فوری/ روزنمایی از برگ برنده رئیسی برای وزار صمت+عکس و سابقه

حضور عباس علی آبادی در دانشگاه امام حسین موجب شده تا از او بعنوان یک فرد سپاهی یاد شود. وی مدتی نیز در دانشگاه تهران تدریس کرده است. از علی آبادی بیش از ۲۰ مقاله علمی در کنفرانس‌های داخلی منتشر شده که در اکثر آن‌ها وی نویسنده اول نبوده و خیلی از مقالات توسط اساتید دانشگاهی نوشته شده اند که در مپنا نیز سمت داشته اند.

وی فعالیت‌های اجرائی و مدیریتی خود را از جهادسازندگی شروع و سپس به وزارت نیرو آمد و در بخش پروژه‌های برق آبی وزارت نیرو ادامه فعالیت داد. در بخش مدیریتی پروژه‌های سد و نیروگاه کرخه و کارون ۳ حضور داشت و به همین دلیل توانست به مدیرعاملی شرکت مدیریت منابع آب و نیروی ایران (آب نیرو) برسد. بعد از چند سال حضور در آب نیرو، سوم شهریور ۱۳۸۷ و در انتهای وزرات پرویز فتاح در دولت محمود احمدی نژاد بعنوان معاون وزیر نیرو در امور برق و انرژی منصوب شد. علی آبادی نتوانست با مجید نامجو وزیر نیروی وقت ایران ادامه دهد و بعد از یک سال و پنج ماه در ۲۹ دیماه ۱۳۸۸ از وزارت نیرو رفت و به گروه مپنا پیوست که در طی ۱۲ سال گذشته نیز در همین شرکت به فعالیت و مدیریت مشغول بوده است.

مپنا در سال ۷۲ شروع به تاسیس کرد و در زمان وزارت بیژن زنگه وزیر وقت نیرو و توسط افرادی نظیر صفایی فراهانی، بهزاد نبوی، بهنما و ... و با حداقل امکانات (۳ اتاق و چهار نفر) آغاز بکار کرد. در زمان علی آبادی بود که موضوع واگذاری سهام مپنا به آستان قدس رضوی مطرح گردید و در اقدامی عجیب قرار شد مانند مهاب قدس، سهم عمده این شرکت بابت بدهی‌های دولت به آستان قدس واگذار گردد. همان موقع برق نیوز تیتر زد که تولیت مپنا به آستان قدس می‌رسد و نارضایتی‌ها از این واگذاری موجب شد حمید چیت چیان وزیر نیروی پیشین ایران به شدت با این اقدام مخالفت کند. در نهایت با حکم دادگاه در تیرماه ۹۵، ۴۹ درصد از سهام مهاب قدس و ۴۷ درصد از سهام مپنا که یک سال پیشتر به آستان قدس رضوی واگذار شده بود دوباره به وزارت نیرو بازگشت و وزارت نیرو از سهامداران عمده این دو شرکت شد.

در اتفاقی نادر در سال ۹۸، تنها برای یک روز عباس علی آبادی مدیرعامل ایرانخودرو شد، ولی نتوانست بیش از یک روز با سیستم مدیریتی و شرایط کار آنجا کنار بیاید و دوباره به مپنا برگشت. علی آبادی بعد از موسی رفان مدیرعامل تکرارنشدنی مپنا به این شرکت آمد. موسی رفان به دستور احمدی نژاد برکنار شده بود و حالا عملکرد علی آبادی با رفان مقایسه میشد که البته هیچ گاه نتوانست به عملکرد درخشان رفان برسد گرچه مشکلات زمان مدیریتی علی آبادی با رفان تفاوت‌های عمده‌ای داشت.

اغلب مپنایی ها از عملکرد کلی عباس علی آبادی راضی هستند و به اعتقاد آن‌ها شرکت مپنا روند رو به رشدی را طی کرده است. علی آبادی همانطور که در زمان معاون وزیری اش به توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر تاکید داشت در مپنا نیز به تکنولوژی های جدید ورود کرد و نیروگاه‌های بادی و خورشیدی احداث نمود تا مپنا را بعنوان سازنده توربین بادی در ایران مطرح نماید، گرچه عده‌ای از منتقدانش بر این باورند این توربین‌ها بیشتر مونتاژ شده و عمق تکنولوژی آن در مپنا به حد خودکفایی نرسیده است. در زمان وی به تحقیقات و راه اندازی آزمایشگاه ها و مراکز پروژهشی توجه شد و قراردادهای خوبی با دانشگاهها بست.

علی آبادی تلاش کرد مپنا را از فعالیت صرفا در حوزه نیروگاهی به حوزه‌های دیگر نیز سوق دهد و به موفقیت‌هایی نیز دست یافت. در زمان وی قرارداد‌های خوبی در زمینه نفت و گاز و صنایع ریلی کشور بسته شد و ورود به ساخت دستگاه‌های پزشکی برای حوزه سلامت، خودرو‌های برقی و... در دستور کار قرار گرفت. با آنکه مپنا مخفف عبارت "مدیریت پروژه‌های نیروگاهی ایران" است، ولی تلاش کرده است تغییر رویه داده و در حوزه‌های دیگر نیز ورود کند تا نقشی شبیه کمپانی‌های معظم خارجی نظیر جنرال الکتریک، زیمنس، وستینگ هاوس،‌ای بی بی و... را در ایران بازی کند.

علی آبادی در جمع مدیرانش بار‌ها تاکید کرده است که عصر تولید برق حرارتی روبه پایان است و باید آمادگی ورود به حوزه‌های نوین و جدید تولید برق را داشته باشیم. با این وجود وی نتواست کیفیت نیروگاه‌های تولیدی خود را که در زمان رفان رشد خوبی داشت ارتقاء دهد و هنوز هم اغلب واحد‌های قدیمی V۹۴ خود را در صنعت تولید استفاده می‌کند.

گزینه پیشنهادی نیرو روحیه‌ای اقتدارگرا  در حوزه‌های مدیریتی دارد سعی کرده است اقتدار مدیریتی خود را در شرکت‌های زیر مجموعه جاری و ساری سازد. وی اخلاق تندی دارد و گا‌ها حتی در جلسات رسمی به مدیران زیردستش با ادبیاتی خاص صحبت می‌کند طوری که در جلسات داخلی این شرکت خیلی از مدیران داخلی مپنا ترجیح می‌دهند فاصله منطقی خود با علی آبادی را حفظ کنند. جالب است که عده ای این روحیه علی آبادی را مناسب مدیران فعلی آب و برق و حساب بردن آنها از وی در جهت تسریع و انجام بهتر امور می دانند.

علی آبادی محافظه کار نیست و از وی بعنوان یک سیاست مدار نیز یاد می‌شود. وی در مپنا با سیاست‌های خاص خودش توانست نظر حاکمیت را جلب کرده و از آن برای پیشبرد اهداف خود و مپنا در داخل و خارج استفاده نماید. این امر موجب شد تا علی آبادی خود را در موقعیتی بالاتر از مدیران فعلی برق حرارتی بداند که البته در زمان چیت چیان از نفوذش در وزارت نیرو کاسته شد.

مانند شایعاتی که در خصوص اردکانیان و هزینه‌های بالای زندگی وی در هتل اسپیناس و ... گفته می‌شود در خصوص ولخرجی‌های علی آبادی نیز مطالبی عنوان می‌شود که به نظر نمی رسد صحت داشته باشد. از علی آبادی تاکنون هیچ گزارشی مبنی بر داشتن مشکلات مالی ویا اخلاقی منتشر نشده و همه وی را فردی سالم می‌نامند.

عباس علی آبادی جزو معدود مدیران ارشد انرژی ایران است که هم در حوزه آب و هم در برق سابقه مدیریت داشته و به امور و چالش‌های اصلی وزارت نیرو در این بخش‌ها مسلط است. فردی است که بیش از بقیه مدیران ارشد فعلی برق، سیاسی مداری را وارد است و احتمالا بتواند حاکمیت سیاسی ایران و مجلس را برای نجات وزارت نیرو از مشکلات اقتصادی و بحرانهای فعلی متقاعد سازد.

با اینکه مپنا در زمان علی آبادی از تحریم‌ها سود برد و تقریبا انحصار ساخت نیروگاهی در داخل را به دست گرفت، ولی وی به خوبی می‌داند که تحریم‌ها چه بلایی بر سر صنعت برق و تولید آورده و بعد است مانند مدیران فعلی و قبلی نیرو که تحریم‌ها را موهبت می شمردند آنرا برای صنعت برق مفید بداند.در زمان علی آبادی و در دورانی که تحریم‌ها برداشته شد، مپنا، برق حرارتی و وزارت نیرو را برای عقد قرارداد‌های خارجی اش به بهانه حمایت از ساخت داخل تحت فشار قرار داد در جلوگیری از سرمایه گذاری‌های خارجی در حوزه نیروگاهی کوتاهی نکرد.

مدیرعامل فعلی مپنا به جوانان گرایی اعتقاد خاصی نداشته و بخاطر خصوصی بودن (خصولتی بودن) تعدادی از بازنشسته‌های وزارت نیرو را در مپنا جای داده است طوری که منتقدان از مپنا بعنوان حیاط خلوت وزارت نیروی‌ها یاد می‌کنند. عبارتی که از زمان زنگه هم مطرح بوده و هست. استخدام این افراد گرچه گفته می‌شود برای بهره برداری از دانش فنی آنهاست، ولی اغلب برای استفاده از نفوذ و ارتباطات آن‌ها انجام گرفت که خود می تواند از مصدایق تعارض منافع باشد. استخدام فرزند اردکانیان وزیر نیرو در مپنا در زمان علی آبادی را به همین عنوان تفسیر می‌کنند.

علی آباد مدیر جسوری است، ولی خودرایی وی می‌تواند پاشنه آشیلش باشد. در خصوص روحیه نقدپذیری وی به سختی می‌توان قضاوت خوبی داشت اما مپنا در زمان وی هرجا با نقدی مواجه شده واکنش نشان داده است اما جایی گزارش نشده که مثل توانیر و یا وزارت نیرو، رسانه ای را دادگاهی کرده باشد. فضای کاری وزارت نیرو با مپنا در حوزه اقناع افکار عمومی و پاسخگویی به مردم بسیار متفاوت است. علی آبادی در کسوت وزیر نیرو نمی‌تواند بداخلاق بوده و نقدپذیر نباشد در غیر اینصورت حاشیه‌های زیادی خواهد داشت.

از ابتدا و به ویژه در زمان موسی رفان به نیروی انسانی در مپنا توجه ویژه می شد و علی آبادی هم سعی کرد این رویه را حفظ کند. نگاه علی آبادی به منابع انسانی و حقوق و مزایای کاری پرسنل زیرمجموعه اش بسیار بهتر از اردکانیان است، اما ناگفته نماند که اگر وزارت نیرو همچنان در فلاکت اقتصادی این سالهایش بماند امیدی به بهبود اوضاع دستمزدی و شرایط کار وزارت نیرویی‌ها نیست.

علی آبادی باندباز نیست و هرجا رفته تنها رفته و تلاش کرده است از ظرفیت‌های همان مجموعه استفاده کند. با آنکه به بازنشستگان و سفارش شده‌ها فرصت حضور در مپنا داد، اما در اکثر انتصاب هایش تخصص گرایی، مدیر و فنی بودن افراد را ملاک انتصاباتش قرار داده است. باج نمی‌دهد و تلاش می‌کند بهترین نیرو‌ها را در سمت‌های زیرمجموعه اش جمع کند به شرطی که فرمانبردار بوده و اقتدارش را زیر سوال نبرند. برخلاف اردکانیان که تعدادی معاون، مدیرکل و مدیر از خارج از وزارت نیرو به این ارگان تحمیل کرد علی آبادی در مپنا مدیر بی ربط نیاورد و به همین دلیل توانست در مپنا کارنامه قابل قبول بگیرد.

یکی از نقد‌های اساسی به مدیریت علی آبادی، تلاش وی به تیولداری مپنا بود چراکه به جای بدهی‌های خود تا توانست از وزارت نیرو نیروگاه گرفت. بجای نیروگاه سازی درگیر نیروگاه داری شد و کسی که قرار بود که نقش تسهیل گری را در مدیریت بازی کند خود به یکی از بازیگران اصلی بدل شد. تلاش علی آبادی در تیولداری به حدی بود که حتی تقاضای واگذاری پژوهشگاه نیرو به مپنا را نیز مطرح کرد.

وی که قبلا گفته بود قیافه من به وزارت نیرو نمی خورد در صورت معرفی بعنوان گزینه پیشنهادی وزارت نیرو کار سختی برای گرفتن رای اعتماد از مجلس نداشت. وزارتخانه‌ای که انبوه مشکلات درهم تنیده‌ای آنرا فلج کرده است.