از طوفان که بیرون آمدی...

سال ۲۰۲۰ از نیمه گذشته است و بسیاری از انسان ها بر روی این کره خاکی از ابتدای سال میلادی تا اکنون در مراحل مختلف یک تراژدی بزرگ گرفتار شده اند. در روزهای نخست شیوع بیماری کرونا، برای بسیاری از انسان ها باورپذیر نمی نمود که این پاندمی به این سرعت و با این وسعت جامعه بشری را زمین‌گیر نماید.

بیماری که در بسیاری از کشورهای جهان موجی از وحشت، ترس و استرس را بر جا گذاشته و به راحتی مانند طوفانی ویرانگر تمامی آنچه را انسان در گذر قرن ها کاشته بود را درنوردید و مفاهیمی نو را با خود برای ما به همراه آورد.

طوفانی که تکنولوژی مان را به سخره گرفت و به دستاوردهای پزشکی مان قهقهه ای از روی خشم زد. از نفس کشیدن آزاد محروم مان کرد و از هم فاصله دارمان کرد. در آغوش کشیدن های از روی عادت مان را محو کرد و بوسه های عاری از عشق مان را از صحنه روزگار پاک نمود. مردان قدرتمند سیاسی و اقتصادی را وادار به کرنش کرد و گردبادی به راه انداخت تا زندگی های مان را تماماً تغییر دهد.

امروز بعداز ۸ ماه از آغاز این طوفان، دیگر غروری برای مان باقی نگذاشته است و با نگاهی شماتت بار از ما می پرسد:

"تمام آن‌ چیز هایی که به آنها مباهات می کردید همین ها بودند؟ آن همه ابهت پوشالی تان را در چشم بر هم زدنی از بین بردم و شما را که جهانی را اسیر خواسته های بی پایان تان کرده بودید را در خانه های تان حبس نمودم. آن همه حرص و طمع بی حد و مرزتان به ثروت و قدرت را با تعطیلی کسب و کارهای تان پاسخ دادم. دورهمی های بی خیر و برکت تان را برچیدم و... شاید که بر ناتوانی تان گواهی دهید و کمتر بر خود مغرور باشید."

نمی دانم چند نفر تا پایان این طوفان تسلیم خواهند شد، اما مطمئن هستم تمامی احوالات و شئونات زندگی بازماندگان در این کره خاکی دچار تحول و دگردیسی وسیعی خواهند شد.

دیدگاه های فلسفی، اخلاقیات، رسوم، تعاملات اجتماعی، کسب و کارها و بسیاری از آنچه که تا قبل از آغاز دهه سوم قرن بیستم و یکم متداول و متعارف می نمودند، تغییراتی اساسی خواهند نمود و کسانی که این دوران را تجربه کرده اند، دیگر آدم های سابق نخواهند بود.

به قول هاروکی موراکامی نویسنده شهیر ژاپنی:

« از طوفان که بیرون آمدی دیگر آن آدم سابق نخواهی بود! »