ماجرای انتقام گرفتن فراستی از فیلم ها

شب گذشته در برنامه «رخ به رخ»، امیرعلی دانایی مجری برنامه در گفت‌وشنودی صمیمانه و صریح با مسعود فراستی به مبحث نقد فیلم، فیلمسازان مختلف، دغدغه‌های اجتماعی این منتقد، نگاه ویژه فراستی به برخی مضامین و مفاهیم سینما و... پرداخت. در بخشی از برنامه دانایی درباره اینکه آیا فراستی تاکنون از نقد فیلمی پشیمان شده است یا خیر پرسید و او توضیح داد: تا به حال اتفاق نیفتاده است؛ اما از چند فیلم تعریف کردم و دفعه بعد از آن انتقاد کردم.

دانایی در پاسخ گفت: شما که فیلم نمی‌بینید! بعد ۱۰ دقیقه از سالن سینما می‌روید. فراستی بیان کرد: من رکورد ۲ دقیقه هم دارم؛ چرا که دنبال قصه نیستم و بلدی را می‌خواهم. اگر فیلمساز اصول ساخت فیلم را بلد باشد، هر قصه‌ای را می‌تواند بگوید و ما این را همان چند دقیقه اول متوجه می‌شویم. افرادی هستند که کارهای حرفه‌ای هم در گذشته دارند، اما هنوز نمی‌دانند دوربین چیست؛ هنوز نمای دور و نزدیک را نمی‌دانند. خب من هم نمی‌نشینم چنین فیلمی را ببینم. مگر اینکه مجبور باشم نقدش کنم. بنابراین با شکنجه فیلم را می‌بینم و انتقام این شکنجه را می‌گیرم!

فراستی درباره هنر گوش دادن هم گفت: گفت‌وگویی که آغاز شود، تا آنجا که تجربه زیستی و سوادم اجازه دهد در گفت‌وگو قرار می‌گیرم. البته سکوت بلد هستم و سکوت نشانه این است آنجایی که حرف نداری، باید خوب گوش کنی. کسی که خوب گوش نمی‌دهد، خوب نمی‌تواند حرف بزند و به موقع نمی‌تواند بگوید. کلید حرف زدن در خوب گوش دادن است.

این منتقد درباره نقد طنز فیلم‌های جدی توضیح داد: من به شدت اهل شوخی شنیدن هستم و شوخی هم بلدم. من در نقد دو فیلم جدی ایرانی لحنم طنز است و شوخی کردم و حرف‌های جدی هم زدم. مهم‌ترین آنها فیلم فروشنده است که نقد طولانی و جدی، اما طنز در آن است.