راهکار موقت برای نجات از قطعی برق / صادرات نباشد مشکل تامین انرژی نداریم

انرژی مساله ای که هر ساله و با شروع تابستان بیش از پیش مورد بحث قرار می‌گیرد. امسال هم از ابتدای تیر ماه برای مدیریت برق کاهش ساعت کاری ادارات اعمال شد، اما این مساله به چه میزان می‌تواند راهگشا باشد؟ آیا راه برون رفت از وضعیت فعلی کاهش ساعت کاری ادارات است؟

نرسی قربان کارشناس انرژی در رابطه با این موضوع به گسترش‌نیوز می گوید: « کاهش ساعت ادارات برای تعادل انرژی امری مرسوم است و در جای جای دنیا چنین رویه ای اعمال می‌شود.»

وی ادامه داد:«کاهش ساعت ادارات برای کاهش انرژی در فصل‌های گرم سال امری رایج است تا به صورت متعادل مورد استفاده قرار گیرد. اما مسئله انرژی باید به صورت پایه‌ای و در دراز مدت انجام شود. به عنوان مثال برای بالا بردن تولید نفت و یا گاز باید یک برنامه ده ساله برای آن در نظر گرفت.»

این کارشناس انرژی اضافه کرد:  با توجه به اینکه این مساله نیاز به برنامه بلند مدت دارد، بازده زمانی  که باید برای آن در نظر گرفت می‌تواند سه و چهار ساله و یا ۲۰ سال زمان بر باشد. به همین دلیل تغییر ساعت کار ادارات تنها برای ایجاد تعادل موقت است، اگر نه نمی‌تواند به صورت طولانی مدت مثمر ثمر واقع شود. »

باید به فکر نسل های آینده بود

قربان اضافه کرد: کشور ما دارای بزرگترین منابع هیدروکربوری  دنیا است و از این منابع خدادادی  نیاز به یک برنامه‌ریزی بلند مدت دارد و از این طریق به پول تبدیل شود  و از طریق آن  برای نسل های آینده سرمایه گذاری صورت بگیرد. زیرا ممکن است منابع تجدید پذیر جایگزین منابع هیدروکربنی شود. به همین دلیل باید حداکثر توانمان را برای تولید به خرج دهیم. بنابراین مسئله کاهش ساعت اداری نیست و نیاز به برنامه بلند مدت دارد، ابته لازم به ذکر است در صورتی که دولت برنامه‌ای را در نظر بگیرد دولت بعدی نیز باید آن برنامه را ادامه دهد تا در راستای منافع ملی مثمر ثمر واقع شود. برنامه‌ای که باید بر پایه منافع ملی باشد و نسل‌های بعد از آن بهره‌مند شوند.

تحریم ها راه مدیریت انرژی را بسته اند

 این کارشناس انرژی در پاسخ به این سوال که آیا قطعی برق  بر  صنایع ما تاثیرگذار است، گفت: البته قطعی‌ های  برق که وجود دارد باید به گونه‌ای باشد که صنایع کمترین زیان را از این مسئله داشته باشند.همچنین باید در نظر داشت، برنامه‌ریزی دراز مدت شامل؛ سرمایه گذاری‌های کلان و انتقال تکنولوژی وجود داشته باشد. اما متاسفانه در شرایطی به سر میبریم که تحریم‌ها موجب جلوگیری از این مسئله شده‌اند. با تحریم‌ها انتقال سرمایه کلان و تکنولوژی امری بسیار دشوار است.

وی  در پاسخ به این سوال که آیا امکان ساخت داخلی تکنولوژی وجود دارد یا خیر؟ افزود: یکی انتقال تکنولوژی و دیگری سرمایه‌گذاری کلان.  ابتدا به انتقال تکنولوژی می‌پردازیم ، چرا که برخی رفته‌اند و در گوشه و کنار جهان تجربه و تولید کرده‌اند و اکنون این تکنولوژی را در اختیار دارند. اکنون ما ممکن است نوابغی داشته باشیم که بخواهند این رویه را از نو طی کنند، در حالیکه می‌توان از تجربیات دیگر کشور‌ها نیز بهره برد.

 قربان  ادامه داد: توسعه میدان نفتی به سرمایه گذاری‌های کلان نیاز دارد، به عنوان مثال در هر حوزه ای چندین میلیارد مصرف می شودکه معمولا شرکت‌های بزرگ به این مسئله ورود پیدا کرده و به همراه خود تکنولوژی را نیز وارد می‌کنند، از این طریق  و منافعی را برای خود در نظر می‌گیرند و مابقی آن را به کشور مربوطه می‌دهند؛ روندی که در دنیا وجود دارد.

صادرات لازمه بقای انرژی

 وی خاطر نشان کرد: زمانی که صادرات برق، گاز و نفت انجام می‌گیرد، بابت آن پولی دریافت می‌شود و اما در داخل نه تنها پولی دریافت نمی‌شود بلکه بابت آن سوبسید نیز پرداخت می‌شود و صادرات می‌تواند راهی باشد برای پیشبرد منافع ملی باشد. به طوری که می‌توان نگهداری و ادامه کار را تضمین کرد و پول آن از طریق صادرات به‌دست می‌آید. در حالیکه اگر صادرات وجود نداشته باشد، ممکن است در شرایط فعلی کمبودی وجود نداشته باشد اما با گذشت زمان این مسئله مشکل ساز خواهد شد. از طرفی کشوری که بزرگترین منابع هیدرو کربنی را در جهان دارد چطور می‌تواند صادرات نداشته باشد. صادرات برای نسل‌های آینده شرایطی ایجاد می‌کند تا آنها هم از انرژی بهره‌مند شوند.

 این کارشناس انرژی در خاتمه  با اشاره به اینکه صادرات می‌تواند بخشی از انرژی نسل های آینده را تامین کند، در این زمینه توضیح داد: ایران در صورتی که در تحریم‌ها قرار نداشت می‌توانست جایگزینی برای انرژی روسیه شود. اما تنها برای بازار نفت و به دست آوردن  بازار هایی که در گذشته داشته‌ایم که در کمتر سه ماه این اتفاق می‌افتاد. اما چنین وضعیتی درمورد گاز صدق نمی کند، زیرا لوله انتقال وجود ندارد و با تبدیل به گاز مایع باید به واسطه کشتی‌های مخصوص انتقال داده شود که چنین اقداماتی نیاز به سرمایه گذاری‌های بالا دارد و دست کم چند سال زمانبر است.