نوسان ذات بورس است!

بهره آفت بزرگ اقتصاد ایران است که متاسفانه با تغییر نام بانکداری به اسلامی، بهره (شما بخوانید ربای اسلامی شده! ) هم شرعی شد و هم قانونی. هزینه‌های تامین مالی بقدری افزایش پیدا کرده است که هم تولید قدرت رقابت خود را از دست داده و هم اقتصاد ایران غیر اقتصادی شده است.

 بهره در اقتصاد مثل شمشیر دولبه است؛

یک لبه ی آن سرمایه‌گذاری را فلج می‌کند و یک لبه دیگر هزینه‌های تامین مالی را بالا می‌برد که هم باعث رکود می‌شود و هم تورم.

بنده هم ریسک سرمایه‌گذاری در بورس را مثل همه صاحب نظران می‌پذیرم. نوسان جزء ذات بورس است. و کسانی که وارد این بازار شده‌اند سال‌هاست که تابلوی سبز و قرمز بورس را دیده‌اند.

مسیر بورس، بهترین مسیر نقدینگی و بورس بازی است. ما سال‌هاست که دچار مزمن‌ترین آفت اقتصاد، یعنی رکود_ تورمی بوده‌ایم. همه اساتید بزرگوار میدانند درمانی بجز سرمایه‌گذاری برای این بیماری آلاکلنگی نیست. شاید به همین دلیل دولت تدبیر و امید زیر بار سنگین برجام رفت و تلاش کرد به قدرتهای بزرگ امتیازاتی بدهد، بلکه آنها قفل سرمایه‌گذاری خارجی را بشکنند و کشور از این میراث شوم جنگ با سرمایه‌گذاری خارجی رهایی پیدا کند.

ما سرمایه کم نداریم. چنانچه صدها هزار میلیارد تومان در سکه و طلا" با ارزش افزوده صفر" سرمایه‌گذاری کرده‌ایم.

صدها هزار میلیارد تومان در ارز و صدها هزار میلیارد در مسکن. و صدها هزار میلیارد تومان در سپرده‌های بانکی بی‌حاصل عملا رسوب شده است.

 ما اکنون نفت می‌فروشیم تا سود سپرده‌های بانکی را بدهیم!

همه این سرمایه گذاریها ارزش افزوده صفر دارند.

 از تولید مالیات می‌گیریم تا به سپرده‌های بانکی که نقدینگی را رسوب کرده اند، سود بدون ریسک بدهیم! ( کمترین هزینه مفتخوارگی در جهان). ما اکنون پول میدهیم تا مردم کار نکنند. این یک براندازی اقتصادی است.

همه این بخشها که سرمایه گذاری‌های عظیمی در آنها شده است، اگر نوسان از آنها گرفته شود، ارزش افزوده مطلقا صفر دارند. یا بهتر بگوئیم اگر پول ملی به ثبات برسد تمام سرمایه گذاری‌های ما هیچ کمکی به اقتصاد نخواهد کرد.

اقتصاد ایران اقتصادی است که حجم وحشتناکی از سرمایه در بخشهای مختلف با ارزش افزوده مطلقا صفر دارد.

در باد سرمایه گذاری کرده ایم و بدون شک طوفان درو خواهیم کرد.

غلط تر از این مگر می‌شود سرمایه‌های یک کشور را مدیریت کرد!؟

اکنون رقابت بخش مولد اقتصاد ایران با بازدهی نرمال از یک سو، با خانه‌های کلنگی با نوسان بیش از ۱۰۰ درصد در سال، متاسفانه به نفع خانه‌های کلنگی تمام می‌شود. اقتصاد مولد ایران در سایه نوسانات شدید و رقابت نابرابر، زمین گیر و فلج شده است.

اقتصادی که سرمایه‌گذاری در خانه‌های کلنگی آن با ارزش افزوده صفر و هزینه استهلاک بالا، دهها برابر بخش مولد آن بازدهیِ ناشی از نوسان دارد، هرگز نمی‌تواند دم از رشد و توسعه بزند.