خبر مهم برای مستاجران / اجاره نشین ها چقدر باید مالیات بدهند؟

در پی ارائه پیشنهاد بودجه ۱۴۰۳ توسط دولت به پارلمان، در شبکه‌های اجتماعی شایعاتی پخش شد که طبق آن می‌گفتند مستأجران باید برای متراژ معادل ۷ متر مربع از یک واحد مسکونی مالیات بپردازند.

سازمان امور مالیاتی در واکنش به این موضوع اعلام کرد: «خبرهای منتشره در فضای مجازی مبنی بر اینکه طبق لایحه بودجه سال ۱۴۰۳ اجاره نشین‌ها هم باید معادل ۷ متر مربع از یک آپارتمان، مالیات پرداخت کنند، به هیچ وجه صحت نداشته و از اساس کذب و غیرواقعی است. این نوع اخبار صرفا با هدف تشویش اذهان عمومی صورت گرفته است.»

بنابراین گزارش، بر اساس ماده ۵۳ قانون مالیات‌های مستقیم، درآمد مشمول مالیات املاکی که به اجاره گذاشته می‌شوند، عبارت است از کل مال‌الاجاره اعم از نقدی و غیرنقدی پس از کسر ۲۵ درصد بابت هزینه‌ها و استهلاکات و تعهدات مالک نسبت به مورد اجاره؛ بنابراین ۷۵ درصد درآمد اجاره املاک مشمول مالیات بوده و ۲۵ درصد آن معاف از مالیات است.

البته در تهران خانه‌های با مساحت کمتر از ۱۵۰ متر و در سایر نقاط کشور واحدهای کمتر از ۲۰۰ متر مربع از مالیات معاف هستند.

مالیات از اجاره‌نشین‌ها

در ارتباط با موضوع مالیات بر اجاره بها، در بسیاری از کشورها، این موضوع مطرح است که درآمدهای حاصل از اجاره‌دهی املاک باید مشمول مالیات شوند و صاحبان املاک هستند که باید نسبت به پرداخت مالیات بر درآمد اجاره اقدام نمایند. این مالیات بر اساس مبلغ کل اجاره‌بها که موجر دریافت می‌کند و پس از کسر هزینه‌های قانونی و معافیت‌های تعیین شده، محاسبه می‌شود.

با این حال، گاهی پیشنهادها یا شایعاتی در فضای مجازی مطرح می‌شوند که ممکن است به اشتباه این تصور را ایجاد کنند که خود اجاره‌نشین‌ها باید مالیات بپردازند. در حالی که به طور معمول، اجاره‌نشین‌ها مستقیماً مالیاتی برای فضای اجاره‌ای که در آن زندگی می‌کنند پرداخت نمی‌کنند، مگر اینکه خودشان نیز از طریق اجاره‌دهی به دیگران درآمد کسب کنند یا طبق قوانین خاص، مواردی پیش‌بینی شده باشد.

کمک دولت به اجاره نشین ها

کمک دولت به اجاره‌نشین‌ها می‌تواند به صورت‌های مختلف ارائه شود و بسته به سیاست‌های اجتماعی و اقتصادی هر کشور می‌تواند تفاوت‌هایی داشته باشد. در زیر، برخی از اقداماتی که دولت‌ها برای حمایت از افرادی که خانه اجاره‌ای زندگی می‌کنند انجام می‌دهند، ذکر شده‌اند:

یارانه اجاره: دولت‌ها ممکن است به صورت مستقیم یارانه نقدی به اجاره‌نشین‌ها بپردازند تا کمک کنند بار مالی ناشی از پرداخت اجاره به موقع تسهیل شود.

وام‌های دولتی: برخی از دولت‌ها وام‌هایی با بهره کم یا بدون بهره برای کمک به پرداخت اجاره یا تضمین ودیعه اجاره‌نشین‌ها ارائه می‌دهند.

قوانین تنظیم اجاره‌بها: برخی از کشورها با وضع قوانینی، افزایش سالانه اجاره‌بها را محدود می‌کنند تا از شدت یافتن بار مالی بر دوش مستأجران جلوگیری کنند.

برنامه‌های کمک مسکن: برخی از کشورها برنامه‌هایی دارند که به افراد کم‌درآمد یا ویژه‌ای از جمله سالمندان کمک‌های مسکن ارائه می‌دهند.

معافیت‌های مالیاتی: دولت‌ها ممکن است معافیت‌های مالیاتی برای کمک به اجاره‌نشین‌ها در نظر بگیرند، یا از موجران‌ تشویق‌های مالیاتی برای ارائه اجاره‌‌بها به شکل منصفانه به مستأجران ارائه دهند.

حمایت از حقوق مستأجر: قوانینی که مانع از اخراج بی‌دلیل مستأجران می‌شوند و یا فرآیند اخراج را دشوار می‌کنند، همچنین می‌توانند به عنوان حمایت از اجاره‌نشین‌ها تلقی شوند.

اقدامات در شرایط اضطراری: مانند دوران همه‌گیری COVID-۱۹، که برخی دولت‌ها با ارائه بسته‌های حمایتی اضطراری، از جمله تعلیق موقت اجاره یا کمک‌های مستقیم نقدی، به حمایت از اجاره‌نشین‌ها پرداختند.

این تدابیر می‌توانند به شکل موقتی یا دائمی اعمال شوند و هدف از آن‌ها تامین امنیت مسکن و استحکام بخشیدن به شرایط زندگی اقشار آسیب‌پذیر و کم‌درآمد جامعه است.