منابع ارزی دولتی خرج بدهی پرسپولیس شد

پس از افشای تخلف باشگاه پرسپولیس و همکاری وزیر ورزش و جوانان در پرداخت طلب ۲۲ میلیاردی گابریل کالدرون، سرمربی سابق پرسپولیس با استفاده از تسهیلات اشتغالزایی محرومان صندوق کارآفرینی امید، روز گذشته سرپرست مدیرعاملی این باشگاه گاف عجیب دیگری داد که ممکن است برای او و همراهانش در ادامه دردسرساز شود.

مجید صدری، سرپرست مدیرعاملی باشگاه پرسپولیس صبح دیروز در نشست خبری خود با خبرنگاران رسانه‌های گروهی ناخواسته نکته عجیبی را به زبان آورد که با واکنش بسیاری از منتقدان رو به رو شده که بدون شک اظهارات وی در خصوص تخصیص ارز نیمایی برای پرداخت طلب گابریل کالدرون می‌تواند دردسرهای جدیدی را برای وی و باشگاه پرسپولیس و افرادی که در این میان دخیل بوده‌اند، به وجود آورد.

صدری که تصور نمی‌کرد بیان این مطلب تبعات ناخوشایندی را برای وی در برداشته باشد با افتخار اعلام کرد که «ما برای پرونده کالدرون ارز نیمایی گرفتیم و ۳ میلیارد و ۲۰۰ میلیون تومان به نفع باشگاه شد»، اما منتقدان اجتماعی با اشاره به این جمله از مسئولان وزارت ورزش و جوانان و مدیران دولتی به شدت انتقاد کردند که پرداخت طلب گابریل کالدرون چقدر اهمیت داشت که مدیران دولتی تصمیم گرفتند برای پرداخت آن ارز نیمایی در اختیار مدیران پرسپولیس قرار دهند؟ در حالی که این ارز عموماً و غالباً برای تأمین اقلام اساسی و ضروری از جمله دارو تخصیص می‌یابد، اما حالا صرف پرداخت بدهی یک باشگاه به سرمربی خارجی‌اش شده است.

از طرفی چه ضرورتی دارد که در برهه کنونی که جامعه به شدت درگیر مسائل اقتصادی است منابعی که می‌تواند در جهت آسایش و رفاه مردم هزینه شود، بابت پرداخت طلب یک مربی فوتبال هزینه شود؟ مدیرانی که با تخصیص ارز نیمایی به باشگاه پرسپولیس موافقت کردند بر اساس چه متر و معیاری این باشگاه را دارای اولویت دانستند در حالی که کارشناسان حوزه درمان و سلامت معتقدند اولویت تهیه دارو برای درمان بیماران به خصوص بیماری‌های خاص که در صدر فهرست تخصیص ارز نیمایی قرار دارند، اهمیت بالایی دارد، اما در کمال ناباوری مشخص شده پرسپولیس اولویتش بیشتر از بیماران خاص است.

چرا بدهی سنگینی که بابت بی‌کفایتی یک مدیر به وجود آمده را باید با منابع دولتی پرداخت کرد؟ به ویژه که با اظهارات سرمربی آرژانتینی سابق پرسپولیس مشخص شد این بدهی چنانچه در زمان خود پرداخت می‌شد با هزینه‌ای حدود ۱۰۰ هزاردلار قابل حل شدن بود، اما وقت کشی صورت گرفته باعث شد نزدیک به ۷۰۰ هزار دلار از منابع عمومی کشور صرف این ندانم کاری شود.

باید دید آیا دستگاه‌های نظارتی بابت این خسارت سنگین به بیت المال مدیران پدیده آورنده این بدهی ارزی را برای پاسخگویی احضار خواهند کرد یا اینکه مسببان این پرونده نیز همانند مقصران پرونده بدهی مارک ویلموتس از زیر بار مسئولیت شانه خالی خواهند کرد.

وقتی یک باشگاه دولتی برای بازپرداخت بدهی‌های ارزی خود که به واسطه بی‌کفایتی مدیران وقت به وجود آمده یقین پیدا کند که می‌تواند برای پرداخت بدهی به بار آمده از ارز نیمایی یا تسهیلات ۲۲ میلیاردی محرومان استفاده کند تا مشکل به وجود آمده را برطرف کند، چه ضرورتی وجود دارد کسی مسئولیت پذیر ظاهر شود و از وقوع چنین اتفاقات جلوگیری کند؟

آیا کسی به فکر حیف و میل بودجه عمومی کشور و حفظ بیت المال هست یا تنها به فکر قرار گرفتن در برابر دوربین‌های تلویزیونی هستند تا به نوعی در حضور رسانه‌ها برای خود رپرتاژ تبلیغاتی اجرا کنند؟