چرا استقلال - پرسپولیس جریمه می‌شوند؟
روز گذشته در حالی دو تیم محبوب پایتخت با جریمه‌هایی مواجه شدند که می‌شد با قدری درایت از بروز چنین احکامی جلوگیری کرد.
تقریباً دیگر تبدیل به یک عادت شده است، اخباری که هرچند روز یک‌بار از سوی AFC و یا بعضا FIFA به دستمان می‌رسد که هر بار فوتبال ایران را چه در عرصه‌های ملی و باشگاهی متخلف شمرده و از همین رو جرائمی را نیز بر طبق نوع این تخلف متوجه باشگاه‌ها و فدراسیون فوتبال ایران می‌کند.
این در حالی است که برای جلوگیری از بروز چنین جرائمی و اینکه دیگر شاهد پرداخت هزینه‌های اضافی خصوصاً در دو تیم استقلال و پرسپولیس نباشیم، هیات‌رئیسه سازمان لیگ فوتبال ایران طی یک اقدام بی‌سابقه در تاریخ ۲۹ مردادماه ۱۳۹۹ ممنوعیت جذب بازیکن و مربی خارجی برای باشگاه‌ها در فصل آینده فوتبال ایران را تصویب کرد، که البته فدراسیون وقت چندی پیش با در نظر گرفتن شرایطی که خودش جای بحث فراوانی دارد این قانون را وتو کرده است.
روز گذشته تیم فوتبال استقلال (۱۰۰۰۰ دلار)، فرهاد مجیدی (۱۰۰۰۰ دلار) و وریا غفوری (۵۰۰۰۰ دلار) مجموعاً به پرداخت ۲۵۰۰۰ دلار که ۶۲۵۰ هزار دلار آن را باید تا ۹۰ روز دیگر پرداخت کند (مابقی در صورت تکرار تخلف پرداخت می‌شود)؛ همچنین تیم فوتبال پرسپولیس (۱۷۵۰۰ دلار) و مهدی ترابی (۲۰۰۰ دلار) درمجموع به پرداخت ۱۹۵۰۰ دلار که ۱۸۰۰۰ دلار آن را باید تا ۹۰ روز دیگر پرداخت کند. (مابقی در صورت تکرار تخلف پرداخت می‌شود) از سوی کنفدراسیون فوتبال ایران جریمه شدند.
در شرایطی که اگر به دلایل این جریمه‌ها رجوع کنیم می‌بینیم که با یک درایت ساده می‌شد، طوری عمل کنیم که شامل حال چنین احکامی نشویم، آن‌هم در برهه‌ای از زمان که برای پرداخت میزان بدهی‌های سنگین باشگاه مجبور به اعلام شماره‌حساب جهت کمک‌های مردمی هستیم و یا از طرف دیگر توان پرداختن هزینه هتل تیم را نداریم.
متأسفانه در این چندساله اخیر ازبس‌که چشممان به جریمه‌های میلیون دلاری برخورده است، به‌سادگی از این قبیل جریمه‌ها هزار دلاری می‌گذریم و وقعی به آن نمی‌نهیم، درصورتی‌که اگر روال عادی را بخواهیم در نظر بگیریم این دو باشگاه از حضور در لیگ قهرمانان آسیا که مخاطبان زیادی را در بر می‌گیرد، باید ایجاد درآمد می‌کردند نه اینکه هزینه‌ای نیز به بار بیاورند. البته دو تیم پرسپولیس و استقلال از بابت صعود به مرحله بعدی با توجه به تعداد برد و مساوی مقابل رقبایشان به ترتیب ۸ و ۶ میلیارد تومان باید از AFC دریافت کنند که با توجه به تحریمات بانکی، بعید است فعلاً پولی عاید آنها شود.
شاید این دو نکته درخصوص این دو تیم پرطرفدار پایتخت جالب به نظر برسد که تیم فوتبال استقلال بااین‌همه قدمت و افتخار و طرفدار، مدت‌ها است که مدیر روابط عمومی ندارد و علاوه بر این مسئله، مدیر رسانه تیم نیز، تنها چند روز قبل از آغاز مسابقات لیگ قهرمانان تعیین می‌شود، که البته حکم او را پس از پایان تورنمنت به‌صورت رسمی اعلام می‌کنند. در طرف دیگر ماجرا، نکته قابل‌تأمل آن است که ارکان بخش رسانه‌ای باشگاه در توجیه آن توئیت غیرقابل‌باور در اکانت رسمی باشگاه پرسپولیس با میلیون‌ها دنبال‌کننده، اعلام می‌کنند که آنها در زمان انتشار آن توئیت، درون هواپیما و مسافر هند بودند و آن پست بدون دخالت و نظر باشگاه، منتشرشده است، عذری که بدتر از گناه به نظر می‌رسد. انصافاً عزیمت کاروان ورزشی نایب‌قهرمان آسیا چه ارتباطی با لشکرکشی نادرشاه افشار به هند در ۲۸۳ سال پیش می‌تواند داشته باشد و آیا نویسنده توئیت یک درصد با خودش تصور نکرد که با این خزعبلات این تیم را صرف‌نظر از تمام جرائم مالی و حقوقی، در کشور هند دچار مشکلات می‌کند؟
خب با توجه به نکات فوق آیا انصافاً بروز چنین اشتباهاتی قابل‌تصور نبود؟ آیا بهتر نیست بیاییم به‌جای مماشات و توجیه، قواعد بازی را بپذیریم و البته رعایت کنیم؟ آیا مدیران بخش رسانه‌ای این دو باشگاه پرطرفدار که (البته همان‌طور که گفته‌شده در تیم استقلال مدیر روابط عمومی معرفی نشده است) یک‌بار قوانین حاکم در نشست‌های خبری پیش و بعد از بازی را و همچنین سایر دستوراتی که هر مدیا آفیسر باشگاه باید بداند را مطالعه کرده‌اند؟ ما که بعید می‌دانیم.
متأسفانه فوتبال ایران خصوصاً در این سال‌های اخیر، همواره از درون خودش ضربه می‌خورد و ای‌کاش به قول یکی از مربیان وطنی فوتبال ایران برای یک‌بار هم شده می‌توانست لب به سخن بگشاید و از تمام بلایایی که سرش آوردیم صحبت کند.
سازمان لیگ فوتبال ایران ای‌کاش به‌جای وضع چنین قوانین از مد افتاده‌ای، بر روی خواسته‌های قانونی‌اش پافشاری می‌کرد و تا به این حد به غیبت سرمربیان در کنفرانس‌های خبری بی‌توجهی یا بهتر بگوییم مماشات نمی‌کرد که قطعاً اگر شاهد چنین برخوردی در فوتبال خودمان بودیم، امروز مجبور به پرداخت چنین مبالغی نبودیم، که الحق پرداخت دلار به دلار آن به‌اصطلاح زور دارد.
هر چه به ذهنمان خطور می‌کنیم و از دوستانمان کمک می‌گیریم خاطرمان نمی‌آید، سرمربیان باشگاه‌های بزرگ دنیا با همه اعتبارشان از حضور در نشست‌های خبری قبل و بعد از بازی سرباز بزنند یا شخص دیگری را به‌جای خودشان فرستاده باشند مگر در موارد بسیار خاص که در طول فصل ممکن است حتی یک‌بار هم پیش نیاید.
به نظر می‌رسد تا نخواهیم قواعد بازی را یاد بگیریم و اجرا کنیم و به آن احترام بگذاریم، باید در روزهای بعدی نیز منتظر چنین احکامی از سوی نهادهای بین‌المللی ورزشی چه در رشته فوتبال و چه در سایر رشته‌های ورزشی باشیم که جلوگیری از بروز آن در جای خودش شاید کار سخت و پیچیده‌ای نباشد. شاید حالا به روسای محترم لیگ فوتبال ایران ثابت‌شده باشد که پاک کردن صورت‌مسئله دردی را دوا نمی‌کند.
متأسفانه فوتبال فارسی باوجود تمام لیاقت‌هایش در این سال‌ها ضربات بی‌رحمانه و جبران‌ناپذیری از عدم رعایت قوانین حاکم بر این رشته را در ابعاد مختلف خورده است و کماکان دریافت می‌کند. از اعتراض بی‌موردی که باعث دریافت گل در مهم‌ترین بازی ملی شود تا پرداخت چنین جریمه سنگینی، آن‌هم به شخصی که فوتبال ما را به مرز نابودی کشانده است، همگی ریشه در عدم رعایت قاعده بازی را دارد، که امیدواریم تبعات آن بیش از این دامن تیم ملی ایران را در رقابت‌های حساس پیش روی نگیرد که دیگر این‌یکی را نمی‌توانیم در هیچ جای دلمان جای دهیم.
ارسال نظر