آقای رئیسجمهوری ۲۲ بهمن هر سال یک فرصت تاریخی است
ناصر بزرگمهر / مدیرمسئول
به نام او که هر چه بخواهد همان میشود
۲۲ بهمن هر سال فرصتی است که به یاد آوریم چگونه در سال ۱۳۵۷، مردم ایران با اتحاد و همبستگی، صدای خویش را به گوش حاکمیتهای ناشنوای جهان رساندند و استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی را فریاد زدند تا به حقوق بحق خود دست پیدا کنند.
دهه فجر هر سال، تنها چراغانی و آویختن چند پرچم رنگارنگ در کوچهها و خیابانها نیست، بلکه یک فرصت تاریخی است تا دولتمردان به یاد بیاورند که مردم ایران ۴۱ سال پیش چه میخواستند و چه آرزوهایی را فریاد میزدند.
در دهه فجر هر سال باید اقدامهای انجام شده در هر حوزه را با محوریت آسیبشناسی، مورد واکاوی قرار داد تا ببینیم با چه راهکاری میتوانیم به کشور کمک کنیم و باعث گشایش بیشتر و بهتر در امور داخلی شویم.
جشنهای پیروزی انقلاب اسلامی را باید به بررسی و تحقیق در اوضاع و احوال مردم و نزدیک شدن به مسائل و مشکلات روزمره و اجرایی مردم تبدیل کنیم و تنها با برگزاری جشنواره فیلم و تئاتر و سرود از آن عبور نکنیم.
روزهای پیروزی انقلاب، فرصت دوباره دیدن مردمی است که شعار اللهاکبر را با خون خود در کوچهها و خیابانها روی دیوارها مینوشتند و آن را فریاد میزدند تا روزهای بهتر و آینده مناسبتری را برای خود، خانواده، همسایگان و هموطنانشان تدارک ببینند.
۲۲ بهمن هر سال در کنار نمایش چند فیلم و تئاتر و برگزاری کنسرت موسیقی و بزن و بخوان چند مجری رادیو تلویزیونی، باید برنامههای پژوهشی سترگ و گستردهای در حوزههای گوناگون اجتماعی با توجه به نیازهای جامعه و گفتوگوهایی بین مردم و مسئولان تدارک دید تا حرفهای پنهان دلها به گوش کسانی که مسئولیت اجرایی کشور را بر عهده گرفتهاند، برسد.
دهه فجر فقط افتتاح چند پروژه کوچک و بزرگ و نمایش فعالیتهای وظیفهای چند مسئول در طول یک سال نیست، بلکه فرصتی است تا مسئولان بگویند درطول یک سال چه کردهاند و چه برنامههایی برای آینده بهتر مردم تدارک دیدهاند.
جشن انقلاب را باید از یک جشن رسمی دولتی و آویزان کردن چند ریسه توسط شهرداری، به جشن واقعی دلهای مردمی پیوند زد که به برافراشتن پرچم جمهوری اسلامی ایران همت ورزیدهاند.
روزهای دهه فجر باید تکرار خاطرات شکوهمند نسل گذشته برای کودکان، نوجوانان و جوانانی باشد که امروز از بزرگترهای خود میپرسند چرا ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ انقلاب کردید؟
آقای رئیسجمهوری
دهه فجر و۲۲ بهمن هر سال باید روزهای باز شدن در اتاق مسئولان اجرایی کشور و دیده شدن آنها و پاسخگویی هیات دولت و مدیران در همه ردههای وزارتخانهها و سازمانهایی باشد که کارنامه سالانه خود را ارائه نکرده و در اتاقهای در بسته با بگیر و ببندهای مدیریتی و ژست ریاستمآبانه، روزگار فصل خود را بدون نظر مردمی که بستر قدرت آنها را فراهم کردهاند، گذرانده و فقط وزیر و وکیل شما بودهاند.
آقای رئیسجمهوری
جشن در معنای درونی خود مفهومی را حمل میکند که نماد ظاهری آن با چراغانی شکل میگیرد، اما ادامه آن باید با شادی، لبخند و قهقهه مردمی همراه باشد که نگران تورم ۴۰ درصدی و کاستن از ارزشهای مالی اندوختههای خود و معنویات روزگار خود نیستند.
آقای رئیسجمهوری
در اتاق مسئولان شما بسته است، امکان دیدن یک وزیر حتی برای ما روزنامهنگاران و خبرنگاران مقدور نیست، چه برسد به مردم عادی و کسانی که حل مشکلاتشان به دیدار و تصمیمگیری آنها گره خورده است.
وزیران که جای خود دارند و باید بر صدر نشینند، عملا دیدن مدیرعامل یک سازمان، مدیرعامل یک بانک، معاونان وزیران، مدیرکلهای دولت و حتی رئیس یک اداره کوچک هم امکانپذیر نیست.
هر کدام از آقایان، برای خود دفتر و دستکی تدارک دیده و پردهدارانی منصوب کردهاند و با حضور چند منشی و رئیس دفتر و مدیرکل حوزه وزارتی و تلفنچی و محافظ و راننده و آسانسورچی اختصاصی و کورشور و دورشو، بگیر و ببندی راه انداختهاند که با هیچیک از آرمانهای بزرگ امام راحل و رهبرمعظم انقلاب در ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ همراه و هماهنگ نیست.
آقای رئیس جمهوری
در دهه فجر ۱۳۹۸ به جنابعالی عرض میکنم که در حوزه صنعت، معدن و تجارت، بیش از ۹۰ درصد مسئولانی که کاشتهاید، سبز نشده و سایهگستر نبودهاند و از برکت وجود پست و مقام دریافتی خود، دلی را سیراب نکرده و نانی در سفره مردم، بیش از قبلیهای خود نگذاشتهاند و همچنان درهای اتاقهای آنها بر پاشنه تفاخر و دوری از رسانهها بهعنوان مدعیالعموم میچرخد و روزنامهنگاران حتی در دهه فجر هم با درهای بسته آنها روبهرو میشوند.
آقای رئیس جمهوری
بهعنوان مهمترین و تنها روزنامه تخصصی کشور در این حوزه خاص اعلام میکنیم که در صنعت، معدن و تجارت، چراغانی و جشن و سروری برپا نیست و تولیدکنندگان و دستاندرکاران واقعی همچنان سر در گریبان و مسئولان هم به تدارک نمایش خود مشغول هستند و هیچگونه پاسخی به پرسشهای بیشمار داده نمیشود.
لطفا این فرصت تاریخی را به آقایان هشدار داده و بخواهید که نقدپذیر باشند و درهای اتاقهای خود را به روی رسانهها به نمایندگی از مردم باز کنند و کارنامه خود را (اگر کارنامهای دارند) در معرض قضاوت ملت قرار دهند و به سوالات خبرنگاران بدون رودربایستی جواب واقعی بدهند و بگویند أصلا دلیل حضور آنها، انتصاب آنها، خدمات آنها، کار و بیکاری آنها و برنامهها و سیاستهای آنها چیست و در این پاسخ از هرگونه توجیه و ناراستی که برخلاف آرمانهای انقلاب اسلامی است، پرهیز کنند.
ارسال نظر