رازی که بیرانوند درباره سرخابی‌ها لو داد

دروازه‌بان تیم‌ملی برای رسیدن به حقش در اروپا مبارزه خواهد کرد. از حرف‌های علیرضا بیرانوند می‌توان چنین برداشتی داشت. هر چند او ناراحت به نظر می‌رسد ولی می‌گوید هیچگاه نا امید نخواهد شد. خلاصه‌ای از حرف‌های بیرانوند در گفت‌وگوی تازه‌اش را می‌خوانید؛

اشتباه مربیان

من دیدم که مربی یک هفته یا دو روز قبل از بازی به بازیکنان فیکس کاور می‌دهد. این به نظرم کار درستی نیست. باعث می‌شود بازیکن دیگر ذهن‌شان خراب شود و خوب تمرین نکنند. حتی شاید ذخیره‌ها فیکس‍ها را مصدوم کنند و یا خودشان مصدوم شوند چون به هرحال اثر بد می‌گذارد.

ماسک در آنتورب

در بلژیک وحشتناک محدودیت کرونایی داریم. هر چهار روز یک بار اینجا تست پی سی آر می‌دهیم. همه فروشگاهها در بلژیک بسته است. هر چیزی می‌خواهیم به صورت آنلاین سفارش می‌دهیم. در تیم هم خیلی مراقب هستند. ما حتی موقعی که سرمربی در رختکن حرف می‌زند، همه ماسک داریم. در باشگاه بدنسازی تیم هم هر ۵ متر مایع شستشوی دست گذاشته‌اند. خیلی تدابیر بهداشتی شدید است. به خاطر همین است که در بلژیک اینقدر میزان کرونایی‌ها کمتر شده.

ساعت ۸ در باشگاه

زندگی من در اینجا با ایران فرق دارد. هر روز ساعت ۸ صبح به باشگاه می‌رویم. باید صبحانه را آنجا بخورم. هر یک دقیقه‌ای که دیر برسیم ۵۰ یورو جریمه می‌شویم. تا ساعت ۹ وقت صبحانه است و بعد از آن در اختیار پزشک و بدنساز و فیزیوتراپ هستیم. یعنی تمام کارهای مربوط به قبل از تمرین را انجام می‌دهیم تا در تمرین کاملا روی فرم و آماده باشیم. هر روز به ما قبل از تمرین یک برگه می‌دهند تا آن را بخوانیم و برای دوری از مصدومیت است. تا سه بعد از ظهر هم در باشگاه می‌مانیم.

هتل رفتن زوری!

ما در اینجا چیزی به اسم اردوی قبل از بازی نداریم. مثلا بازی امروز ساعت ۵ بد از ظهر است. ساعت ۱۱ به هتل می‌رویم. بعد ناهار می‌خوریم و چند ساعت استراحت می‌کنیم و بعد به ورزشگاه می‌رویم تا بازی کنیم. این در حالی است که در ایران دو روز قبل بازیکنان را به اردو می‌برند و همین ایجاد استرس می‌کند. یادم هست یک بار فقط در ایران اردو نرفتیم که دوره منصوریان در نفت بود. چون پول نداشتیم روز بازی جمع شدیم و به ورزشگاه رفتیم! به نظرم بردن بچه‌ها به هتل قبل از بازی یکجورهایی زورکی است.

عصبی می‌شوم

من ۱۲ هفته بازی نکرده ام. شاید بگویم مربی عدالت را درباره ام رعایت نکرده و عصبی شوم و دعوا کنم. ولی به جایی می‌رسم؟ خیلی وقت‌ها اتفاق افتاده بازیکن در تمرین خوب باشد ولی به تاکتیک تیم نخورد. یک نکته مهم هست. بعضی مربیان با بازیکنان حرف می‌زنند. مثلا مربی می‌فهمد بازیکن ناراحت است و با او حرف می‌زند. این خیلی خوب است. من این روانشناسی را در کی روش دیدم. او یک روانشناس بزرگ بود. خیلی راحت می‌فهمید بازیکن ناراحت است. شده بود سر موردی اگر سه دقیقه دیرتر با من حرف می‌زد من دعوا می‌کردم ولی او حرف زد و من همان روز خیلی خوب تمرین کردم. ولی اگر مربی با بازیکن کاری نداشته باشد در واقع نشان می‌دهد او برایش مهم نیست. در ایران متاسفانه بعضی وقت‌ها این اتفاق می‌افتد.

باید طاقت بیاورم

هواداران از من می‌پرسند بازی نمی‌کنی جایگاهت در تیم ملی را از دست ندهی. زندگی من در اینجا با آسیا واقعا فرق دارد. من وقتی در ایران بودم خیلی سختی کشیدم. سه سال روی نیمکت نفت بودم. مسلما اینجا هم می‌توانم طاقت بیاورم. برای آسیایی‌ها ورود به اروپا سخت است. من هم باید تحمل کنم. صبرم پائین است ولی دوستانم به من کمک می‌کنند. شاید یکسال بازی نکنم. برای من اتفاق افتاده که بازی نکنم ولی تلاش می‌کنم تا همیشه آماده باشم.

مشکل فنی ندارم

 مشکل من در اینجا قطعا فنی نیست. مگر ناواس سه سال با رئال قهرمان اروپا نشد؟ بعد مربی آمد و او را کنار گذاشت. این چیزها در فوتبال هست.

راز استقلال و پرسپولیس

یک چیز درباره استقلال و پرسپولیس بگویم. وقتی آنها گل می‌خورند کلا از نظر روحی به هم می‌ریزند. اگر تیم‌های حریف به جای اینکه عقب بنشینند حمله کنند شک نکنید سه چهار گل هم به این تیم‌ها می‌زنند. استقلال و پرسپولیس تیم‌های هستند که نباید اصلا گل بخورند. تیم‌های مقابل هم وقتی گل می‌زنند می‌گویند دفاع کنیم. در حالی که اگر حمله کنند باز هم گل می‌زنند. من با سیدجلال اتفاقا یک بار در این باره حرف زدم. ما وقتی گل می‌خوردیم روحیه بچه‌ها خیلی بهم می‌ریخت.