از جنگ ارزی به جنگ رمزارزی!

پس از فروکش کردن جنگ ارزی کشورها، اینک باید زمان حاضر را دوره شکل‌گیری جنگ رمزارزها بدانیم که در واقع تداوم شکلی جنگ ارزی در یک ساحت دیجیتال است. دلیل بروز جنگ ارزی کلاسیک را باید در ریشه‌های رفتار اقتصادی چین و آمریکا در برابر یکدیگر ارزیابی کنیم و فراموش نکنیم که دامپینگ مستمر پولی توسط چین که با سرکوب نرخ یوآن، در واقع افزایش صادرات را در دستور کار خود داشت، به موضوع اصلی چالش پیشین بدل شده بود. 

اکنون ماجرا حتی بر سر نظام‌های تراز پرداخت نیست بلکه بر سر ماهیت پول، نزاع تازه‌ای آغاز شده است. دولت‌ها که به علت عرضه بسته‌های تشویقی گاه و بیگاه و فاقد پشتوانه پولی، هر روز با کاهش ارزش پول ملی خودشان مواجه هستند، اکنون در این چالش، به رویارویی زمینی تحت عنوان آوردگاه پول خصوصی با پول دولتی صف‌آرایی کردند. این صف‌آرایی چند ویژگی دارد: رمزارزها پیش از عرضه ارزهای دیجیتالی دولتی، در رقابت با یکدیگر قرار داشتند و هر روز جای یک رمزارز با دیگری در جدول پرچمداران تغییر می‌کرد و تنها بیت‌کوین است که به دلایل متفاوت در جایگاهش تثبیت شده است.

اما در ادامه ارزهای دیجیتالی جدید درواقع با پشتوانه دولتی به بازار می‌آیند. شاید هنوز زود باشد که از پشتوانه‌ای که هنوز شکل نگرفته، بخواهیم سخن بگوییم و شاید این پرسش به وجود بیاید که اگر بانک‌های مرکزی واجد پشتوانه بودند، حالا چه نیازی به ورود در این کشمکش پولی دارند؟

پاسخ‌های شفافی برای این پرسش‌ وجود ندارد و یا دستکم در اختیار نگارنده نیست اما در نتیجه باید نسبت به این جنگ جدید هوشیار باشیم. در این نظام ارزش جدید، هر یورو و دلار دیجیتالی که توسط بانک‌های مرکزی اتحادیه اروپا و آمریکا به بازار می‌آید، احتمالا ارزشی برابر با یک دلار و یک یوروی کاغذی خواهد داشت اما در یک زمینه انحصارگرایانه با دور زدن زمینه‌های پرداخت خصوصی و یا حتی بانک‌های کلاسیک، مشخصا بانک‌های مرکزی به درگاه تولید، عرضه و پشتیبانی این پول‌ها خواهند پرداخت که چالش خطرناکی برای اقتصاد جهان به نظر می‌رسد. پس به نظر می‌رسد دیگر نباید از خاتمه جنگ ارزی سخن بگوییم بلکه باید از انتقال آن، به حوزه ارزهای دیجیتال صحبت کنیم.