روزگار رونالدو تیره تر از همیشه

شرایط برای کریستیانو رونالدو در منچستریونایتد به شکلی پیش می‌رود که تصور می‌شود دوران اوج فوتبال این فوق‌ستاره پرتغالی به پایان رسیده است.

با کاهش دما و چرخش باد و باران، صدها طرفدار منتظر یک نگاه، یک عکس سلفی و یک امضا بودند. اما ستاره پرتغالی مشارکت نمی‌کرد. در واقع تمام روز هم توی خودش بود و توجهی به کسی نداشت. این ضعیف‌ترین عملکرد رونالدو بود که زمین به خود می‌دید. حقیقتی که همه و خود رونالدو با آن روبه‌رو شدند این است که انگار روزهای اوج به پایان رسیده‌اند.

نبردی تحسین‌برانگیز با پیرمردِ زمان در جریان بود اما انگار شکست نزدیک است. «تاریخ در گذشته نوشته شده و تاریخ بار دیگر نوشته خواهد شد، قول می‌دهم.» این‌ها کلمات او هنگام بازگشت احساسی‌اش به منچستریونایتد بود. اما متأسفانه این فصل چیزی نبود که او یا هر هوادار منچستریونایتدی بخواهد دوباره بخواند. این افسانه‌ اسطوره‌ای‌ست که میراث او در حال نابودی‌ست.

بازگشت اسطوره مصادف با بدترین فصل منچستریونایتد در تاریخ لیگ برتر شد. او نقش اول این سناریو بود. بازیکنی که قرار بود همه را به اوج ببرد در عوض همه را ناامید کرد. با ورودش به باشگاه بازیکنان جوان‌تر مجذوب و شیفته او شده بودند. آن‌ها احساس می‌کردند باید به جای اعتماد به استعداد خود، به او پاس بدهند. آن‌ها بسیار محتاط هستند که مبادا اشتباهی کنند و مورد ملامت قرار بگیرند.

مشکل اینجاست که وقتی توپ زیر پای او یا روی سر اوست دیگر جادویی وجود ندارد. جادو رفته است. به بازی روز شنبه نگاه کنید، وقتی دروازه‌بان ساوتهمپتون فریزر فورستر را در نیمه اول دور زد. فقط باید شوت می‌زد. در عوض سعی کرد توپ را به دروازه پاس بدهد و این پاس قدرت کافی نداشت. بارها و بارها در آفساید قرار می‌گیرد چون می‌داند که دیگر سرعت کافی ندارد و باید تا جای ممکن نزدیک به دروازه باشد.

نشریه «سان» گزارش داد که خود رونالدوی ۳۷ ساله هم اکنون به این فکر می‌کند که آیا ممکن است این فصل، فصل آخرش باشد یا خیر. که آیا اصلاً می‌تواند فوتبال را ادامه بدهد یا خیر.

احتمالاً به همین دلیل رالف رانگنیک سرمربی آلمانی هفته گذشته در سفر به تورف‌مور او را نیمکت‌نشین کرده بود. اما به عکس‌العمل رونالدو نگاه کنید؛ به جای اینکه با حریفان دست بدهد یا برای هواداران دست تکان بدهد به سرعت و با عصبانیت از زمین خارج شد. واکنش یکی از هواداران که از راه دور آمده بود را ببینید: «مردم دیگر دارند از او خسته می‌شوند. و انجام چنین کارهایی باعث افزایش خشم و ناامیدی همه نسبت به او می‌شود. همه چیز به خودش بستگی دارد.»

طلسم گل نزدن رونالدو در ۶ بازی اخیرش بدترین دوران او از سال ۲۰۰۹ تا به اکنون است. گل جیدن سانچو در نیمه اول باز هم کاری از پیش نبرد و چه آدامز در نیمه دوم بازی را به تساوی کشاند. این همان سناریوی تکراری برای یونایتد بود در سفر به برنلی و بازی با میدلزبورو. خوب شروع کردند و فاجعه‌بار تمام کردند.

ارزیابی اهانت‌امیز اسطوره باشگاه پل اسکولز در شبکه «بی‌تی اسپورت» مبنی بر اینکه برخی از بازیکنان تلاش نمی‌کردند، توسط مربی موقت تیم رالف رانگنیک با اعتراض مواجه شد. اما نمی‌توانید به هافبک سابق تیم خرده بگیرید. عمدی باشد یا غیرعمدی، برخی از بازیکنان هنگام فشار حریف پنهان می‌شوند.

انگار خیلی زمان از آن بعدازظهر باورنکردنی در ۱۱ سپتامبر می‌گذرد. رونالدو بازگشته بود و در پیروزی ۴-۱ مقابل نیوکاسل ۲ گل زده بود. فصل با ۳ پیروزی و یک تساوی شروع شده بود. منچستریونایتد برگشته بود. آن‌ها الان هم برگشته‌اند اما به زمانی بسیار تاریک. از آن بعدازظهر تنها ۸ بازی از ۲۰ بازی لیگ برتر را با پیروزی پشت سر گذاشتند و از جمع چهار تیم برتر دور هستند. این وضعیتی است که رونالدو تشخصیش نمی‌دهد. مشکل اینجاست که الان بازیکنی است که ما هم دیگر تشخصیش نمی‌دهیم.