چوب حراج به فرش دستباف ایران در بازارهای هدف

این روزها فرش دستباف فرزند یتیمی است که سر راه مانده است از سویی نه زیر مجموعه وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی است و نه وزارت صنعت، معدن و تجارت این پیشینه تاریخی ایران را به فرزندی قبول می کند در این میان فعالان صنعت فرش هم نمیدانند باید از قوانین وزارت صمت پیروی کنند یا از وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی؟ اتفاقی که می افتد این است که از قوانین برداشت های مختلف شده و برای فعالان این حوزه ابهام زاست.

اگرچه دیده شده مرکز ملی فرش ایران هم بدون توجه به حضور بخش خصوصی اقدام به اجرای قوانینی کرده یا سرخود و بدون تعامل یکه تاز این آشفته بازار است اما در نهایت بخش خصوصی هم مشخص نیست با خود چند چند است؟ از طرفی برخی گله مند از دولت و عالم و آدم از طرفی دیگر برخی فعالان بخش خصوصی هم نظر با مرکز ملی فرش.

بارها انتقادها از فرحناز رافع شده (رئیس مرکز ملی فرش دستباف) که چرا یکه تازی می کند و روز ملی فرش را بدون تعامل و مشورت بخش خصوصی  بر خلاف آن چه که قبلا تصمیم گیری شده  همزمان با روز صنایع دستی اعلام کرده است؟ یک فعال صنعت فرش دستباف معتقد است نباید در این میان کسی را محکوم کرد بلکه باید به مشکلات کلیدی این  صنعت پرداخت. درباره مسائل و مشکلات صنعت فرش و نقش کلیدی مرکز ملی فرش دستباف ایران با محمدرضا رشتی زاده فعال این صنعت به گفتگو نشسته ایم که ماحصل آن را در ذیل می خوانید. با گسترش نیوز همراه باشید.

محمدرضا رشتی زاده فعال صنعت فرش دستباف؛ در گفتگو با گسترش نیوز درباره روز ملی فرش و نامگذاری آن همزمان با روز صنایع دستی معتقد است: « من به گذشته کاری ندارم؛ و معتقدم در این باره نباید کسی را متهم کرد اگرچه بهتر بود روز ملی فرش طی یک روز مشخص، در شهریورمله مصادف با نمایشگاه فرش نامگذاری می شد اما این اتفاق نیفتاد در نتیجه با تصمیمات خودسرانه ای که گرفته شده  بهتر است بیش از این پیگیر موضوعی که دیگر کاری از دستمان برنمی‌آید نباشیم».

چرا بخش خصوصی زودتر اقدام نکرد؟

وی در ادامه با اشاره به این که اگر بخش خصوصی خیلی ناراحت است چزا زودتر اقدامی انجام نداده است تا تکلیف این مناسبت به درستی مشخص شود یادآور شد: « این که مرکز ملی فرش تعاملی با بخش خصوصی ندارد شکی در آن نیست در حالی که ما به دنبال این هستیم یک رابطه درستی با مرکز ملی فرش دستباف داشته باشیم تا از این طریق مشکلات بخش خصوصی حل شده و تعاملات لازم برقرار شود».

رشتی زاده در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به این که بارها به اشتباه از فرش دستباف ایران به عنوان هنر صنعت نام می برند ادامه داد: « فرش هنر صنعت نیست بلکه هنر و سنت ایرانی هاست و تا زمانی که به فرش به عنوان یک صنعت بنگریم، این پیشینه قدیمی را وارد سیستم مکانیزه می کنیم در حالی که فرش، هویت معنوی ماست».

این فعال صنعت فرش در ادامه با بیان این که در حال تولید محصولی هستیم که صد سال دوام دارد و حتی به فرزندانمان به ارث می رسد دیگر فرش صنعت نیست بلکه سنت و فرهنگ ماست به برگشت فرش به زیرمجموعه وزارت گردشگری تاکید کرد و ادامه داد: « این که فکر کنیم فرش اگر به  وزارت میراث فرهنگی بازگردد صادرات به مشکل برمیخورد تفکری اشتباه است».

وی با طرح سوالی به تحلیل صادرات فرش پرداخته و در این باره می‌گوید: «آیا در حال حاضر در بخش صادرات موفق هستیم؟ خیر نیستیم و این موضوع ارتباطی به مصوبه تعهد ارزی نداشته و دولت هم مقصر نیست بلکه تولیدکنندگان و از همه مهمتر صادرکنندگان ایرانی، چوب حراج به جواهر ایرانی در بازارهای هدف زده و اگر به کشورهای اروپایی سفر کنید در مغازه ها دیده می شود که تبلیغ فرش ایرانی با این مضمون که یک تخته فرش ایرانی بخرید دو تخته رایگان ببرید آبروی جواهر ایرانی را برده اند در حالی که پیش از این اینگونه نبوده است».

این فعال صنعت فرش در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به این که در گذشته فرش ایرانی نفیس بوده  وبه قیمت فروخته می شد ادامه داد: « در گذشته (سال ۱۹۷۲)، فرش ایرانی حدود ۶ میلیون یورو ارزش داشت اما امروز این قیمت به ۱۰ هزار یورو رسیده است. به عبارتی به دنبال فروش فرش ایرانی به هر قیمتی هستیم بدون این که فکر آبروی این پیشینه ارزشمند ایرانی باشیم».