دفاع تمام قد شرکت نمایشگاه های تهران از برگزاری رویدادها
معاون امور نمایشگاهی شرکت سهامی نمایشگاه های بین المللی گفت: در صنعت نمایشگاهی باید متولیان صنعت نمایشگاهی تصمیم‌گیرنده باشند و ما نباید دایره‌ی تصمیم‌گیری صنعت نمایشگاهی را خیلی به بیرون هدایت کنیم.
محمد جواد قنبری از چهره های باتجربه صنعت نمایشگاهی کشور و معاون امور نمایشگاهی شرکت سهامی نمایشگاههای بین المللی تاکنون منشا بکار گیری شیوه های علمی، حرفه ای و نوین در صنعت نمایشگاهی کشور بوده است.
*برای سوال اول لطفا بفرمایید اوضاع صنعت نمایشگاهی را در شرایط کنونی چطور ارزیابی می کنید؟
-صنعت نمایشگاهی، سال سختی را همانند سایر بخش‌های اقتصادی گذراند و ما امیدواریم سال جدید، سال خیلی خوب و عاری از بیماری و مشکلات خاص و تحریم‌های بین‌المللی باشد و همه‌ی مردم ایران و جهان در سلامت به سر ببرند. همانطور که عرض کردم، صنعت نمایشگاهی سال سختی را گذراند و تلاش ما و شرکت سهامی نمایشگاه بین‌المللی این بود که بتواند این سختی را به کمترین حد ممکن برساند و از زانو زدن کامل صنعت نمایشگاهی در برابر ویروس کرونا، جلوگیری کند تا با یک شکل بهتری وارد سال جدید بشود.
طی سال ۹۹، در یک دوره‌ی ۹ ماهه حدود ده یازده نمایشگاه برگزار شد و بعد از ورود مدیرعامل محترم جدید، جناب آقای دکتر زمانی، با حمایت و پشتیبانی ویژه‌ای از فعالان و صنعت نمایشگاهی، شرایط خاصی را ایجاد نمودند و ۲۷ رویداد نمایشگاهی در سایت نمایشگاه بین‌المللی تهران برپا شد. خوشبختانه، ما می‌توانیم بگوییم نزدیک به ۴۰ نمایشگاه در سال ۹۹ در کارنامه‌ی ما وجود دارد که نشانگر این است که بی‌حرکتی، رکود و وقفه وجود نداشت و در سایر بخش‌های وابسته به صنعت نمایشگاهی هم جنب‌و‌جوشی ایجاد گشت و در واقع مورد رضایت نسبی آن‌ها نیز قرار گرفت.
*پیش‌بینی شما برای امسال چیست و فکر می‌کنید اوضاع چطور خواهد بود؟
-ما قطعا برای سال جاری باید آمادگی بیشتری داشته باشیم تا یک شرایط بهتر و مهیاتری را فراهم کنیم و با برنامه وارد سال جدید شویم. ما فرض را بر این می‌گذاریم که این ویروس در سال جاری به طور کامل محو شود و ما دیگر محدودیت‌های بهداشتی را نداشته باشیم. اما به هرحال ممکن است که این ویروس همچنان ادامه پیدا کند.
ما براساس رایزنی‌ها و پیگیری‌هایی که شرکت سهامی نمایشگاه بین‌المللی انجام داد، توانستیم مجوزهایی را از ستاد ملی کرونا و وزارت بهداشت دریافت کنیم مبنی بر اینکه در شرایط زرد و نارنجی، بتوانیم نمایشگاه‌هایمان را به صورت تخصصی برگزار کنیم. ما اصل تقویم نمایشگاهی را بعد از اتمام ماه مبارک رمضان یعنی ۲۸ اردیبهشت ماه تنظیم کردیم. بنابراین تا پایان سال ما چیزی حدود ۹۰ نمایشگاه را در تقویم، با هدف برگزاری نه کنسل یا تاخیر، مشخص کرده‌ایم و در برابر این به تاخیر انداختن برگزاری نمایشگاه، قطعا ایستادگی خواهیم کرد. ما نباید بیش از این شاهد آسیب زدن به صنعت نمایشگاهی باشیم.
مجریان، دست‌اندرکاران و فعالان این صنعت باید از هر فرصت موجود، نهایت بهره و استفاده را ببرند. یعنی مثلا نگویند ان‌شاء‌الله این زمستان برود و ایام دیگری ایجاد شود و از این قبیل جملات. به عبارت دیگر به امید آینده ایستادن، مانع حرکت ما می‌شود. بنابراین لازم است ما تقویمی را که تنظیم کردیم با تمام احتمالات و مشکلات، پیش ببریم. ما ۹۰ نمایشگاه را قرار دادیم. شاید سال ۱۴۰۰، شرایط جدیدی شکل بگیرد و ما بتوانیم در بحث جشنواره‌ها، جشنواره‌های تخصصی‌تری را، داشته باشیم. البته این جشنواره‌ها به این معنا نیست که گروه‌های کالایی آن، بخواهد لطمه‌ای به نمایشگاه ما وارد کند؛ بلکه جشنواره‌هایی هستند که عمدتاً در خارج از موضوعات نمایشگاههای ما قرار دارند.
*حضور اتحادیه‌ها یا تشکل‌ها در بحث برگزاری نمایشگاه ها چگونه مدیریت خواهد شد؟
-همه‌ی ما فعالان صنعت نمایشگاهی اعم از: متولیان دولتی یعنی وزارت صمت، شرکت سهامی نمایشگاه بین‌المللی و سازمان توسعه‌ی تجارت ایران و بخش خصوصی یعنی برگزارکنندگان، انجمن‌ها و تشکل‌ها، می‌توانیم بسان یک درخت تنومند باشیم که باید ریشه‌هایمان را قوی کنیم. در خصوص صنعت نمایشگاهی باید متولیان صنعت نمایشگاهی تصمیم‌گیرنده باشند. ما نباید دایره‌ی تصمیم‌گیری صنعت نمایشگاهی را خیلی به بیرون هدایت کنیم. به هرصورت، هر مجموعه‌ای یک متولی دارد.
همانطور که من نمی‌توانم در ارتباط با سایر بخش‌ها اظهارنظر کنم و تصمیمی بگیرم، در مورد صنعت نمایشگاهی هم باید برنامه‌ریزی‌ها توسط متولیان خود این صنعت صورت بپذیرد. همه‌ی بخش‌های خصوصی و همه‌ی تشکل‌های صنفی که مرتبط به نمایشگاه هستند، می‌توانند یاریگر و کمک‌کننده باشند. در ارتباط با بحث برگزاری نمایشگاهها، از زمان حضور آقای دکتر زمانی، سیاست جدیدی شکل گرفت که سازمان‌ها و تشکل‌ها و وزارت‌های بیرونی حامی برپایی نمایشگاهها باشند. مثلاً ما امسال نمایشگاه تلکام را تحت فشار‌های شدید برگزار کردیم. دستگاه‌های بیرونی به شدت مخالف بودند. اما ما گفتیم باید نمایشگاه را برگزار کنیم. چرا؟ چون این مجموعه باید تصمیم بگیرد نه دستگاه‌های بیرونی. بنابراین، مجریان و برگزارکنندگان محترم، تشکل‌ها و صنف‌های وابسته به صنعت نمایشگاهی، باید سیاست‌هایشان را با شرکت سهامی نمایشگاه بین‌المللی همسان نمایند و به عنوان یار در کنار مجموعه باشند تا این درخت تنومندتر شود. ما هیچ فردی را ذی‌صلاح‌تر از خود مجریان، برای برگزاری نمایشگاهها نمی‌شناسیم. فلان سازمان یا شرکت یا وزرات‌خانه‌ی بیرونی که نباید کار نمایشگاهی انجام بدهد. کسی که تخصصی در برپایی نمایشگاه دارد باید این‌کارها را انجام بدهد. ما درحال تعیین و بازنگری چارچوب‌ها هستیم و قطعاً در سال ۱۴۰۰، اتفاقات جدیدی شکل خواهد گرفت. شرکت سهامی نمایشگاه بین‌المللی، راساً وارد حیطه‌ی تعیین صلاحیت‌ها برای برگزاری نمایشگاهها خواهد شد و نقش مهم و اصلی را خواهد داشت. هدف این است که ما بتوانیم بحث برپایی نمایشگاههای تخصصی را سازمان بدهیم و در این زمینه نیاز به کمک داریم. ما باید نمایشگاه‌هایمان را طبق استاندارد‌های لازم و کیفیت خوب برگزار کنیم و حاشیه‌ها را کنار بزنیم. حاشیه نباید قوی‌تر از متن شود.
هدف این است که ما بستر را فراهم کنیم تا تاجر و تولیدکننده‌ی ما به اینجا بیایند و با هم تلاقی پیدا کنند و به هدف تجاری و بازاری خود برسند. ما نباید هرگز این هدف را گم کنیم. بنابراین باید صنعت نمایشگاهی را که یک عمر پنجاه ساله در کشور ما دارد، روز‌به‌روز تقویت کنیم، به آن شکل بدهیم و حاشیه‌ها را کم کنیم. شرکت سهامی نمایشگاه بین‌المللی هم به صورت قدرتمند در این عرصه حضور دارد و آمادگی دارد و در سال جدید هم کمک خواهد کرد تا مجریان آسوده‌تر باشند. سازمان‌ها و تشکل‌های بیرونی، براساس سیاست‌های صادراتی خود، قطعا حامیان خوبی خواهند بود و می‌توانند به پربار شدن نمایشگاهها کمک کنند اما آن‌ها نباید وارد کار‌های تخصصی و جزئی نمایشگاهی شوند. باید کلیات و کلان کار را در نظر بگیرند؛ مثلاً بر روی محورهایی مانند اینکه محصولشان بعداز برپایی نمایشگاه چند درصد رشد داشته است، برای صادرات آن چه میزان بازاریابی شده است، جامعه‌ی هدفشان کجاست و... تمرکز کنند.
*اخیراً عنوان نمایشگاهی به فراکسیون گردشگری اضافه شد، این اتفاق را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
-مجلس شورای اسلامی یک دستگاه بالادستی در کشور است که خودش قانون‌گذار می‌باشد و قطعاً بسانِ یک پدر رفتار خواهد کرد. این دستگاه که نمی‌تواند بخشی‌نگر باشد. برای حمایت از این صنعت همه جوانب امر را می‌سنجد و با همه‌ی بخش‌ها، چه بخش خصوصی و چه دولتی مرتبط، مذاکره و نشست برقرار می‌کند تا بتواند به یک جمع‌بندی خوب و واحد برسد. به هرحال، نقاط کور و مسائل و ضعف‌هایی که در بدنه‌ی بخش خصوصی صنعت نمایشگاهی به خصوص در سطح استانی وجود دارد، زیاد است و آن‌ها به سختی در حال اداره‌ی سایت‌هایشان هستند.
بحث مسائل مالیاتی که برای نمایشگاهها باید مشمول شود تا به عنوان صنعت شناخته شود و تخفیف‌هایی که در هزینه‌های سایت داده می‌شود، همگی موثر می‌باشند. یک حوزه‌ای که مستقیماً در افزایش سرمایه‌ی کشور و به حرکت درآمدن فضای کسب‌و‌کار نقش دارد، اگر می‌خواهد قوانین و مقرراتی را تصویب کند که نمایشگاه به عنوان صنعت شناخته شود، می‌تواند به مراتب موثرتر باشد. من فکر می‌کنم این نقش آن افراد، می‌تواند کمک‌کننده باشد وگرنه صنعت نمایشگاهی ایران باید به سمت این حرکت کند که استاندارد و قالب بهتری به خود بگیرد. به هر حال، ما در یک یا دو دهه‌ی اخیر، براساس درخواست‌های محلی یا استانی، برخی مکان‌ها را تاسیس کردیم. این که برآورد این نیاز تا چه حدی واقعی بوده است، باید ارزیابی شود. همین الان در سطح کشور، اگر یک تاجر خارجی بخواهد برای حضور در یک نمایشگاه ما برنامه ریزی کند، چه شناختی دارد؟ چه تمرکزی بر صنعت نمایشگاهی ایران می‌بیند؟ تعداد سایت‌ها و تقسیم نمایشگاهها در استانها و… چگونه است؟ درحال‌حاضر این تقسیم بندی‌ها و چارچوب به خوبی وجود ندارد. ما می‌گوییم ۳۰ تا استان داریم، پس ۳۰ تا سایت داشته باشیم اما در همین تهران ۱۰ تا مکان نمایشگاهی و یکی‌دوتا سایت نمایشگاهی داریم. نیاز اساسی صنعت نمایشگاهی ایران این است که این موارد سامان‌دهی شود.
اگر نشود، ما به همین صورت جلو می‌رویم و خروجی کار این می‌شود که چند مورد از ۶۵۰-۷۰۰ نمایشگاه برگزار‌شده در طول یکسال در ایران، می‌توانند اهداف اصلی اقتصاد را که بازاریابی، به حرکت درآوردن چرخ تولید و سامان‌دهی شرکت‌ها از حیث چگونه رفتار کردن ، صادراتشان، استاندارد‌ها، … باشند، محقق کنند؟ اصلاً چه تعدادی از سایت‌های سراسر کشور را می‌توانیم نام ببریم که نمایشگاههای قابل‌قبولی برگزار می‌کنند؟ حالا به غیر از نمایشگاه بین‌المللی تهران، اصفهان، شیراز، مشهد و تبریز، بقیه‌ی استانها چطور؟ در سال در این استانها چند نمایشگاه برگزار می‌شود؟ چرا برای این استانها برنامه‌ای نداریم؟ چه کسی باید این برنامه‌ریزی‌ها را انجام دهد؟ انجمن‌های استانها یا سازمان توسعه‌ی تجارت یا شرکت نمایشگاه؟ چند سال پیش، ما طرحی را به کمک همین پنج استان دادیم و گفتیم که سایت‌های کشور را منطقه‌ای کنیم. مثلا سایت تبریز، سایت منطقه‌ی شمال غرب کشور شود و برای یک‌سری از سایت‌های اطراف مانند زنجان و اردبیل و کردستان و ارومیه، نقش سازمان‌دهی و چارچوب‌دهی و حمایتی را ایفا کند تا شاید این سایت‌ها هم رشد کنند. درواقع برای سایت‌های کوچک اطراف خود، برنامه‌ریزی کنند و از آن‌ها حمایت داشته باشند.
چون اگر بخواهیم این سایت‌های کوچک را رها کنیم، ممکن است در طول یک سال و در سطح بین‌المللی حتی ده تا نمایشگاه هم در آنجا برگزار نشود و اهداف نهایی صنعت نمایشگاهی هم محقق نشود. بنابراین قطعاً حضور و نقش مجلس شورای اسلامی و فراکسیون مربوطه‌اش، می‌تواند موثر باشد. آقای دکتر زمانی هم چون خودشان قبلاً در مجلس بودند، آن بخش را به خوبی می‌شناسند و ارتباط دارند و قطعاً نشست‌هایی را با خود دکتر زمانی خواهند داشت که می‌تواند در راهبرد حمایت‌های مجلس موثر باشد.
- و سخن پایانی...
ما سایر برنامه‌هایی را که برای سال ۱۴۰۰ هدف‌گذاری کرده‌ایم، ان‌شاء الله دنبال خواهیم کرد تا در این فرصتی که برای ما فراهم شده است بتوانیم برنامه‌هایی را که نگاه زیرساختی به صنعت نمایشگاهی دارد، پیش ببریم. بحث هوشمندسازی فعالیت‌های نمایشگاهی هم وجود دارد که بسیار کمک‌کننده است و باعث ایجاد یک تحول عظیم در صنعت نمایشگاهی می‌شود. این هوشمندسازی به استانداردسازی کار، پاک و شفاف بودن فعالیت‌ها و کاهش حاشیه‌ها کمک می‌کند. هرچقدر ما بتوانیم از میزان حاشیه‌ها بکاهیم، صحت و سلامت کار افزایش می‌یابد و طول عمر کار ما هم افزایش می‌یابد. قطعاً شرکت سهامی نمایشگاه بین‌المللی با آن چارچوبی که عرض کردم در سال آینده به این شکل وارد خواهد شد. هدف و نیت ما، همکاری و حمایت از مجریان نمایشگاهی است اما باید این چارچوب‌ها به خوبی انجام شود و کار به درستی پیش برود. آنجایی که احساس ضعف کنیم یا احساس کنیم که برند نمایشگاهی ما مثل تلکام در حال آسیب دیدن است، با قدرت پیش خواهیم آمد و به‌هیچ‌وجه به صداهای بیرونی گوش نخواهیم داد و تماماً از صنعت نمایشگاهی و نمایشگاهها دفاع خواهیم کرد.
ارسال نظر