استقلال بدون شیخ دیاباته هم نفس می کشد

خیلی از تیم‌ها به یک بازیکن متکی‌اند. آن بازیکن هم مهاجم است. همه تیم بازی می‌کنند تا او گل بزند. این در فوتبال حرفه‌ای هم وجود دارد و خیلی غیر‌طبیعی نیست. همه تیم برای یک بازیکن و یک بازیکن برای همه تیم. البته چنین تیم‌هایی روش دوم هم دارند تا روزی که آن بازیکن ستاره خارج از ترکیب تیم بود راهی برای بردن داشته باشند، اما در فوتبال ایران کمتر اندیشه‌ای برای روز‌های غیبت بازیکن ستاره وجود دارد.

نمونه‌اش سپاهان در یکی، دو فصل اخیر در بیشتر بازی‌هایی که کی‌روش را در اختیار نداشت نتیجه نمی‌گرفت؛ هر چند این اواخر در حضور کی‌روش هم نتیجه نمی‌گرفت. گویی سپاهان به گلزنی کی‌روش عادت کرده بود و همین یک روش را برای بردن داشت و این موضوع توانمندی‌های تیم را زیر سؤال برده بود. در حالی که سپاهان می‌توانست راه‌های دیگری را هم برای بردن بازی کند.

 بگذریم، اما استقلال در بازی با سپاهان نشان داد در غیاب شیخ دیاباته هم می‌تواند به گلزنی و در نهایت پیروزی فکر کند. این مهم‌تر از برد و صعود به مرحله نیمه‌نهایی جام‌حذفی بود. خیلی از مربیان داشتن ۱۱ بازیکن پرتلاش را به یک ستاره در ترکیب تیم ترجیح می‌دهند و گویی استقلال در حال تبدیل شدن به چنین تیمی است. عدم حضور یک بازیکن تأثیرگذار در ترکیب تیم بهانه خوبی برای نتیجه نگرفتن نیست و این مسیری است که استقلال به خوبی آن را طی کرده؛ پیروزی برابر سپاهان، استقلالی‌ها را متوجه کرد در غیاب شیخ هم باید به دنبال پیروزی باشند و این توانمندی را دارند. استقلال در روزی که شیخ را نداشت و مهدی قایدی گلزنی نکرد و دیگر عنصر‌های تهاجمی به پیروزی رسید. با گلزنی یک مدافع و یک هافبک.

یکی دیگر از تیم‌هایی که در هفته‌های اخیر این شرایط را داشته نساجی بوده؛ تیمی که نزدیک به ۶ بازیکن خود را به دلیل مصدومیت از دست داد، اما همچنان نتیجه می‌گیرد و می‌خواهد به این روند در هفته‌های پایانی هم ادامه دهد.

استقلال و فرهاد مجیدی؛ با ذهنیت پیروزی برابر سپاهان بازی کردند و این موجب شد غیبت شیخ دیاباته اصلاً به چشم نیاید. این در تیم بزرگی، چون استقلال یک برگ برنده است که برای نتیجه گیری باید حفظ شود.