پشت پرده بردهای سریالی پرسپولیس

یحیی گل محمدی بعد از شکست مقابل سپاهان در ۲۰ اسفند سال گذشته آدم دیگری شد. آن باخت در ورزشگاه آزادی بسیار تلخ بود و یحیی را تبدیل به مربی شکست خورده‌ای کرد که به احتمال زیاد برای دومین سال پیاپی جام قهرمانی را از دست می‌دهد. اینطوری بود که در تمام آن روزها انتقاد‌ها شروع شده و هیچ کس را از امید و بازگشت حرفی نمی‌زد الا اعضای تیم پرسپولیس.

گل محمدی سیبل انتقاد شد چرا که اینجا دیگر کمبودها مطرح نبود و همه از پتانسیل‌های آشکار تیم می‌گفتند و این سؤال به شکل جدی‌تری مطرح می‌شد که چطور با این تیم خوب، یکدست، پرتوان و کم حاشیه آن برتری امتیازی درخشان مقابل دو مدعی دیگر از دست دادی و با از دست دادن صدر جدول جام را دودستی به رقبا تقدیم کردی؟

آنجا بود که انتقادها به یحیی و تیمش شدت گرفت. بسیاری از پرسپولیسی‌ها یا حتی آن‌ها که اخبار و تحرکات تیم را از نزدیکتر دنبال می‌کردند به این نکته اشاره کردند که ماجرای افت پرسپولیس درست بعد از باخت به فولاد در دومین هفته از نیم فصل دوم شروع شد. همه دیدند که در آن مسابقه از حیث داوری در حق این تیم اجحاف شده و تیم یحیی در اهواز مستحق باخت نبوده اما از سویی این انتقاد به گل‌محمدی، مدیریت تیم و مسئولان باشگاه وارد بود که چرا دعواهای رسانه‌ای و اعتراض به داوری را تمام نمی‌کنید؟

این عده اعتقاد داشتند از دست دادن امتیاز مقابل آلومینیوم در جام حذفی و بعد از آن شکست مقابل هوادار که هر دو مقابل چشم تماشاگران خودی رقم خورد و بخش دیگری از اعتماد آن‌ها به تیم را سلب کرد ناشی از تداوم همان اعتراضات و غرق شدن در حاشیه‌ها بود. در عین حال آنهایی که از روابط بین کادر فنی و مدیریتی پرسپولیس خبر دارند، خوب می‌دانند که بخش مهمی از اعتراض‌ها، بیانیه‌ها و مصاحبه‌های مدیران پرسپولیس ناشی از فشار یحیی گل محمدی به باشگاه بوده است و در واقع او می‌خواهد که درویش و هم ردیفانش این‌طوری از حق تیم دفاع کنند.

پرسپولیس سه هفته بعد از باخت به هوادار مقابل سپاهان بازی فینال گونه را باخت اما از عجایب و ویژگی‌های جذاب فوتبال همین بس که تیم بازنده فینال باز هم می‌تواند قهرمان باشد. پرسپولیس درست بعد از باخت به سپاهان و از شروع سال جدید دوباره قد علم کرد و هرگز خم نشد تا الان و در فاصله دو هفته مانده به پایان فصل مدعی اولی قهرمانی لیگ برتر باشد و البته با حضور در نیمه‌نهایی جام حذفی سودای دبل قهرمانی را در سر بپروراند. این اتفاق البته غیر از رعایت بسیاری از مسائل فنی در تیم پرسپولیس و از دست دادن امتیاز در اردوی رقیبان، یک علت بزرگ داشت؛ تغییر رفتار گل‌محمدی!

یحیی در تمام دو فصل و نیم یا حداقل در بسیاری از مقاطع هر گاه در آستانه مسابقات مهم و سرنوشت‌ساز قرار می‌گرفت یا در بازه‌ای حیاتی گیر می‌افتاد فوق‌العاده بداخلاق می‌شد و به زمین و زمان گیر می‌داد. یحیی بعضاً به ماساژور و پزشک تیم بند می‌کرد یا حتی اتفاق افتاده بود که مسئول چمن ورزشگاه شهید کاظمی را زیر اخیه برده و به او بتازد. در واقع بارها اتفاق افتاده بود که اخلاق او قبل از هر بازی بزرگ به شکل عجیبی عوض می‌شد و قادر نبود استرس و فشاری که به خاطر حساسیت کار در پرسپولیس بر او وارد می‌شود را به نوعی و به طریقی بروز ندهد.

اما یحیی ۱۴۰۲ مربی دیگری بود. یک مربی آرام، متمرکز و صاحب تفکر که از هر نوع حاشیه‌ای دوری می‌کند و از روزهای نخست سال فقط دنبال بازگشت به کورس قهرمانی و تغییر نظر و عقاید منتقدان خویش است.

همین مصاحبه نکردن یحیی قبل از بازی با پیکان و سکوت درباره هجمه رقبا درباره تغییر محل مسابقه نشانه‌ای از همین تغییر رویه او در آستانه بازی‌های بزرگ بود و با اینکه در طول مسابقه بشدت استرس داشت اما در مصاحبه‌ها و رفتار کنار زمینش از هر نوع حاشیه‌ای دوری کرد. در همین راستا حالا او از بازیکنانش خواسته مصاحبه نکنند و روی بازی‌های باقیمانده متمرکز باشند تا پیروزی در دو مسابقه باقیمانده آنها را به خواسته‌شان برساند و رکورد ۱۰۰ درصد پیروزی در سال جدید با کسب یک جام حداقل فوق‌العاده شیرین و خاطره انگیز شود.