4 تفاوت مهم در ترک مواد استنشاقی و مواد کشیدنی

مصرف مواد مخدر همگی به نوعی عملکرد ذهن و جسم افراد را تغییر خواهند داد. به صورت کلی اعتیاد به مواد مخدر نوعی بیماری به حساب می آید و قابل درمان است. مواد مخدر به شیوه‌های گوناگون در بین مصرف کنندگان مورد استفاده قرار می گیرد و نحوه ترک هر کدام از آن ها نیز متفاوت از یکدیگر هستند. ما در این مقاله سعی داریم تا شما را با تفاوت های مهم در ترک مواد استنشاقی و کشیدنی آشنا کنیم.

مواد استنشاقی چیست؟

مواد استشاقی نوعی از فرآورده‌های شیمیایی هستند که از آن‌ها بو یا بخار تولید می شود و به صورت استشاقی (بالا کشیدن از طریق بینی و یا دهان) مورد مصرف قرار می گیرند و پس از ورود به بدن با اثرات روان‌گردانی همراه هستند. علت نام‌گذاری این دسته از مواد شیوه مصرف آن ها است، برخی از انواع مواد مخدر مثل شیشه، کوکائین، هروئین و سایر مواد به هیچ شیوه دیگری به جز استنشاقی (مثل خوردن یا تزریق) قابل مصرف نیستند به همین علت به آن‌ها مواد مخدر استنشاقی گفته می شود.

مواد کشیدنی چیست؟

دسته دیگری از مواد مخدر وجود دارند که به صورت کشیدنی مصرف می شوند. این دسته از مواد مخدر همانند سیگار یا گل به صورت رول شده و اشکال دیگر وجود دارند و با تولید دود و کشیدن آن از طریق دهان مصرف می شوند.

4 تفاوت مهم در ترک مواد استنشاقی و مواد کشیدنی

به صورت کلی روش های متفاوتی برای ترک انواع مواد مخدر وجود دارد. برخی از این روش ها عبارت اند از: مراجعه به بهترین کمپ ترک اعتیاد، استفاده از دارو، روش های سنتی ترک اعتیاد و طب سنتی، شوک درمانی و سایر موارد. نکته حائز اهمیت در این میان این است که باید باتوجه به نوع (استنشاقی یا کشیدنی) و دوز مصرف ماده مخدر راه درمانی خاصی را برای آن پیدا کرد، به صورت کلی 4 تفاوت عمده در ترک مواد مخدر استنشاقی و کشیدنی وجود دارد که عبارت اند از:

1- پذیرش

در این مرحله فرد بیمار باید بپذیرد که قادر به ترک مواد مخدر خواهد بود و اقدام به ترک مواد مخدر کند. قبول این مرحله برای افرادی که مواد مخدر را به صورت کشیدنی مصرف می‌کنند نسبت به افرادی که به صورت استنشاقی مواد مخدر را مصرف می کنند سخت تر است. در این هنگام فرد بیمار باید با مراجعه به بهترین کمپ ترک اعتیاد درمان خود را شروع کرده و متناسب با نوع ماده مصرفی، شیوه مصرف (استنشاقی یا کشیدنی)، مدت زمان مصرف و سایر موارد تحت نظر پزشکان و روانشناسان مجرب قرار بگیرد و برنامه درمانی مشخصی برای خود داشته باشد.

2- مرحله سم‌زدایی

دومین مرحله در روند ترک اعتیاد سم زدایی است. این مرحله از سخت ترین مراحل به شمار می رود، چون بیمار باید در این مرحله درد زیادی را تحمل کند. میزان این درد بستگی به نوع ماده مصرفی و شیوه مصرف مواد مخدر دارد. به صورت کلی مواد استنشاقی برای مدت زمان بیشتری در بدن فرد باقی می‌مانند و دوران سم زدایی آن‌ها نیز نسبت به مواد کشیدنی بیشتر خواهد بود. سم زدایی معمولا باید توسط داروهای مخصوص و تحت نظر یک پزشک خوب انجام بگیرد، بیشتر افرادی که به صورت خودسرانه اقدام به ترک مواد مخدر می‌کنند در این دوران به سراغ سایر مواد مخدر می‌روند و از این موضوع که ممکن است به ماده مخدر دیگری وابستگی پیدا کنند غافل می شوند. مرحله سم زدایی در عین سخت بودن می تواند به بهترین دوران ترک فرد تبدیل شود، به شرط آنکه به صورت اصولی و با رعایت نکات تخصصی انجام بگیرد.

3- مرحله توان بخشی

اصلی ترین مرحله در روند ترک اعتیاد توان بخشی نام دارد. توان بخشی در لغت به معنای اصلاح و آماده سازی مجدد است. در این مرحله فرد برای بار دیگر تحت مشاوره قرار می‌گیرد تا با اصلاح رفتارها و عادت های غلط خود از لغزش دوباره در برابر مواد مخدر جلوگیری کند. در این مرحله نیز شیوه مصرف ماده مخدر که وابسته به نوع ماده مخدر است نقش بسیار زیادی در گذراندن این دوره دارد. برخی از مواد مخدر کشیدنی مانند گل دارای عوارض بسیار زیادی برای بیماران هستند. یکی از شایع ترین عوارض آن ایجاد اختلال در خواب به شمار می رود که در این مرحله وظیفه اصلی فرد بیمار مقابله با این دسته از مشکلات است.

4- حفظ بهبودی

پس از طی شدن تمام مراحل ترک اعتیاد، حفظ بهبودی جزو روندی است که باید تا آخر عمر و برای همیشه ادامه پیدا کند. اعتیاد نوعی بیماری است که امکان بازگشت آن در هر لحظه وجود دارد. بهبودی کامل اصلا آسان نیست و لزوم داشتن بهبودی صد در صدی، طی کردن یک روند آگاهانه و اصولی است.

مواد استشاقی چگونه مصرف می شوند؟

مواد استنشاقی اغلب از طریق تنفس از راه بینی یا دهان به طوری که ماده استنشاقی وارد ریه‌های فرد مصرف کننده شود مورد استفاده قرار می‌گیرند. برخی از روش های مصرف این دسته از مواد مخدر عبارت اند از:

• استشمام یا استنشاق بخار یا گاز مواد
• اسپری کردن مستقیم مواد درون بینی یا دهان
• استنشاقی به‌طور مستقیم از ظروف حاوی این مواد
• آغشته کردن پارچه یا لباس‌های کهنه به مواد استنشاقی و بالا کشیدن گاز یا بخار آن از دهان
• وارد کردن گازها یا بخار مواد استنشاقی به درون کیسه پلاستیکی و یا پاکت کاغذی و سپس بالا کشیدن آن از طریق بینی یا دهان

میزان ماندگاری مواد استنشاقی در بدن مصرف کنندگان به چه میزان است؟

اصولا اثرات بیرونی این دسته از مواد دوام زیادی ندارند و تقریبا طی 5 الی 45 دقیقه (بسته به نوع و میزان ماده مصرفی) در بدن باقی خواهند ماند. اما نکته مهم این است که مواد شیمیایی موجود در آن‌ها ممکن است تا مدت زمان زیادی در بدن افراد باقی بماند. این دسته از مواد مخدر ترکیبی از چند نوع ماده شیمیایی هستند که برخی از آن‌ها بلافاصله با بازدم از ریه‌های افراد خارج خواهند شد. میزان خارج شدن این مواد شیمیایی در مقایسه با مواد مضری که در بدن باقی مانده است بسیار ناچیز و حدود یک پنجم آن است. باقی مواد موجود در بدن افراد از طریق کبد متابولیزه شده و جذب بدن می شوند، بنابراین می توان گفت مدت زمان بیشتری را در بدن باقی خواهند ماند. همچنین مواد استنشاقی پس از 4 الی 10 ساعت پس از مصرف، در خون قابل تشخیص است.

سخن پایانی

ترک مواد مخدر فرآیندی زمان‌بر است و نیاز به یک برنامه اصولی و مشخص برای درمان دارد. از اصلی‌ترین مواردی که در روند درمانی فرد معتاد باید مورد توجه قرار بگیرد، شیوه اعتیاد و مصرف مواد مخدر توسط مصرف کننده است، چرا که بسته به نوع و شیوه مصرف باید راه حل درمانی مختص به خود را طی کند.