بهترین روش کسب سود در استراتژی لوپینگ چیست ؟

استراتژی لوپینگ روشی برای کسب بازده بیشتر در سرویس‌های دیفای است. این استراتژی همچنین در سایر بازارهای مالی و حوزه‌هایی مانند بازاریابی، مدیریت و توسعه محصول نیز کاربرد دارد. این استراتژی بر اساس ایجاد یک چرخه متناوب است، طی آن فرآیندها مدام بهبود پیدا می‌کنند تا هدف موردنظر محقق شود.

در این مطلب می‌خواهیم بررسی کنیم که استراتژی لوپینگ چیست و چگونه می‌توان با استفاده از آن در پروتکل‌های وام‌دهی و استیکنگ، سود بیشتری به دست آورد. همچنین به بررسی ریسک‌های استفاده از لوپینگ و مفهوم لوپینگ خودکار خواهیم پرداخت.

برای کسانی که اهل ریسک و طرفدار استراتژی‌های سودآور هستند، این مطلب می‌تواند راهگشا باشد.

استراتژی Looping چیست؟

اصطلاح لوپ (Loop) به معنای حلقه تکرار است. بر همین اساس در استراتژی لوپینگ (Looping Strategy) هم یک فعالیت یا فرآیند به‌طور متناوب تکرار می‌شود. در بازارهای مالی مختلف از این استراتژی برای کسب سود بیشتر استفاده می‌شود. لوپینگ در بازار ارزهای دیجیتال در بخش دیفای و به‌ویژه پروتکل‌های وام‌دهی (Lending Protocol) و استیکینگ (Staking) کاربرد دارد.

برای درک بهتر این استراتژی بیاید از آنچه که در بازارهای سنتی اتفاق می‌افتد، شروع کنیم. در سراسر دنیا یکی از روش‌های امن کسب درآمد، سپرده‌گذاری نزد موسسات مالی و بانک‌های سنتی است. افراد پول‌های نقدشان را در اختیار بانک قرار می‌دهند و در ازای سپرده‌های خود سود دریافت می‌کنند. بانک برای تامین هزینه‌ها ازجمله سود سپرده‌گذاران، پول‌های وثیقه‌شده را به افرادی که به وام نیاز دارند، قرض می‌دهد و در عوض نرخ بهره بالاتری را از آن‌ها می‌گیرد. در واقع بانک از اسپرد (Spresd) یا تفاوت نرخ سودی که به سپرده‌گذار می‌دهد و نرخ بهره‌ای که از وام‌گیرنده دریافت می‌کند، درآمد کسب می‌کند.

در بازار مسکن هم شرایط مشابهی وجود دارد. یک سرمایه‌گذار حوزه املاک و مستغلات می‌تواند ملکی را بخرد، بابت خرید آن از بانک وام بگیرد، ملک مذکور را اجاره بدهد و با وامی که دارد یک ملک دیگر بخرد. در حقیقت تکرار این فرآیند، اجرای استراتژی لوپینگ در سرمایه‌گذاری مسکن است که منجر به کسب سود بیشتر برای سرمایه‌گذار می‌شود.

استراتژی لوپینگ در دیفای چیست؟

حالا برگردیم به دنیای دیجیتال؛ در پروتکل‌های وام‌دهی و استیکینگ دیفای هم می‌توانیم با اعمال همین منطق، سود بیشتری به‌دست بیاوریم. در ادامه استراتژی لوپینگ را به‌طور جداگانه برای هر بخش بررسی می‌کنیم.

استراتژی لوپینگ برای پروتکل‌های وام‌دهی

روند معمول در پروتکل‌های وام‌دهی (Lending Protocol) این است که سرمایه‌گذار در ازای سپرده‌ای که در اختیار بانک قرار می‌دهد، سود دریافت می‌کند و اگر از بانک وام بگیرد باید نرخ بهره پرداخت کند. در این میان بسیاری از پروتکل‌ها، توکن‌های بومی خودشان را صادر می‌کنند و به عنوان مشوق استفاده از پلتفرم، درصد مشخصی از توکن‌ها را به سپرده‌گذاران می‌دهند. در چنین شرایطی نرخ درصد سالانه APR  سپرده‌گذاری (Lend) بیشتر از نرخ درصد سالانه دریافت وام (Borrow) می‌شود. بنابراین کاربر ترجیح می‌دهد دارایی‌هایی را که وام گرفته است، مجددا سپرده‌گذاری کند و از حاشیه اختلاف سود و نرخ بهره، درآمد به‌دست بیاورد. با توجه به اینکه در این فرآیند یک حلقه تکرار از استقراض و وام‌دهی ایجاد می‌شود به آن استراتژی لوپینگ گفته می‌شود.

حالا بیاید با یک مثال موضوع را روشن‌تر کنیم. فرض کنید می‌خواهید دارایی‌های اتر (ETH) خود به ارزش ۱۰۰ دلار را در یک پروتکل وام‌دهی وثیقه کنید و سود بگیرید. سود سپرده‌گذاری در این پروتکل ۸٪ است و ۲٪ در قالب توکن بومی پروتکل به عنوان مشوق استفاده از پلتفرم به شما داده می‌شود. در نتیجه، مجموع سود سپرده‌گذاری در این پلتفرم به ۱۰٪ می‌رسد که نسبت به سود استقراض اعلام‌شده بیشتر می‌شود.

همچنین حداکثر دارایی قابل برداشت از موقعیت سپرده‌گذاری شده (LTV) معادل ۸۰٪ وثیقه اعلام شده است. بنابراین می‌توانید به نسبت وثیقه‌ای که دارید، ۸۰ دلار اتر وام بگیرید و مجددا آن را سپرده‌گذاری کنید. حالا دارایی‌های وثیقه شما به ۱۸۰ دلار می‌‌رسد و می‌توانید طبق LTV، دوباره درصد مشخصی از دارایی‌تان را وام بگیرید و آن را نزد پروتکل وثیقه ‌کنید. در حلقه تکرار این پروسه، دارایی‌های شما که درگیر موقعیت وام‌دهی هستند، افزایش می‌یابند و به شرط اینکه سود سپرده‌گذاری بیشتر از سود دریافت وام بماند، بازده قابل‌توجهی نصیب شما خواهد شد.