متروپل ملی در وزارت راه و نیرو

هر ایرانی با وجدانی که به سایت‌های اجاره مسکن مراجعه کند، چه مستاجر باشد و چه نباشد، حتما بی رحمی یک ملت را علیه خودش را خوب درک خواهد کرد.

بدون شک هر انسان حسابگر و عاقلی بقا و دوام هر سیستم سیاسی را در این حجم عظیم از نارضایتی، ناممکن می داند.

مسکن یک نیاز ضروری است و یکی از ابتدایی ترین نیازهای جامعه که اکنون به وحشی ترین بازار تبدیل شده است.

نارضایتی در جامعه از مسکن به حد آخر رسیده است.

هر کس با اجاره دادن یک واحد مسکونی میخواهد معاش خودش را تامین کند. این در حالی است که حداقل چهار واحد مسکونی اجاره ایی لازم است تا با یک چهارم درآمد خانوارهای مستاجر بتوان یک خانواده موجر را تامین کرد و زمانی که شما با اجازه دادن تنها یک واحد مسکونی میخواهید این منبع درآمدی پایدار را تامین کنید، حتما باید معاش یک خانواده مستاجر را نابود کنید.

رها شدگی و بی قانونی در بخش مسکن ایران در دنیا بی نظیر است و دولتها در یک تز غلط و احمقانه میخواهند بحران تورم لجام گسیخته مسکن را با بحران بدهی و وام حل کنند.

از سوی دیگر هم بحران برق بخصوص در تابستان آینده جدی است. بیش از ۸۰۰۰ واحد تولیدی تعطیل شده با دستکاری نرخ ارز، قصد بازگشت به مدار تولید را دارند. اما چندین سال است بخصوص در دولت قبل، سرمایه گذاری در صنعت برق را غیر اقتصادی و کاملا فلج کرده اند. تاکنون هم اصلاح قابل توجهی در این خصوص صورت نپذیرفته است.

قیمت خرید تضمینی برق را به عمد و هدفمند، کمتر از بهای تمام شده، تعیین کردند و تولید کننده را مجبور کردند فقط در پیک مصرف، تولید کند، که ابدا صرفه اقتصادی ندارد. اجازه ترانزیت هم ندادند و با وجود تحریم‌ها، قطعه یا با چندین برابر قیمت بدست تولید کننده می رسید ، یا اصلا نمی رسید و واحد‌های تولیدی را تعطیل کردند.

صنعت برق متروپل اقتصاد ایران شده. حدود سال ۹۵ بود که در یک گاف بزرگ، یکی از شبکه های مخوف در صنعت برق لو رفت. با وجود تایید اقدامات خلاف قانون این شبکه، توسط دستگاه‌های امنیتی کشور تاکنون هیچ اقدام موثری برای مقابله جدی با این شبکه سازی نشده است و تلاش شده است این شبکه سازی را در حد یک تسویه حساب سیاسی تقلیل دهند. ا ما قطعا هدف این شبکه سازی ها تسویه حساب شخصی نیست. تا این لحظه هم هیچ اقدام موثری برای مقابله با این شبکه سازی در حساس ترین و زیر بنایی ترین وزارتخانه کشور نشده است.

وجب بظ وجب کوچه ها و خیابان‌های شهر روستا، یا کنتور برق است و یا کنتور آب. اما وزارت نیرو یکی از بدهکار ترین وزارتخانه های کشور است با ۸۰ هزار میلیارد تومان بدهی. در این شرایط بسیاری از پیمانکاران قید همکاری با وزارت نیرو را می زنند.

این روند به هیچ عنوان قابل قبول نیست و بزودی به یک متروپل در سطح ایران تبدیل می شود.