تنها راه نجات اقتصاد ایران

با توجه به اتفاقاتی که طی دو سال گذشته رخ داد و همچنین تغییر نرخ رسمی ارز و اعلام سیاست ها و دستورالعمل های بانک مرکزی، لطمه های زیادی را به بحث تجارت کشور و همچنین کسب و کارهایی که احتیاج به مواد اولیه داشتند، وارد کرد.

بخش خصوصی نیز در این مسیر اعتقاد به تک نرخی بودن ارز داشت اما متاسفانه بانک مرکزی این خواسته را نپذیرفت و در این مدت به جای اینکه مسائل و مشکلات به سمت تسهیل گری پیش رود امور را با سیاست های انقباضی پیچیده تر کردند و این موضوع منجر شد تا شرایط برای صادرات کشور بدتر شود.

در شرایطی که قیمت ارز افزایش یافته بود و پیش بینی ها بر این بود که با افزایش قیمت ارز، صادرات دوچندان شود به دلیل بی توجهی به زیرساخت های صادراتی کشور از جمله بحث اقتصاد کلان و مشکلات موجود در قوانین و همچنین دستورالعمل های صادراتی که از سوی وزارت صمت صادر می شد به تمام مشکلات صادرات کشور دامن زد و منجر شد که بسیاری از صادرکنندگان حرفه ای از مسیر صادرات خارج شوند و از طرفی افرادی با کارت های یک بار مصرف وارد این حوزه شدند که این امر نیز موجب افزایش نگرانی های فعالان این حوزه و کاهش رشد صادرات کشور شد.

در پاسخ به این سوال که آیا نوسانات نرخ ارز به دلیل درآمد های ارزی است یا خیر باید گفت که ریشه این موضوع به سیاست ها، قوانین و مقرراتی که دولت و بانک مرکزی با مسیری اشتباه به آن رسیده اند باز می گردد.

البته در این میان نباید از اثر تحریم ها و شیوع ویروس کرونا غافل بود. از لحاظ تحریم های بانکی ما شاهد موضوع FATF نیز بودیم. به دلیل همین موضوع نیز روابط بانکی ما با تمام کشورهای دنیا قطع شده است. باید توجه داشت که نمی توان از صادرات صحبت کرد ولی روابط بانکی را نادیده گرفت.

به نظر می رسد تنها راه نجات اقتصاد کشور افزایش صادرات غیرنفتی کشور است و این امر نیز نیازمند اصلاح زیرساخت ها و تغییر نگاه از اقتصاد سنتی به رقابت پذیری و ارتباط با دنیا است تا با کسب بازارهای هدف صادراتی بیشتر، تولیدات خود را اقتصادی تر و با کیفیت تر کنیم.

در پایان باید گفت اقتصاد سیاسی ما نیز باید در اهداف و برنامه های موردنظر خود تجدیدنظر کند و با پیشروی به سمت مسائلی که منجر به روابط بین المللی می شود منجر به کسب بازار های بیشتر و تقویت دیپلماسی اقتصادی و سیاسی کشور شود.