جامعه هنری از مطبوعات نقد می خواهد

علیرضا غفاری، پیشکسوت مطبوعات گفت: در نمایشگاه مطبوعات نشریات فروانی مشاهده می شوند که دست آوردشان فقط از بین بردن منابع ملی و هزینه تراشی است. اینها مخاطبی ندارند و صرفا به واسطه وابستگی به یک ارگان و یا شخص منتشر می شوند و مشخص نیست که نشریاتشان کجا توزیع می شود.

گوینده ارشد صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران در حاشیه بازدید از غرفه صمت در نمایشگاه مطبوعات به خبرنگار پایگاه خبری گسترش در خصوص ایده آل رابطه مطبوعات با هنرمندان گفت: از وقتی پاپاراتزی ها به دنبال جستجوی زندگی خصوصی هنرمندان رفتند، زندگی خصوصی جامعه هنری آسیب دید. امروز هر طرف که نگاه می کنیم، همه مردم در حال استفاده از گوشی های همراه خود هستند اما هیچ کدام از آن ها آخرین اخبار فیزیک اتمی یا تکنولوژی جهان را دنبال نمی کنند! یا از کتاب مجازی ( (e-bookاستفاه نمی کنند. آن ها دنبال این هستنند که در زندگی شخصی افراد مشهور جستجو کنند. رسانه هایی که این موضوعات را پوشش می دهند، دیگر زرد نیستند؛ بلکه زرد پر رنگ هستند!

مدیر روابط عمومی و امور بین الملل خانه هنرمندان ایران افزود: اگر عناصر جامعه مطبوعاتی در ارتباط با هنرمند، افرادی مانند ناصر بزرگمهر، مدیر مسئول صمت و آشنا به هنر باشند، به طور حتم، تیتر یک صفحه هنری آن رسانه، جدایی یک هنرمند از همسرش نیست. بلکه آن رسانه آخرین اثر هنرمندان را نقد می کند، برای رشد و توسعه هنر ایده پردازی می کند و یا درباره تولید اثری، اطلاع رسانی می کند.

همشهری از کجا آغاز شد؟

بنیان گذار موسسه همشهری در خصوص ابتدای کار این موسسه گفت: سال ۶۷ زمانی که مرتضی طباطبایی شهردار تهران بود، در بلدیه تهران به عنوان مدیر کل روابط عمومی مشغول به خدمت بودم. بر اساس علایق فردی تصمیم گرفتم که برای نهاد بزرگ شهرداری تهران یک ارگان مطبوعاتی ایجاد کنم.

وی ادامه داد: برای شروع با یک ارگان داخلی شروع کردیم. در آن زمان، « همشهری» مناسب ترین اسمی بود که برای نشریه داخلی این نهاد به ذهنم رسید. این اسم در نهایت به تایید رسید و یک سال بعد مجوز این نشریه را از اداره کل مطبوعات گرفتم. در ۱۳ آبان ۱۳۶۷ مجوز ماهنامه همشهری صادر شد تا در شهر تهران، به زبان فارسی و با موضوع خدمات شهری و اطلاع رسانی شهرداری منتشر شود.

غفاری افزود: بعد از تغییر و تحولاتی که در حوزه مدیریت شهری ایجاد شد، وقتی آقای کرباسچی آمد، این اسم را پذیرفتند و به مرور زمان همشهری با جدیت بیشتری به کار خود ادامه داد و تبدیل به روزنامه شد اما در تاریخ این روزنامه آن دو سال اول را که به عنوان مجله چاپ می شده، ذکر نمی کنند.