تصاویر/ عودلاجان و مرثیه‌ای بر صنایع دستی ایران
گزارش تصویری پیش رو درباره صنایع دستی ایران و بازارچه تاریخی عودلاجان در بازار بزرگ تهران است. محله عودلاجان یکی از محله های قدیمی تهران است که در محدوده بازار بزرگ واقع شده است. عودلاجان یکی از پنج محله قدیمی تهران در حاشیه بازار است که از جنوب به خیابان ۱۵ خرداد و از شمال به خیابان امیرکبیر و سرچشمه، از غرب به خیابان ناصر خسرو و ضلع شرقی آن به امامزاده یحیی محدود می شود. زبان بومی مردم عودلاجان در زمان های قدیم «تاتی» بود. نام قدیم این محله به زبان تاتی «آو-دراجین» بوده که به معنای جای تقسیم آب است.
بازارچه عودلاجان به نیت ساماندهی بخش صنایع دستی در بازار تهران بازسازی شده است. مرکزی که قرار بود با استفاده از امتیاز بافت تاریخی و فرسوده خیابان پانزده خرداد محلی برای فروش و معرفی صنایع دستی ایران باشد. یکی از طرح های شهردار در راستای تقویت بخش گردشگری پایتخت. خیلی قبل‌تر از آن خیابان ویلا در مرکز تهران از گذشته به‌عنوان بورس فروش صنایع دستی ایران شناخته می‌شد. خیابانی که حدود دو سال گذشته به همت شهردار تهران و رئیس سازمان میراث فرهنگی «گذر صنایع دستی تهران» نامگذاری شد.
اما خیابان ویلا و بازارچه تاریخی عودلاجان چقدر توانستند در معرفی و احیای صنایع دستی ایران موفق باشند؟ داستان غم‌انگیز صنایع دستی ایران که فقط از سوی مخاطب خارجی قدر دانسته می‌شود داستانی قدیمی است که ربطی به محل فروش آن ندارد. صنایع دستی ایران از سوی هموطنانش به محاق رفته است. چه در بافت تاریخی عودلاجان، چه در خیابان ویلا و چه در بازارچه های داخلی و نمایشگاه‌های بین‌المللی داخلی مشتری قدردانی ندارد.
«صنایع دستی در ایران مرده است»؛ این جمله‌ای است که یکی از فروشندگان صنایع دستی در بازارچه عودلاجان می‌گوید. از احوال این روزهایشان می‌پرسم؛ می گوید: قرار بود اینجا بشود مرکز صنایع دستی ایران. اوایل که کرونا نبود و توریست رفت و آمد داشت خوب بود. بیشتر مشتری‌های ما توریست‌ها بودند.
ارسال نظر