفت: این انواع ممکن است فرصت هایی را برای توسعه درمان کووید ۱۹ فراهم کنند. با این حال، تا کنون، فقط چهار مورد از این ژن‌ها هدف ۱۱ داروی مورد استفاده یا بررسی در مطالعات درمان کووید ۱۹ قرار گرفته است.
یافته‌های انارد با شواهد به‌دست آمده مرتبط است که مجموعه‌ای از انواع ژن نئاندرتال ارثی بوده که خطر ابتلا به کووید ۱۹ شدید را در برخی از مناطق آسیای جنوبی و اروپایی افزایش می‌دهد، در حالی که در سایر مناطق ممکن است برخی از سطح محافظت را ارائه دهند.
ارسال نظر