بازاری تجاری بزرگ تر از آمریکا و اروپا برای ایران
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران گفت: شناخت مزیت‌ها و ظرفیت‌های اقتصادی کشور‌های مختلف در پیمان شانگهای اولین گام برای توسعه ارتباطات تجاری و تعاملات اقتصادی است.
آلبرت بغزیان اقتصاد دان و استاد دانشگاه در خصوص مزایای پیوستن دائمی ایران به پیمان شانگهای درباره الزاماتی که موفقیت تجاری ایران در این پیمان را محقق می‌کند، گفت: به نظر بنده روی گروه شانگهای نباید عنوان پیمان منطقه‌ای گذاشت چرا که اعضای این پیمان مثل روسیه و چین به عنوان اقتصاد‌های قوی جزیی از اقتصاد‌های بزرگ بین المللی به شمار می‌روند، لذا عنوان پیوستن ایران به یک پیمان بین المللی شایسته این گروه است.
وی خاطرنشان کرد: شناخت مزیت‌ها و ظرفیت‌های اقتصادی کشور‌های مختلف در پیمان شانگهای اولین گام برای توسعه ارتباطات تجاری و تعاملات اقتصادی است. با شناسایی ظرفیت‌ها و توانایی یکدیگر اعضای این پیمان در مسیر استفاده و بهره برداری درست از پتانسیل‌های موجود و آتی برمی آیند و می‌توانند در این مدل مشخص تعریف شده، گام‌های توسعه‌ای رو به جلو برای پیشبرد مقاصد تجاری و اقتصادی خود بردارند.
آلبرت بغزیان در این باره خاطر نشان کرد: در این موضوع شکی وجود ندارد که عضویت در هر پیمانی اعم از منطقه‌ای یا بین المللی دستاوردی برای کشور به شمار می‌رود. در وضعیت تحریمی این مساله حائز اهمیت است که نباید فرصت‌های تجاری از دست برود وعضویت ایران در پیمان‌های منطقه‌ای و بین المللی فقط در قد و قواره یک پیمان سیاسی باشد هر چند پیوستن به پیمان سیاسی نیز مطلوب است، اما بنا به وضعیت اقتصادی ایران، برای ما اولویت مهم، انعقاد قرارداد‌های تجاری و اقتصادی است.
این استاد اقتصاد در ادامه بحث در خصوص دستاورد‌های دور زدن تحریم‌ها با استفاده از کارکرد‌های عضویت در پیمان‌های منطقه‌ای و بین المللی گفت: با عضویت ایران در چنین پیمان‌هایی آمریکا نمی‌تواند اعضای گروه را وادار به عدم همکاری با عضو دائمی آن پیمان نکند بنابراین این موضوع برای ما بسیار حائز اهمیت است و یک مزیت بزرگ به شمار می‌رود چرا که در یک گروه اعضا به دلیل تحریم‌های آمریکا نمی‌توانند عضو دائمی را نادیده بگیرند.
بغزیان در این باره تصریح کرد: چنین امتیازی برای ما به معنای دور زدن تحریم هاست، اما از آن با توسعه زیر ساخت‌های کشور باید به درستی استفاده کنیم. در صورت عدم آماده سازی و زمینه سازی برای توسعه زیر ساخت‌های مورد نیاز تجارت خارجی، عضویت در یک پیمان منطقه‌ای و بین المللی نمی‌تواند برای ما عایدی به دنبال داشته باشد.
این اقتصاد دان در خصوص اهمیت پیوستن به پیمان‌های منطقه‌ای گفت: بی شک پتانسیل همکاری اقتصادی که در جمع کشور‌های عضو شانگهای برای ما وجود دارد، به شرط استفاده درست در ارتباط تجاری با آمریکا و اروپا وجود ندارد. شناسایی بازار‌ها و نیازمردم این کشور‌ها به کالا‌ها و اعزام رایزنان بازرگانی برای تشخیص فوری این نیاز‌ها بسیار کمک کننده است و راهی برای توسعه تولید و باز شدن مسیر صادراتی ایران است.
وی در پایان خاطرنشان کرد: در یک تعامل دو یا چند جانبه مطلوب از فرصت‌ها به خوبی بهره‌برداری خواهیم کرد. کالای مورد نیاز کشور‌ها را صادر و کالای مورد نیاز خودمان یا مواد اولیه را وارد می‌کنیم. اگر این موضوع محقق شود و در این زمینه سرمایه‌گذاری لازم صورت بگیرد، قطعا شاهد توسعه تجارت ایران خواهیم بود.
ارسال نظر