جیب خالی پرسپولیس و مدیر دوشغله

مدیرعامل پرسپولیس که با هدف مبارزه با مفاسد وارد این باشگاه شده، در همین ابتدای ورود خود اعلام به بی پولی کرد؛ آن هم در تیمی که طلب های سنگینی از آن دارند؛ از درصدهای باقی مانده از فصل گذشته و آپشنها تا پیش پرداختی های فصل جدید. در واقع بازیکنان پرسپولیس برای فصل جدید درصدی نگرفته اند؛ به جز دو بازیکن جدید. 

اینکه هدف سمیعی از بیان صریح بی پولی به بازیکنان چه بوده، خودش باید در موردش توضیح بدهد اما آنچه شواهد نشان می دهد باشگاهی که به موقع نتواند مطالبات بازیکنانش را بدهد، خیلی زود تبعات آن را خواهد دید.

پرسپولیس نماد چنین ضررهایی است. مهدی ترابی به همین راحتی از دست باشگاه رفت. بازیکنی که باید ۴۲۰ هزار دلار به پرسپولیس می داد و سپس راهی قطر می شد، به خاطر مبلغ اندکی، زیر میز زد و با فسخ یک طرفه هم داغ کمبود بازیکن در این پست را به دل این باشگاه گذاشت، هم آنها را از یک سود مالی بی نصیب گذاشت. هر چند او وعده داده این پول را به باشگاه می دهد اما تا امروز که خبری از آن نشده است. شجاع خلیل زاده هم نمونه دیگری از همین جریان است.

شاید مدیرعامل جدید هنوز نمی داند در چه فضایی قرار گرفته و نمی داند طبق قوانین فیفا اگر بازیکنان تیمش به موقع مطالبات خود را نگیرند، به راحتی می توانند دست پرسپولیس را در حنا بگذارند.

در این شرایط که قاعدتا تهیه پول کار راحتی نیست و قطعا هم همه دغدغه های این باشگاه فقط مسائل مالی نیست، وزیر ورزش و جوانان روز گذشته در اقدامی عجیب سمیعی را به سرپرستی حراست وزارت ورزش منصوب کرد تا تعجب همگان بیشتر شود.

باشگاهی مثل پرسپولیس دارای ابعاد مختلف است. حتی یک مدیرعامل به تنهایی نمی تواند از پس امور برآید. چگونه می شود وزیر ورزش کسی را که تا پیش از حضورش در باشگاه مدیر حراست وزارت بوده را با حفظ سمت در پرسپولیس به عنوان سرپرست حراست وزارت ورزش منصوب می کند؟ بی شک حراست وزارت ورزش دارای مسائل مختلف و رسیدگی های پرشمار است. وزارت ورزش در مورد چنین انتصابهایی اهل شفاف سازی هم نیست تا بلکه برای افکار عمومی مشخص شود چرا باید نیرویی که قبلا در همین سمت بوده و از سوی وزیر به پرسپولیس مامور می شود باید همزمان کار قبلی خودش را هم ادامه دهد؟

این روزها یکی از دغدغه های مهم سمیعی باید جذب بازیکن باشد تا سرخپوشان تقویت شوند. با این حساب خالی، چگونه قرار است چنین اتفاقی بیفتد؟ اصلا او فرصتی برای فکر کردن به این موارد را دارد؟