نقش پررنگ فیزیوتراپی در بهبود بیماران کرونایی

رضا همتی؛ فیزیوتراپ در زمینه عوارض عضلانی کرونا توضیح داد: مشکل اصلی ما در مورد آن دسته از بیماران کرونایی است که بیماری زمینه‌ای مثل ام اس و دیابت دارند. بیماران کرونایی که ام اس دارند به این دلیل که تحرکشان کم می‌شود، مشکلات ریوی بیشتری پیدا می‌کنند. از طرفی کسانی که ضایعه نخاعی در ناحیه گردن دارند، بیشتر درگیر مشکلات ریوی می‌شوند. به طور کلی بیمارانی از این دست بیشتر در معرض عوارض کرونا قرار می‌گیرند. از طرفی زمانی که ریه درگیر می‌شود به این جهت که تنفس عامل سوخت و ساز بدن است، بیمارانی که دچار عوارض تنفسی شده‌اند بعد از مدتی با کاهش حجم عضله مواجه می‌شوند. به این دلیل که انرژی بسیاری برای تنفس مصرف می‌کنند.

او افزود: همچنین بستری شدن طولانی مدت عوارضی مانند کوتاهی عضلات، دامنه حرکتی محدود و کاهش قدرت عضلانی خواهد داشت. ما با کسانی که کرونا گرفته و بهبود پیدا کرده‌اند دورادور در ارتباط هستیم و کمکشان می‌کنیم. در مرحله اول روی سیستم هوازی این افراد کار می‌کنیم. بعد سعی می‌کنیم طول عضلاتشان را با استفاده از تمرینات کششی به حالت نرمال بازگردانیم. همچنین آن‌ها را از لحاظ آسیب‌های مفصلی بررسی می‌کنیم تا فعالیت سنگین نداشته باشند. از طرفی بستری بودن طولانی مدت ممکن است باعث زخم بستر و مشکلات ستون فقرات و گردن می‌شود.

همتی با اشاره به خدمات فیزیوتراپی به بیماران کرونایی توضیح داد: خدمات فیزیوتراپی برای بیماران کرونایی حاد و پس از حاد است. در دوران پس از حاد وظیفه فیزیوتراپی راهندازی بیمار و بازگرداندن او به فعالیت‌های روزمره است. چون بسیاری از این بیماران حتی از روی تخت هم نمی‌توانند بلند شوند، راه بروند و کارهای روزانه خود را انجام بدهند. نمی‌توانیم مستقیما بگوییم کرونا عوارض ارتوپدی دارد اما پیش‌نیازهایی ایجاد می‌کند که می‌تواند باعث به وجود آمدن مشکلات ارتوپدی در آینده شود.

او ادامه داد: فیزیوتراپی تنفسی همیشه در آی‌سیو کاربرد داشته است. البته در بیماران کرونایی چون بیماری ویروسی است و در مرحله اولیه سرفه‌ها با ترشح همراه نیست، پس خیلی بر کمک فیزیوتراپی در این مرحله تاکید نداریم. اما فیزیوتراپی می‌تواند برای حفظ حجم ریه، ترمیم بافت ریه و ایجاد تنفس صحیح کمک کننده باشد. در مرحله حاد پوزیشن دهی و دمر خواباندن بیمار می‌تواند برای حفظ ریه مفید باشد. پوزیشن دهی حتی در کسانی که علائم ندارند هم برای حفظ حجم ریه اثرگذار است.

این فیزیوتراپ اظهار داشت: در مرحله‌ای که بیمار طولانی بستری شود و بخشی از حجم ریه را از دست بدهد، مشکلات مزمن ریه به وجود می‌آید که راه‌های تنفسی بسته می‌شوند و آن مرحله ممکن است با سرفه‌های ترشح‌دار همراه باشد. زمانی که ترکیب اکسیژن خون با هموگلوبین زیر ۹۰ درصد باشد، نقش و اهمیت فیزیوتراپی تنفسی نمایان می‌شود. که شامل روش‌هایی برای باز کردن راه‌های تنفسی و حفظ حجم ریه و آموزش تنفس صحیح برای خارج کردن ترشحات می‌شود. فیزیوتراپی از مرحله بستری تا خانه کمک حال بیماران کرونایی است. انجمن فیزیوتراپی ایران هم شرایطی فراهم و دستورالعملی مشخص و وظایف را به صورت علمی صحیح مشخص کرده است.

همتی در پایان تاکید کرد: نقش فیزیوتراپی در بهبود بیماران کرونایی پررنگ‌تر شده است. به ویژه بیمارانی که طولانی مدت در بیمارستان یا خانه بودند اگر فعالیت‌هایی با کمک فیزیوتراپی انجام ندهند عوارض آن تا سال‌ها همراه آن‌ها خواهد بود. صرفا گذراندن دوران درمان اهمیت ندارد چون بافت ریه تخریب و حجم آن به دلیل سرفه‌های شدید کم شده است. حجم ریه به مرور زمان و انجام روش‌های اصولی باید به حالت عادی برگردد. اگر این موضوع مورد توجه قرار نگیرد در آینده مشکلات بسیاری برای فرد ایجاد می‌کند.