بازی درکارهای کمدی اعصابم را بهم می‌ریزد!

حسن معجونی مصاحبه مفصلی با فریدون جیرانی در اعتماد انجام داده و در بخشی نکات جالبی درباره سابقه آشنایی‌اش با رضا عطاران، همکاری با کمال تبریزی و تعریفی که از کمدی دارد گفته است.

معجونی تعریف کرده که درحال حاضر مشغول بازی در سریال «دفتر یادداشت» کیارش اسدی زاده است و با رضا عطاران همکاری می‌کند. بعد درباره خاطره آشنایی‌اش با عطاران گفته: «ما همدیگر را از سال ۶۷، ۶۸ که در دانشکده بودم و درس می‌خواندم می‌شناختیم.»

تعریف کرده که آزیتا حاجیان برای پایان‌نامه‌اش از رضا عطاران، سعید آقاخانی، فرهاد اصلانی را به دانشگاه هنر آورده بود و آنجا با آنها آشنا شده و گفته که عطاران در تمام این سال‌ها هیچ‌وقت از او برای بازی در سریال‌هایش دعوت نکرده است.

او از جنس کمدی‌های عطاران تعریف کرده و گفته: «عطاران از میان بچه‌هایی که کمدی کار می‌کنند همیشه برایم خوشایند بود. چون اولاً از آن فانتزی‌هایی که خیلی بدم می‌آید کاملاً دور بود. بعد هم جزو کسانی بود که خیلی روی صحنه برای بازی کمدی دست‌وپا نمی‌زد و همیشه خیلی نرم حضور داشت. در کل خوشایند بود.»

حسن معجونی و گیتی قاسمی در نمایی از سریال کمدی «نیوکمپ»

معجونی توضیح داده که اولین‌ حضورش در سینما به نقشی کوتاه در فیلم «همیشه پای یک زن درمیان است» کمال تبریزی برمی‌گردد اما کار اصلی‌اش را با بازی در فیلم «پاداش» شروع کرده؛ فیلمی که 10 سال در توقیف بوده.

او درباره علت توقیف فیلم هم گفته: «هیچ‌وقت نگفتند چرا «پاداش» توقیف است. من فکر می‌کنم واقعاً چیز مشخصی وجود نداشت. یک خط قرمزهای کلی‌ای وجود داشت که این خط قرمزها آدم به آدم عوض می‌شد یعنی کسی که متولی بود بیشتر سلیقه‌های او در آن خط قرمز اعمال می‌شد. «پاداش» در زمان خودش می‌توانست خیلی موفق باشد.»

با اینکه حسن معجونی بیشترین فعالیتش را در عرصه کمدی انجام داده، معتقد است کمدی اعصابش را بهم می‌ریزد. او گفته: «واقعیت این است که من کلاً الان به این نتیجه رسیده‌ام که سینمای کمدی اعصاب من را خرد می‌کند. چون با قرائت آدم‌ها سر کمدی بودن مشکل دارم. فکر می‌کنم این چه چیزهایی است که اصرار دارند این‌طور بشود کمدی می‌شود و مردم می‌خندند. من می‌گویم که این نیست. به نظر من کمدی را خیلی سطح‌ پایین می‌گیرند. کمدی خیلی خودش را درست و حسابی نشان نداده است. شاید همان جاهایی که می‌گویم بد نبود، مثلاً «لیلی با من است» حالا شاید از منظر دیگر بشود به آن پرداخت.»