شوک عجیب؛ حدادی به المپیک نمی‌رود؟!

احسان حدادی جزو نخستین ورزشکاران ایرانی بود که توانست سهمیه المپیک توکیو را کسب کند و در دو سال اخیر هم با رفع مصدومیت‌های خود در اردوهای تدارکاتی مختلف شرکت کرده تا به بهترین نحو برای حضور در این رویداد بزرگ آماده شود. این پرتابگر ایرانی که در المپیک لندن با کسب مدال نقره یک اتفاق تاریخی را رقم زد، سابقه حضور در سه دوره المپیک را دارد، اما در آستانه حضور در چهارمین المپیک متوالی خود نه تنها مثل چند ماه قبل امیدی به کسب مدال ندارد، بلکه می‌گوید مصدومیت هایی که سراغش آمده شاید اجازه ندهد به توکیو اعزام شود. این یعنی ممکن است بعد از مثبت شدن دوپینگ بهمن عسکری و مصدومیت پریسا جهانفکریان که باعث از دست رفتن دو سهمیه برای ایران شد، شوک سومی هم در راه باشد.

حدادی که تا چند ماه با مک ویلکینز مربی امریکایی خود در این کشور مشغول تمرین بود، به خاطر عود کردن دیسک کمرش به تهران بازگشت و دوره‌های درمانی را سپری کرد. او اما دیروز وقتی در لیگ دوومیدانی پرتاب کرد، با رکورد ۵۸.۴۶ متر همه را ناامید کرد.

برای پیگیری این ماجرا و اینکه چرا حدادی در آستانه اعزام به توکیو حدود ۹ متر پایین تر از رکورد ورودی المپیک را پرتاب کرده، با او همکلام شدیم. این ملی پوش پرتاب دیسک ایران از احتمال غیبتش در المپیک خبر داد.

پایم آسیب دید و نمی‌خواستم پرتاب کنم

یک روز قبل از مسابقه لیگ پایم در تمرین پیچید و به خاطر این آسیب دیدگی نمی‌خواستم مسابقه دهم، اما به تیم پلمیر تعهد داده بودم و مجبور شدم که پرتاب کنم. می‌دانستم که شرایطم خوب نیست و چنین رکوردی ثبت می‌کنم. مشکل من در لیگ آسیب دیدگی کمرم نبود و به آن عادت کردم چون شرایطش تغییری نمی‌کند. آسیب دیدگی پایم جدید است و اگر نبود، قطعا ۶۳، ۶۴ متر پرتاب می‌کردم.

بدشانسی پشت بدشانسی برایم می‌آید

تلاش می‌کنم طی روزهای آینده حداقل وضعیت آسیب پایم درست شود. هر روز فیزیوتراپی می‌کنم، اما نمی‌دانم

چرا بدشانسی پشت بدشانسی می‌آید. دیگر نمی‌توانم کاری بیش از این کنم. من برای چهارمین بار سهمیه المپیک را کسب کردم و خیلی دوست دارم که این افتخار بزرگ نصیبم شود، اما باید ببینم که در روزهای آینده چه اتفاقی می‌افتد.

نمی خواهم به هر قیمتی به المپیک بروم

بدم نمی‌آید که نامم در تاریخ ثبت شود و در ۴ دوره المپیک به عنوان یک ایرانی شرکت کرده باشم، اما نه به هر قیمتی. من اگر وضعیت خوبی نداشته باشم و نتوانم رکورد خوبی ثبت کنم، برای اعتبار خودم و کشورم خوب نیست. هر ورزشکاری به المپیک می‌رود که پرچم کشورش را بالا ببرد و اگر نتواند این کار را کند، اصلا رفتن به المپیک هم معنایی ندارد.

تا لحظه آخر سعی می‌کنم به المپیک برسم

من تا لحظه آخر تلاشم را می‌کنم. یکشنبه هفته آینده زمان اعزام من به توکیو است و باید ببینم که تا آن زمان چه اتفاقی پیش می‌آید. هدف من این است که با بهترین شرایط به المپیک بروم و یک رکورد آبرومندانه ثبت کنم. مصدومیت هم جزو ورزش حرفه‌ای است، اما متاسفانه در چنین مقطع گریبان مرا گرفت. امیدوارم همه چیز خوب پیش برود، اما فعلا چیزی مشخص نیست.