ربات‌ها مأمور پاکسازی نیروگاه‌های هسته‌ای در آینده/ شگفتی در دنیای ربات ها پایان ندارد

توانایی ربات ها هر سال در حال توسعه است. به طوریکه با گذشت زمان، هر چه بیشتر می شود برای برون سپاری مسئولیت های پیچیده به انها اعتماد کرد.

در همین زمینه، سیستم اسمورف (SMuRF) توسط مهندسانی از دانشگاه گلاسکو، دانشگاه منچستر، آزمایشگاه رباتیک بریستول و دانشگاه هریوت‌وات توسعه یافته‌اند.

انقلابی در نظارت بر تاسیسات هسته‌ای

دانیل میچل (Daniel Mitchell)، یکی از نویسندگان این مطالعه، می‌گوید: ربات‌هایی که ما در این نمونه اولیه اسمورف برنامه‌ریزی و طراحی کردیم، هر کدام توانایی‌ها و البته محدودیت‌های منحصربه‌فرد و همچنین سیستم‌عامل‌های خاص خود را دارند.

این‌ها انواع ربات‌هایی هستند که در اطراف پرواز می‌کنند، می دوند یا یورتمه می‌روند. این یک همکاری بین ربات‌های چرخدار، چهار پا و هوابرد است.

این ربات‌ها می‌توانند برای انجام کارهایی که ممکن است برای انسان‌ها چالش‌برانگیز یا خطرناک باشد، با هم کار کنند.

ربات‌ها در حضور ناظر انسانی که از راه دور بر اقدامات آنها نظارت می‌کند، داده‌های حسگرهای خود را به اشتراک می‌گذارند و توانایی‌های خود را برای دستیابی به نتایجی فراتر از ظرفیت یک دستگاه واحد با هم ادغام می‌کنند.

اسمورف‌ها روش ایمن‌تر و سریع‌تری را برای مقامات، تنظیم کننده‌ها و صنایع ارائه می‌دهند. محققان در یک نمایش عملی نشان دادند که چگونه این ربات‌ها با موفقیت یک ماموریت بازرسی را در یک تاسیسات شبیه‌سازی شده ذخیره‌سازی رادیواکتیو به انجام رساندند.

گروهی از ربات‌های مستقل

توانایی‌های مشترک این ربات‌ها از یک سیستم سایبری-فیزیکی پیچیده (CPS) که توسط محققان توسعه یافته است، نشات می‌گیرد، که قادر به برقراری ارتباط در لحظه با حداکثر ۱۶۰۰ حسگر و ربات است.

ربات‌ها با همکاری یکدیگر نقشه‌ای سه بعدی از این منطقه تهیه کردند. آنها از حسگرهای ویژه خود برای ایجاد یک رونوشت دیجیتالی سه بعدی از فضا استفاده کردند.

یک پهپاد هوایی که توسط یک انسان کنترل می‌شود نیز به نقشه‌برداری اضافه‌تر کمک کرد. ربات اسپات شرکت بوستون داینامیکس از بازوی انعطاف پذیر خود برای به دست آوردن ابزارهایی برای نگاه دقیق‌تر استفاده کرد.

سایر ربات‌های چرخ‌دار به نام‌های اسکوت (Scout) و کارما (CARMA) سطح تشعشعات را در منطقه اندازه‌گیری کردند. کارما، به طور خاص، نشت مایع رادیواکتیو را در زیر یک بشکه پیدا کرد که برای اطمینان از تمیز کردن صحیح آن در یک موقعیت واقعی مهم است. این نشتی در این آزمایش غیرواقعی بود.

این فناوری نه تنها برای از کار انداختن تاسیسات هسته‌ای، بلکه برای تعمیر و نگهداری از محیط‌های چالش‌برانگیز مانند پلت‌فرم‌های نیروی بادی فراساحلی نیز نویدبخش است.

پروفسور دیوید فلین (David Flynn)، یکی از نویسندگان این مطالعه، می‌گوید: این نوع از ناوگان رباتیک خودران پتانسیل زیادی برای انجام طیف وسیعی از مشاغل خطرناک، کثیف، کسل کننده، دور و هزینه‌بر را دارند. در حال حاضر، این وظایف پرهزینه هستند، زیرا اغلب به کارکنانی نیاز دارند که با بالگرد به مناطق فراساحلی اعزام شوند، فرآیندی که می‌تواند با آب و هوای بد مختل شود.

این مطالعه در مجله IET Cyber-Systems and Robotics منتشر شده است.