مکمل های موثر برای کنترل قندخون

خوردن مکمل در کنار داروهای دیابت ممکن است به پزشک کمک کند تا دوز دارو را کمتر کند گرچه این مکمل ها به طور کامل نمی توانند جایگزین دارو باشند.

پروبیوتیک ها

آسیب به باکتری های روده ناشی از مصرف آنتی بیوتیک ها با افزایش خطر ابتلا به بیماری هایی از جمله دیابت ارتباط دارد. مکمل های پروبیوتیک که حاوی باکتری ها یا دیگر میکروب های مفید هستند، مزیت های زیادی دارند که ممکن است دسترسی بدن به کربوهیدرات ها را بهبود دهد.با مروری بر ۷ مطالعه روی افراد مبتلا به دیابت نوع۲، بیمارانی که پروبیوتیک را دستکم برای ۲ ماه مصرف کرده بودند، در مقایسه با کسانی که دارونما را دریافت کردند، کاهش ۱۶ میلی گرمی سطح قندخون ناشتا و کاهش ۵۳ درصدی A۱C را تجربه کردند. افرادی که پروبیوتیک حاوی بیش از یک گونه باکتری را مصرف کردند، با کاهش بیشتر سطح قندخون ناشتا به میزان ۳۵ میلی گرم مواجه شدند.

نحوه عملکرد: مطالعات حیوانی نشان می دهد که پروبیوتیک ها ممکن است قندخون را با کم کردن التهاب و پیشگیری از نابودی سلول های پانکراس که انسولین می سازند، پایین بیاورند. مکانیزم های بیشتری ممکن است دراین زمینه دخالت داشته باشند.

ویتامین دی

کمبود ویتامین دی یکی از عوامل خطر ابتلا به دیابت نوع۲ است.  در یک مطالعه، ۷۲درصد از بیماران مبتلا به دیابت نوع۲ در شروع مطالعه دچار کمبود ویتامین دی بودند. نتیجه این مطالعه نشان داد که بعد از ۲ ماه خوردن یک مکمل ۴۵۰۰ واحدی از ویتامین دی در روز، سطح قندخون ناشتا و A۱C کاهش یافت. در واقع ۴۸ درصد از بیماران دارای A۱C بودند که کنترل قندخون را بخوبی نشان می داد درحالیکه قبل از مطالعه فقط ۳۲درصد از بیماران دارای A۱C بودند که کنترل قندخون را نشان می داد. نحوه عملکرد: ویتامین دی می تواند کارکرد سلول های پانکراس که انسولین می سازد را بهبود دهد و حساسیت و پاسخ بدن به انسولین را افزایش دهد.

منیزیم

پایین بودن سطح منیزیم خون در ۲۵ تا ۳۸ درصد از بیماران مبتلا به دیابت نوع۲ مشاهده شده و در افرادی که سطح قندخونشان تحت کنترل نیست، بیشتر شایع است. در یک مطالعه مروری، ۸ مطالعه از بین ۱۲ مطالعه نشان داد که دادن مکمل های منیزیم به مدت ۶ تا ۲۴ هفته به افراد سالم یا بیماران مبتلا به دیابت نوع۲ یا افرادی با پیش دیابت به پایین آوردن سطح قندخون ناشتا در مقایسه با گروه دارونما کمک کرد. به علاوه افزایش مصرف ۵۰ میلی گرمی منیزیم باعث کاهش ۳ درصدی سطح قندخون ناشتا در افرادی شد که با پایین بودن سطح منیزیم خون در مطالعه شرکت کردند.

نحوه عملکرد: منیزیم در ترشح انسولین و عملکرد انسولین در بافت های بدن دخالت دارد.

نحوه مصرف: دوزهای منیزیم که به بیماران دیابتی داده می شود، معمولا ۲۵۰ تا ۳۵۰ میلی گرم است.  مکمل منیزیم را همراه با یک وعده غذایی مصرف کنید تا جذب منیزیم بهتر انجام شود.

آلفا-لیپوئیک اسید

آلفا-لیپوئیک اسید یا ALA یک ترکیب ویتامین مانند و یک آنتی اکسیدان قوی است که در کبد تولید می شود و در برخی غذاها مثل اسفناج، کلم بروکلی و گوشت قرمز یافت می شود. وقتی بیماران مبتلا به دیابت نوع۲، دوزهای ۳۰۰، ۶۰۰، ۹۰۰ یا ۱۲۰۰ میلی گرمی ALA را در کنار داروهای دیابتشان به مدت ۶ ماه مصرف کردند، سطح قندخون ناشتا و A۱C آنها با افزایش دوز ALA، پایین آمد.

نحوه عملکرد: ALA ممکن است حساسیت انسولین و جذب قند سلول ها را از خون بهبود دهد گرچه ممکن است چند ماه طول بکشد که بیمار، این اثرات را تجربه کند. این مکمل ممکن است از آسیب اکسیداتیو ناشی از افزایش قندخون جلوگیری کند.  

نحوه مصرف: دوز این مکمل ۶۰۰ تا۱۲۰۰ میلی گرم در روز است که این دوزها قبل از هر وعده غذایی تقسیم شده و مصرف می شود.

احتیاط: ALA ممکن است با داروهای کم کاری تیروئید یا پرکاری تیروئید تداخل داشته باشد. بنابراین اگر دچار کمبود ویتامین B۱ (تیامین) هستید یا مشروبات الکلی مصرف می کنید، از خوردن دوزهای بسیار بالای ALA خودداری کنید.

کروم

کمبود کروم، توانایی بدن را برای استفاده از کربوهیدرات ها-که به قند تبدیل می شوند-و برای تولید انرژی کاهش می دهد و نیازهای بدن به انسولین را بیشتر می کند. با مروری بر ۲۵ مطالعه، مکمل های کروم سطح A۱C را تا ۶/۰ درصد در بیماران مبتلا به دیابت نوع۲ کاهش داد بطوری که میانگین کاهش سطح قندخون ناشتا در این بیماران در مقایسه با گروه دارونما حدود ۲۱ میلی گرم بود. برخی شواهد نشان می دهند که کروم ممکن است به پایین آوردن سطح قندخون در بیماران مبتلا به دیابت نوع۱ کمک کند.

نحوه عملکرد: کروم ممکن است اثرات انسولین را تقویت کند یا از فعالیت سلول های پانکراس که انسولین تولید می کنند، حمایت کند.