مشکل اصلی؛ پول حرفه‌ای در فوتبال غیر حرفه‌ای ایران
دربی پایتخت که از آن به عنوان یکی از ۵۰ دربی مهم دنیای فوتبال نام برده می‌شود نشان داد که لباس فوتبال حرفه‌ای بر تن بازیکنان لیگ برتر کشور گشاد است.
پیش از آغاز دربی نود و پنجم پایتخت و در حالی که سایه کرونا بالای سر ورزشگاه‌ها سنگینی می‌کند تا تماشاگران همچنان از صفحه تلویویزیون بیننده بازی تیم خود باشند، انتظار می‌رفت یک فوتبال زیبا و قابل قبول از دو تیم ببینیم. زیرا، عصاره فوتبال حرفه‌ای کشور در چهره لیگ برتر و البته تیم‌های آبی و قرمز نمایان می‌شود.
وقتی ادعا می‌کنیم دربی پایتخت یکی از ۵۰ دربی مهم دنیای فوتبال است، پس باید توقع داشته باشیم تماشاگر یک بازی در سطح ۴۹ دربی دیگر دنیا باشیم. اما، متاسفانه فوتبالی را که جمعه گذشته از دو تیم دیدیم، به ما ثابت کرد که لباس فوتبال حرفه‌ای بر تن لیگ برتر ایران گشاد است.
زیرا، با مرور بازی می‌بینیم که نخستین و مهم‌ترین نکته برجسته دربی پایتخت، صحبت‌های بی‌مورد و اضافی بازیکنان با یکدیگر و داور مسابقه بود. این اتفاق هر بیننده‌ای را به یاد فوتبال دهه ۸۰ و ۹۰ تیم‌های عربی در آسیا می‌اندازد که یادمان نرفته چه فوتبال زشت و اعصاب خرد کنی به نمایش می‌گذاشتند. کافی بود یک گل بزنند و مابقی زمان بازی را به تلف کردن وقت و دعوای لفظی با بازیکنان حریف مشغول شوند تا جایی که تیم حریف از کوره در می‌رفت و در نهایت بازی، آن طور که عرب‌ها می‌خواستند به پایان می‌رسید.
جمعه گذشته با شروع بازی، شاهد بودیم که سیاوش یزدانی در هر صحنه‌ای که توپ متوقف می‌شد و یا بازی در جریان بود، مدام با بازیکنان حریف و داور مسابقه حرف می‌زد و یک لحظه هم دست از فریادهای اعتراضی خود بر نمی‌داشت.
کافی است دیدار استقلال و پرسپولیس را با یکی از بازی‌های نیمه نهایی باشگاه‌های اروپا مقایسه کنیم تا متوجه شویم که چرا لباس حرفه‌ای فوتبال بر تن بازیکنان لیگ ایران گشاد است. زیرا، در دیدارهای اروپایی، بازیکنان با کمترین اعتراض فقط در جریان بازی قرار می‌گیرند و کمتر صحبتی و اعتراضی دارند.
برای نمونه به سراغ بازی رئال مادرید با سویا می‌رویم که در صحنه‌ای از بازی، داور در دقیقه ۷۵ خطای پنالتی دروازه بان سویا روی کریم بنزما را بعد از اعلام VAR تغییر داد و یک پنالتی برای سویا گرفت. در آن صحنه شاهد حداقل اعتراض از سوی بازیکنان و کادر فنی رئال بودیم.
حالا تصور کنید چنین صحنه هایی البته فارغ از VAR در فوتبال ایران رخ دهد. قطع به یقین باید شاهد جنجال و اعتراض‌های بازیکنان باشیم و شاید نیاز باشد نیروهای یگان ویژه وارد زمین شوند تا بتوان قائله را خاتمه داد.
صحبت‌های بازیکنان در دربی نود و پنجم پایتخت به قدری زیاد بود که فرصت یک بازی دیدنی از دست رفت و فقط شاهد سوت‌های داور بازی بودیم. به طوری که در پایان دیدار، حدود ۴۰ خطا را هر دو تیم مرتکب شدند. رفتاری که تیم‌های عربستانی، اماراتی، بحرینی و…، البته در دهه هشتاد و نود میلادی داشتند و باعث اعصاب خردکنی بازیکنان ایرانی می‌شدند. حالا ما داریم به همان روش عرب‌ها فوتبال بازی می‌کنیم، با این تفاوت که در سال ۲۰۲۱ قرار داریم و حتی عرب‌ها هم کمتر به فوتبال گذشته خود رجوع می‌کنند.
صحنه‌های دربی نود و پنجم از حیث فوتبال حرفه ای، حرفی برای گفتن نداشت و هر آنچه را دیدیم، صحبت‌های بی‌مورد بازیکنان با یکدیگر و داور بود که در نهایت به جنجال دقایق آخر بازی ختم شد.
ما از فوتبال حرفه‌ای فقط پول «حرفه ای» می‌گیریم و لباسی که بر تن کرده‌ایم برای لیگ حرفه‌ای ایران گشاد است.
شاید یکی از مشکلات بازر تیم‌های باشگاهی و کادر فنی آنها، عدم نمایش بازی‌های اروپایی برای بازیکنان است که حداقل بتوانند با کپی کردن رفتار حرفه‌ای بازیکنان اروپایی، بر توانایی‌های فنی و حرفه‌ای خود بیفزایند.
ارسال نظر