واکسن استنشاقی کرونا چیست؟

واکسن‌های تزریقی فعلی کرونا نمی‌توانند مانع عفونت در بینی‌ شوند. اگر این واکسن‌ها می‌توانستند چنین کاری انجام دهند، امکان جلوگیری از سرایت ویروس را که هنگام حرف زدن، خندیدن، نفس کشیدن، آواز خواندن و عطسن کردن رخ می‌دهد، به وجود می‌آمد.

اگر واکسن‌های استنشاقی کرونا که نیازی به تزریق ندارد و درون بینی پاشیده می‌شوند، در دسترس قرار گیرند، با ایجاد نوع خاصی از ایمنی در برابر کروناویروس می‌تواند مانع انتشار ویروس بوسیله افراد در محیط شوند و به این ترتیب پاندمی کرونا زودتر پایان می‌یابد.

یک دلیل عمده ایجاد عفونت‌های کرونا در افراد با وجود واکسیناسیون (عفونت‌های رخنه‌ای) این است که واکسن‌های تزریق کرونا طوری طراحی شده‌اند که باعث ایجاد «ایمنی عمومی» در برابر ویروس شوند و اندام‌های داخلی مانند ریه‌ها و قلب را از عفونت شدید محافظت کنند. اما این واکسن‌های تزریقی نمی‌توانند همین ایمنی را در بینی ایجاد کنند.

بنابراین اگر افرد واکسینه‌ شده در معرض ویروس کرونا قرار گیرد، هنوز ممکن است ویروس در مخاط بینی‌شان تکثیر کند و باعث علائمی شبیه سرماخوردگی شود. واکسن‌های تزریقی با وجود ایجاد «ایمنی عمومی» باعث ایجاد «ایمنی مخاطی» چندانی در برابر ویروس کرونا نمی‌شوند. بنابراین پوشش‌های مرطوب مخاطی درون بینی، چشم‌ها و دهان که با دنیای بیرون در تماس هستند، در برابر ویروس آسیب‌پذیر باقی می‌مانند.

گرچه در ابتدای تزریق واکسن‌های کرونا که میزان آنتی‌بادی‌های خنثی‌کننده در بالاترین حد خود است، ممکن است مقداری از این آنتی‌بادی‌ها به پوشش‌های مخاطی بینی و دهان و راه‌های هوایی فوقانی هم سرریز کند، اما در نهایت ایمنی پایدار مخاطی در برابر کروناویروس ایجاد نمی‌شود.

شرکت Codagenix در امریکا و کشورهای روسیه، کوبا، هند، هنگ‌کنگ و ایران در حال انجام کارآزمایی‌های بالینی واکسن‌های استنشاقی کرونا هستند.

واکسن «رازی کوو پارس» که یک واکسن بر پایه پروتئین نوترکیب است و موسسه تحقیقات واکسن و سرم‌سازی رازی ایران آن را ساخته است، علاوه بر دو دوز تزریقی یک دوز استنشاقی هم دارد.

کارآزمایی‌ بالینی مرحله اول و دوم واکسن رازی کوو پارس در ایران انجام شده است و کارآزمایی بالینی مرحله سوم آن از ۱۴ شهریور آغاز شده است. واکسن رازی کوو پارس در کارآزمایی بالینی مرحله سوم با واکسن چینی سینوفارم مقایسه می‌شود.