درخواست میزبانی در آسیا از روی چشم و هم‌چشمی؟
درخواست میزبانی ۴ نماینده فوتبال ایران در لیگ قهرمانان آسیا در حالی انجام شده که با وجود شرایط کنونی این تصمیمات مقداری عجیب به نظر می‌رسد.
مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا در منطقه غرب آسیا قرار است از ۲۵ فروردین تا ۱۰ اردیبهشت سال ۱۴۰۰ برگزار شود اما هنوز محل برگزاری این مسابقات مشخص نشده است. به دلیل شیوع ویروس کرونا و محدودیت‌های ایجاد شده و البته رعایت پروتکل‌های بهداشتی، AFC برای این فصل نیز در نظر گرفت تا مسابقات به صورت مترکز انجام شود، با این تفاوت که قرار است در فصل پیش روی لیگ قهرمانان، مسابقات هر گروه در یک کشور برگزار شود.
در حالی که سال گذشته ادامه مسابقات لیگ قهرمانان در غرب و شرق آسیا به میزبانی قطر برگزار شد، امسال نیز انتظار می‌رفت که تیم‌های قطری برای درخواست میزبانی پیش قدم باشد ولی تاکنون این اتفاق رخ نداده و «نضال بحران»، سخنگوی کنفدراسیون فوتبال آسیا ۳ روز پیش اعلام کرد که هیچ کشوری تاکنون درخواست میزبانی نداشته است.
بعد از این اظهار نظر، باشگاه فولاد خوزستان که یکی از نمایندگان ایران در لیگ قهرمانان ۲۰۲۱ به حساب می‌آید با ارائه اسناد نشان داد که از تاریخ ۹۹/۱۱/۱۱ با فدراسیون فوتبال مکاتبه و به عنوان نخستین باشگاه ایرانی برای میزبانی مسابقات گروه D مسابقات اعلام آمادگی کرده است. بعد از فولاد، به ترتیب استقلال، پرسپولیس و تراکتور در یک روز دست به کار شدند و درخواست‌‌های‌شان را برای میزبانی از مسابقات گروه‌های خود ارسال کردند.
با وجود همه مشکلاتی که تیم‌های ایرانی برای میزبانی حتی در مسابقات داخلی دارند، اعلام درخواست میزبانی همه باشگا‌ه‌ها از چند تیم آسیایی جای تعجب دارد. در این میان می‌توان به رفتار احساسی باشگاه‌های ایرانی پی برد و از این بُعد موضوع را بررسی کرد. در حالی که مدت زمان زیادی از فراخوان AFC برای میزبانی مسابقات گذشته بود، به یکباره یکی یکی از روی دست هم خواندند و درخواست‌هایی را برای میزبانی ارائه دادند.
ثبت درخواست میزبانی هر ۴ باشگاه ایرانی در آسیا، آن هم با وجود عدم درخواست و موضع‌گیری دیگر باشگاه‌های آسیایی مقداری عجیب به نظر می‌رسد، از این جهت که باشگاه‌های ایرانی آیا واقعاً شرایط میزبانی از ورزشگاه، زمین تمرین گرفته تا هتل و دیگر مسائل را دارا هستند یا فقط چشم به دریافت ۵۵۰ هزار دلار کمک AFC دوخته‌اند؟ شاید گزینه سومی هم در کار باشد و آن اینکه هر باشگاه با این نیت درخواست میزبانی داده که مقابل دیگر همتایانش از قافله عقب نمانده و فقط رفع تکلیف کرده باشد و چشم و هم چشمی باعث این کار شده است. آیا واقعاً تیم‌های ایرانی از نظر سخت‌افزاری قابلیت میزبانی از رقبای خود را دارند؟ آیا این درخواست میزبانی واقعی است یا فقط برای رفع تکلیف این کار صورت گرفته است؟
ارسال نظر