شهرک صنایع دستی؛ قربانی مافیای هزار فامیل

طبق مصوبه مجلس شورای اسلامی در زمان تاسیس شهرک های صنعتی ایران،‌اهمیت تولیدات صنایع دستی در رونق کارگاه های کوچک و مشاغل خانگی درتمام دنیا درک شده و برای آن تصمیمات حمایتی همچون تاسیس بازارها یا بازارچه های دائمی جهت ایجاد فضای عرضه و فروش این صنایع اتخاذ شده است.

براساس این طرح؛ پیشنهاد شده بازارچه دائمی تولید و فروش صنایع دستی در محلی مناسب در شهرهای دارای بافت تاریخی تدارک دیده شده و صنایع دستی در یک محل مانند شهرک صنعتی، تجمیع و حمایت شوند. بنابراین در این قالب می‌توان سیاست های حمایتی از قبیل بیمه، مالیات و... را رایگان لحاظ کرد.

همچنین با تجمیع صنایع دستی مختلف ضمن حفظ اصالت و فرهنگ این صنایع دو هدف مهم توسعه اقتصاد محلی- فرهنگی و اصالت های بومی - محلی مورد نظر خواهد گرفت؛ در کنار این اهداف، اشتغال زدایی و رونق تولید محصولات کاربردی نیز فراهم خواهد شد. همچنین به استناد بند۸ اصلاحی ماده واحده قانونی راجع به تاسیس شرکت شهرک های صنعتی ایران مصوب سال ۱۳۷۶ از تاریخ تصویب این طرح؛ دولت موظف است شهرک صنایع دستی را تاسیس کرده  و درقالب آیین نامه ای با هماهنگی مجلس شورای اسلامی، ساز و کار اجرایی آن را ظرف مدت ۶ماه به تصویب مجلس شورای اسلامی برساند. مکان یابی این شهرک می بایست به شکلی انجام شود که در دل بافت های تاریخی شهرهای مرکز استان ها با حفظ حریم های قانونی قرارگرفته باشد.

درباره این که احداث شهرک‌های صنعتی صنایع دستی چرا تا به امروز جنبه اجرایی به خود نگرفته است و همچنین وجود این شهرک‌ها چه دردی از اقتصاد مملکت را درمان خواهد کرد با محمدرضا محبوب فر پژوهشگر و کارشناس ارشد حوزه گردشگری و صنایع دستی به گفتگو کرده ایم که در ادامه می خوانید با گسترش نیوز همراه باشید.

محمدرضا محبوب فر، پژوهشگر و کارشناس حوزه گردشگری و صنایع دستی  به گسترش نیوز می‌گوید: «همانطور که اقتصاد کشور رها شده و کسی پاسخگو نیست گردشگری و صنایع دستی هم به عنوان یک شاخص توسعه اقتصادی نیز به حال خود رها شده است».

وی ادامه داد: بخشی از اقتصاد کشور شامل اقتصاد گردشگری و صنایع دستی است، به عقیده بنده سرمایه گذاری در حوزه صنایع دستی  به علت پاک بودن آن، می تواند کشور را از لحاظ مشکلات اقتصادی نجات دهد».

محبوب فر با انتقاد بر عدم اجرایی شدن مصوبه مجلس مبنی بر ساخت شهرک صنایع دستی آن هم با گذشت دو دهه اضافه کرد: «تشکیل  شهرک های صنایع دستی، طی چند سال گذشته به تصویب مجلس شورای اسلامی و تایید شورای نگهبان رسیده، اما متاسفانه تا به امروز مسکوت مانده است در حالی که ما میتوانیم با رونق صنایع دستی و گردشگری کشور به میزانی ارز آوری داشته باشیم که نیازی به نفت و گاز نباشد».

مسکوت ماندن مصوبه مجلس پس از دو دهه

وی درپاسخ به این سوال که چرا این مصوبه تا به امروز مسکوت مانده است گفت: « چون در اقتصاد کشور مافیای هزار فامیل وجود دارد که موانعی را برای بخش های مختلف اقتصادی به وجود آورده اند. بنابراین اگر قرار باشد صنایع دستی و به دنبال آن گردشگری رونق گیرد موانع سر راه آن سبز شده و یک عده خاصی از آن بهره مند می‌شوند».

 محبوب فر احداث شهرک صنایع دستی را نه تنها به نفع مردم محلی  دانست و در این زمینه توضیح داد: «این امر منجر به اشتغال زایی و کاهش مهاجرت از روستا به شهرها خواهد شد، اما متاسفانه مافیای هزار فامیل به دنبال چپاول محیط زیست و منابع آبی بوده که با خشک کردن سرزمین و منابع آبی منجر به ایجاد و افزایش مهاجرت ها شدند همچنین با احداث صنایع آب بر اقدام به انتقال آب و سد سازی کرده اند».

با صنایع دستی می توان در چاه های نفت را بست

این کارشناس صنعت گردشگری و صنایع دستی درادامه با اشاره به این که پول نفت و رانت های حاصل از آن  منجر به پیچیده شدن اقتصاد کشور شده و فضای فعلی اقتصاد ضد محیط زیست و منافع اقتصادی است عنوان کرد: «باید اقتصاد کشور بر صنایع پاک شکل گرفته و به نفع محیط زیست باشد».

محبوب فر تاکید کرد: « با شهرک های صنعتی صنایع دستی می‌توانیم در چاه های نفت را ببندیم و قید اقتصاد نفتی را بزنیم. یعنی  به قدری گردشگری و صنایع دستی، منافع اقتصادی به دنبال دارد که اصلا برای توسعه اقتصادی کشور احتیاجی به نفت نداریم ».

صنایع دستی قربانی حرکت نمایشی مسئولان

وی در ادامه با انتقاد بر این که مسئولان فقط در حد حرکت های نمایشی به صنایع دستی پرداخته اند گفت: « حرکت مسئولان در حد تخصیص یارانه یا سوبسید بوده و به حمایت لفظی بسنده کرده و فراتر از این نرفته اند. اما اگر دولت اقدام به ایجاد شهرک های صنایع دستی در شهر یا استان های مختلف کرده و در کنار آن  بازارچه های صنایع دستی را ایجاد کند هویت و میراث کشور زنده می شود.اما متاسفانه تا به امروز این اتفاق نیفتاده در حالی که مصوبه دولت بوده است».

محبوب در خاتمه اضافه کرد: «سالهاست  هنرمندان صنایع دستی به دنبال این موضوع بودند اما به نتیجه ای نرسیدند در حالی که وزیر گردشگری گفته بود حدود شش میلیون بیکار در این حرفه داریم پس با علم به این موضوع، چرا به جای سرمایه گذاری در گردشگری و صنایع دستی که منجر به ایجاد مشاغل تعداد کثیری از جوانان می شود در این زمینه سکوت کرده اند؟»